easy too forgive, hard too forget

5.2K 129 16
                                    

het is warm. een warme dag, een warm gevoel. een goed, vertrouwd gevoel. tintelingenen versprijden zich door mijn lichaam. mijn handen grijpen zich naar haar zachte huid. mijn adem strilt zachtjes langs haar bruin gekrulde lokken. mijn lippen bevestigen zich op haar bezwete licht roze lippen. zo komen onze lichamen elkaar soepeltjes tegemoet. onze lichamen die nu 1 zijn. soms maak ik me zorgen daarover. voor hoelang zal dit zo zijn? ik bedoel, we zijn tieners. dit is prille liefde. hele vertrouwde, fijne prille liefde. ik denk soms "dit moment, kan eenmalig zijn. als ik er nu niet van kan genieten.... wanneer dan wel?" het antwoord.... het antwoord..... wat is het antwoord? deze vraag spookt al een tijd door me hoofd. ik weet niet hoe ik met deze onzekerheid om moet gaan. ik draag deze last nu al aardig lang mee. afvragend hoe lang ik het volhoud. het zal niet lang duren voor ik instort van dit nare gevoel. een onvertrouwd, naar gevoel. het is niet zo, dat ik nu niet meer verliefd ben. maar dat is waar ik nu juist zo bang voor ben. wat nou als dat stopt. wat nou als ik niet meer verliefd ben. wat zal dat ons brengen?

het is nu 3 maanden geleden sinds Shay en ik een lang, lang, durige vakantie hebben genomen. na het schoolbal hebben we gelijk de dag daarna het vliegtuig naar Italië genomen. we hebben hier de tijd van ons leven. geen mensen die Shay lastig vallen, of mij. geen jongens die mij irriteren door Shay te versieren. ja, ja ik ben een jaloers type. maar vindt je het gek als een stel verdomd knappe jongens om je vriendin heen staan te draaien. daar wordt je pissed off van hoor. Shay weet dat ik dat niet fijn vindt. maar ergens lacht ze erom. en daar moet ik dan weer om lachen. op die manier hebben we nooit zo snel conflicten of discussies. we begrijpen elkaar als geen ander. prima zo dit. al helemaal prima met dit weer. ik heb Shay mee genomen naar een lekker luxe appartement aan zee, en strand, met palmbomen en gezellige strandtentjes. altijd vrolijke lachende mensen die feest vieren op de achtergrond. en elke keer als je wakker wordt, hoor je de zachte zeebriesjes en de meeuwen. we zouden hier zo kunnen wonen. iedere dag in de namiddag met zonsondergang op een strandstoel naast het zwembad met een lekker koud gals Desperados, of Malibu, of Passie. allemaal even relaxed. zo zit ik er nu trouwens ook bij. in een strandstoel naast het zwembad, met een glas Malibu, een zonnebril op me hoofd uitkijkent naar de zonsondergang, in me zwembroek terwijl ik mijn sixpack nog wat bruiner laat worden. ik wil niet opscheppen ofzo hoor, maar uuh, ik heb gewoon een sixpack. en een mooie ook. en Shay is er trots op. 'hey Charlie...' daar zal je der hebben. '....het gaat gebeuren' ik ga rechtop zitten in de strandstoel. Shay komt de glazen schuifdeur uitlopen, in haar soepele zomerse outfit, met een geopende envelop in haar hand. als ik naar de brief in haar andere hand kijk, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. 'Nadien en Jim? gaan ze echt trouwen?' ik ga staan en kijk haar verwachtingsvol aan. met een iets te blije face, knikt ze hevig. 'aahh dat is geweldig!!!' trappelend en lachend van blijdschap komt ze op me af en springt in mijn armen. met een twinkeling in haar ogen kijkt ze me aan. 'binnenkort wordt ik nog tante ook' zegt ze ongelovig starend naar de lucht. maar dan kijkt ze iets minder blij. 'laat ze daar nog maar even mee wachten eigenlijk, tante klinkt zo oud. vindt je niet?' ze springt weer uit mijn armen en loopt naar binnen naar de keuken. 'oud? alsjeblieft zeg je bent pas 3 maanden 16' zeg ik terwijl ik erachteraan loop. trouwens, even ter informatie. Jim, die vriend van Caleb en Joshua, was al 22. hij leek erg jong. maar hij was zelfs al afgestudeerd en kwam alleen op school voor zijn broertje, Zeke. we waren allemaal zo verbaasd daarover. maar Nadien sprong een gat in de lucht. zonder dat we het wisten had Nadien al een tijdje een oogje op hem. ze zei maar niks, ze dacht dat we het raar zouden vinden als ze als 20 jarige op een 17 jarige zou vallen. voor een meisje, is dat ook een beetje raar. maar toen ze hoorde dat ie 22 was, nouja, de rest vul je zelf wel in. is beetje gek om uuh, te zeggen. maar goed...  we hadden allemaal al zien aan komen dat ze zouden gaan trouwen. het duurde nog best lang uiteindelijk. 'ja daarom juist. ik ben pas 16. en als ik dan tante wordt, lijkt...lijkt, lijkt het alsof mijn zus een hoer is' zegt ze met een verwalgd gezicht als ze een glas met water vult. 'ze is al 20 Shay. ze loopt nogal voor met dat soort dingen' 'ja i know. ik vindt het prima dat ze gaat trouwen hoor, maar kinderen.... oh god' zegt ze moeilijk met de gedachte van kinderen. ik kijk haar stilletjes, onzeker aan. 'w-wil jij dan geen kinderen?' een hele overvloed aan water vliegt haar mond uit. beduusd kijkt ze naar het water op de grond dat ze heeft uitgespuugd. dan kijkt ze om naar mij met gefronste wenkbrauwen. ik denk dat ik me mond beter had kunnen houden. 'kinderen? of ik aan kinderen denk? ik ben zelf amper volwassen, ik vindt het nog steeds leuk om met een rietje lucht belletjes te blazen als ik drink. ik luister soms nog steeds naar baby van Justin Bieber. Sneeuwwitje is 1 van mijn lievelings films. ik snijd mijn fruit in sterretjes. en ik weiger een smoothie te drinken met stukjes! want dat is smerig! als ik zelf amper mijn kindertijd kan verlaten, kan ik zeker niet iemand erin brengen. dus nee, nee ik wil nog lang geen kinderen' met open mond en grote ogen kijk ik haar aan. 'je had ook gewoon nee kunnen zeggen' grinnikend loopt ze naar me toe en doet haar armen om me middel. ze kijkt me dromerig aan en geeft me een kusje. 'als ik dat had gedaan, dan was je er over door gegaan. zo goed ken ik je dan wel weer' ik kijk verslagen naar der. 'ja dat is waar' ze glimlacht, en wilt me een kusje geven. maar ik trek me terug. het zit me namelijk niet helemaal lekker. ik haal haar armen van me middel en draai me een beetje verward om. eerst is ze helemaal stil. als ik stil voor me uit staar in de opening van de schuifdeur, hoor ik een moeilijk geluid uit haar mond komen. 'oh god. Charlie!' zegt ze ongelovig. nu gaat het komen. 'wil jij nu al kinderen!? met míj!?' moeilijk en schuldig draai ik me naar haar om. 'i-ik denk er soms wel over' 'j-je denkt er over? oh...oh en wat denk je dan?' haar stem heft steeds meer op, en de toon wordt steeds bozer. haar gezicht weet niet hoe te staan. ze is in de war. 'gewoon, hoe wij als gezin zouden zijn. e-en hoe onze kinderen zouden zijn...' 'oh god... oh god... e-en, en heb je ze ook al namen gegeven? ben je al zo ver?' 'Shay kom op nou. waar maak je je zo druk om?' 'ik zei, heb je al namen?' ik ben even stil en kijk naar de grond. 'L-Lori, en Carl' 'oh gelijk 2? wil je een tweeling ofzo?' oke, nu wordt ik er een beetje zat van. 'Shay doe nou eens rustig! het is hartstikke normaal erover te fantaseren als tiener' 'jaha, maar als je er serieus over nadenkt, en het ook serieus wilt is het iets heel anders!' 'wie zegt dat ik het serieus wil!?' 'jijzelf, net nog!' 'ohja....' een diepe vermoeide zucht verlaat haar mond. 'weet je, vergeet het. vergeet kinderen, vergeet "Carl" en "Lori". vermijdt het onderwerp kinderen maar, want deze 16 jarige tiener is nog lang niet toe aan een bevalling!' kwaad stampt ze naar de schuifdeur. eigenlijk, ben ik best erg. ik houdt nu iets voor haar geheim, wat ik echt niet geheim zou moeten houden. dus zal ik het moeten zeggen. net voor ze de veranda op loopt, houdt ik haar tegen. 'Shay.....' zeg ik moeilijk. ik durf haar geen seconde aan te kijken. ik ben zo erg. 'wat?' zegt ze kortaf. '....wat nou, als... als je geen keus meer had?' trillend, begin ik haar aan te kijken. haar boze gezicht, veranderd in een ongelovig, bang gezicht. 'Charlie, w-wat b-bedoel je?' ik zie aan Shay dat ze een vermoede heeft dat er iets niet goed is. en dat ik meer weet dan zei doet. en ze wordt er bang van. ik laat haar arm los en kijk haar spijtig aan. 'de laatste keer dat we seks hadden..... w-we...' haar ogen worden rood en haar onderlip begint te trillen. ze maakt het me steeds moeilijker. alsof het nog niet moeilijk genoeg is. '....we, we zijn allebei...stom genoeg..... een condoom vergeten' haar mond gaat open staan, en van schrik doet ze een stapje achteruit. ze doet haar handen door der haar heen en kijkt angstig om der heen. 'we hebben seks gehad zonder condoom....w-we hebben seks, seks gehad zonder comdoom!?' langzamerhand begint ze te schreeuwen. 'ssht.. sssht!' ik probeer haar stil te krijgen voordat de hele buurt ons hoort. 'm-maar zo erg kan het niet zijn. je slikt de pil toch?' ze kijkt me moedeloos en vol tranen aan. 'toch!?' vraag ik nerveus. 'niet als je een condoom gebruikt!' 'je slikt de pil niet!?' nu wordt ik ook ongerust. met een mond vol woorden niet wetend welke te gebruiken loopt ze naar de rand van het balkon en staat hyper fentilerend adem te halen. 'oh god.... oh my freakin god!' kwaad schop ik tegen het tafeltje naast de strandstoel. mijn glas Malibu valt ervan om, en barst in stukken kapot op de houten veranda. het is even stil. dan draait ze zich abrupt om. 'het is jou schuld!' roept ze. 'mij?' 'ja, de condoom is toch jou ding?' 'de vrouw moet hem om doen hoor!' 'waar slaat dat nou weer op!?' 'het staat op de verpakking hoor!' 'onzin Charlie! je hebt me verdomme zwanger gemaakt! nu kan ik mooi mee gaan doen aan Teen Mom of, of Sixteen and pregnant. want, want ik ben 16! een 16 jarige die verdomme nog van sneeuwwitje houdt!' 'Shay! stil nou!' zeg ik kwaad. ze kijkt me geschrokken aan. 'w-we weten niet eens of je wel zwanger bent. dat hoeft toch niet perse?' zeg ik wat rustiger. ongelovig schudt ze haar hoofd. 'meiden van mijn leeftijd raken al zwanger als ze een condoom én de pil gebruiken. gewoon omdat het niet altijd even veilig is. ga me nou niet vertellen, dat er een kans is dat ik niet zwanger ben!' en weer al stampend loopt ze weg. 'oke, ja. de kans is groot. maar als het zo is kan je toch gewoon een abortus doen?' zeg ik terwijl ik driftig achter haar aan loop. 'wie denk je dat ik ben? de jager uit sneewuwitje? denk je dat ik een leven kan weghalen? in dat geval ja, ja ik ben de jager uit sneeuwitje. ik wil geen kind, en wil mijn vader jou niet laten vermoorden. maar een leven wegnemen gaat toch echt wat te ver' ik ben even stil. ik weet niet meer wat ik moet zeggen. ik ben zo'n ruzie helemaal niet gewend. het is vreselijk. en wat nou als we dan een gezin zijn en dan zo'n ruzie hebben. dat moet verschrikkelijk zijn. Shay mag geen kind krijgen. daar zijn wij helemaal niet klaar voor. fysiek en mentaal niet. we mogen bidden dat er niks is gebeurt die nacht. anders, wordt ons hele leven overhoop gegooid. zuchtend en steunend ga ik op de bank zitten en steun met mijn ellebogen op mijn knie. ik voel de ogen van Shay op me branden. ik weiger me ook maar 1 seconde om te draaien. al snel, zie ik haar in me ooghoek stilletjes weglopen. ik hoor snelle voetstappen de trap op gaan, en een kamerdeur met een klap dichtgaan. wat is er zonet nou gebeurd?

- s' Avonds 20:30 4 uur geleden sinds de ruzie -

badend in het louwe water, met al 3 of 4 glazen Desperados... of was het Malibu? nee, Passie... toch? ach whatever! met al 3 of 4 glazen drank op lig ik op het luchtbed in het water starend naar de sterren. Shay zit al 4 uur op haar kamer. ik heb haar daar maar gelaten. als ik haar niet met rust zou laten zou het een kat zijn die net uit het water komt. niet blij. ik hoop dat het morgen uit te praten valt. ik wrijf even in me vingers. ik begin al een aardige opa te worden van het water. ik ga ook maar naar bed. wat slaap kan ik wel gebruiken. ik laat me van het luchtbed in het water vallen en zwem naar de kant. ik klouter de kant op en pak vervolgens een handdoek. nadat ik nog wat heb gedronken en gegeten sluip ik de trap op naar de badkamer. daar poets ik me tanden en was me gezicht nog even. ik sluip de badkamer uit, onze slaapkamer in. ik kijk even of ze al slaapt, het lijkt er wel op. zo stil mogelijk kleed ik me uit tot ik in me onderbroek sta. 'Charlie?...' hoor ik een kreunende stem zachtjes zeggen. 'heb ik je wakker gemaakt?' 'nee' zegt ze terwijl ze zich omdraait en op der rug gaat liggen. ze doet een lampje naast haar bed aan en gaat rechtop zitten. ik loop naar de zijkant van het bed en ga op de rand zitten. 'ik weet niet of ik zwanger ben. daar zullen we snel genoeg achter komen. maar, of het nou wel of niet zo is. ik accepteer het. het is gewoon even moeilijk, dat zal het dan ook een tijdje blijven. maar ik heb nagedacht. over Lori en Carl. ik beelde me ze in net zoals jij deed' grinnikt ze. 'en het zijn 2 hele leuke kinderen' we lachen allebei. 'ik ben blij dat je er zo positief over bent' 'natuurlijk ben ik dat. Charlie, jij zal een super vader worden. ik zou geen andere vader willen voor mijn kinderen. en ik weet dat hoe moeilijk het ook wordt. jij me niet alleen achter laat' een verlegen glimlach ontstaat op mijn gezicht. 'het komt allemaal wel goed' ik buig over haar heen en geef een kus op haar voorhoofd. ik doe het licht uit, loop naar de andere kant van het bed, en ga lepeltje lepeltje naast Shay liggen. eerst is het stil, maar al snel merk ik dat ze nog wat te zeggen heeft. 'weet je, ik denk dat het moeilijkste van dit alles, het vertellen aan me vader is' ik zucht moeilijk. 'dat kun je wel zeggen ja'

ik heb er geen woorden voor! maar...... dit is dus het begin van easy too forgive, hard too forget! het vervolg op too hot too handle!! het zal wel echt heel anders worden dan het vorige deel. ze zullen veel volwassener worden, zelfstandiger enzo. en het begint al spannend zal ze zwanger zijn? ik ben benieuwd wat jullie denken, zet in comment wat je denkt! zal het een meisje of een jongen worden? en wat zal de naam zijn? ik weet het niet hoor

maar... ik ben benieuwd wat jullie er tot nu toe van vinden! ik hoop dat dit boek jullie net zo gaat bevallen als too hot too handle houdt er rekening mee dat het anders wordt... een soort nieuwe start kan je het noemen. in ieder geval..... help me ermee dat dit een beetje lekker loopt! ik vond het namelijk super leuk too hot too handle te schrijven omdat ik wist dat er mensen waren die het leuk zouden vinden. als ik hier geen lezers op krijg.... weet ik ook niet of er veel hoofdstukken van zullen volgen duuuuussss

vote&comment bij 5 ga ik verder!!!!

bedankt dat jullie me zo ver hebben gekregen! ik moet gewoon een vervolg schrijven haha ik type te veel...  sorryy

Xx Chrissy

easy too forgive, hard too forgetWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu