Siyah Gökkuşağı

Siyah Gökkuşağı 2.Bölüm

Nehir aniden yanıma geldi. Terler içindeydim Nehirde ne olduğunu anlamadı bende rüyanın şokuyla birkaç dakika konuşamadım.

Nehir:ne oldu kabus mu gördün?anlat ne oldu?

-Evet kabus gördüm.. belki sana göre kabus değildi ama bana göre fazlasıyla korkunçtu..yıllar sonra Serkan'la karşılaşıyorduk ve benim yanıma gelecekti karşıdan karşıya geçerken birden araba çarptı..Ve yanına gittiğimde kalbi durmuştu yaşamıyordu.. zaten o sırada da uyandım.

Nehir:evet gerçekten de çok umurumda olmayacak bir kabusmuş..o benim kalbimde çoktan öldü Zeynep. 7 yıl önce öldü.

Nehir'in bu konuşması üzerine bir bardak su içtim ve müdürün beni çağırdığı aklıma geldi. Odadan çıktım ve müdürün odasına doğru yürüdüm.

Müdürün kapısını çalarak içeriye girdim. Ciddi bir konuşma yapacakmış gibi hissetim.

-Geç,seninle konuşmam gereken bir konu var.

(kesin yine okul ve hocalar)

Bugün yanıma Mehmet bey ve Şebnem hanım geldi ve çocukları Sena. Ve bir tane yetim çocuk almak istiyorlarmış.

(HAYIR HAYIR LÜTFEN DÜŞÜNDÜĞÜM ŞEY OLMASIN!)

Seni evlat edinebileceklerini söyledim onlar da onayladılar. Bu bir hafta içinde gelip alacaklar. Biliyorum belki senin için zor bir durum olacak ama geleceğin için bir temel olacaktır.Biliyorsun burada ki imkanlar çok kısıtlı ve birkaç ay sonra okul bitiyor ve lise başlıyor.Bu yüzden bu hafta içinde seni alacaklar çıkabilirsin..

-HAYIR diye bağırdım. Nehir'i bırakmam hiçbir yere gitmiyorum bunu o beyninize sokun. Sesim ağlamaklı bir sesti.

-Buna sen karar vermiyorsun şimdi çıkabilirsin yavaş yavaş eşyalarını toparlas... sözünü bitirmeden kapıyı çarpıp çıkmıştım ağlamaya başladım.

Şimdi bunu Nehir'e nasıl söyleyecektim..

Odaya gittim Nehir meraklı bir şekilde yanıma geldi. Okul için ağlamayacağımı biliyordu başka bir şey olduğunu oda anlamıştı. –NOLDU!Dedi. Değişik bir ses tonuyla. Gidiyorum dedim. Nehir duyar duymaz ağlamaya başlamış gözleriyle bana baktı olamaz dedi ama çoktan olan olmuştu.

Müdürün bana dediklerini teker teker ona da anlattım.Bana Serkan'a kızdığı kadar kızmamıştı çünkü ona bir açıklama yaptım ve ona her daim mesaj atacağımı söyledim.Mecburen ikna oldu. Sahi olsa da olmasa da hiçbir şey değişmeyecekti ki.

Akşam olmuştu ikimizde hiçbir şey yemeden yattık ikimizi de fazla yormuştu bu hayat ikimizde fazla yıpranmıştık.. ben uyumadım sabaha kadar Nehir de uyumamıştır diye düşünüyorum.Sabah olmuştu birden odamızın kapısı çaldı.İçeriye müdür girdi hepimiz yatağımızdan toparlanıp ayağa kalktık. Zeynep gitme vaktin geldi dedi. Biz deli gibi ağlamaya başlamıştık tek ailem olarak gördüğüm insandan da ayırıyordu beni hayat. Eşyalarımı hazırlamamıştım daha birkaç günüm var demişti ama canım yeni ailem beni erken almak istemiş. O kadar çocuğun içinden niye ben niye anlamıyorum. 

Zaten çok eşyam yoktu. Kısa bir sürede toparlandım.Nehirle doya doya sarıldık belki o yaşımıza kadar hiç bu kadar içten ve böyle sımsıkı sarılmamıştık. İnsan bir şeyin değerini kaybettiğin de anlıyordu çünkü.

Nehir'in Serkan'a kızdığı kadar bana kızmaması biraz içimi rahatlatmıştı.Serkan da açıklama yaparak gitseydi belki ona da anlayışlı davranırdı..