easy too forgive, hard too forget

easy too forgive hard too forget || seven

'Charlie! w-wat doe je?' 'i-ik... ik uuh, ik hoorde wat en uuh-' 'je hoorde me lachen.... ik was aan het lachen....' even ben ik sprakeloos. wauw Charlie ik had beter van je verwacht. gelijk dingen denken omdat je vriendin plezier heeft op haar eigen kamer? laag.... denk ik bij mezelf 'nee, nee laat maar' zeg ik dan. tot ik zie, dat ze met een bekende twinkeling in haar ogen, met iemand aan het facetimen is op haar telefoon. die twinkeling heeft ze altijd al gehad wanneer ze met mij praatte. ik... ik dacht dat ze dat alleen met mij had? 'klaar Charlie?' vraagt ze ongeduldig. 'met wie ben je aan het facetimen?' vraag ik dan. ze schrikt op. 'w-waarom vraag je dat?' ik hoor een trilling in haar stem. ze is nerveus. 'gewoon, is toch normale vraag' ze haalt haar schouders op. 'ja, kan' 'dus met wie ben je aan het facetimen?' vraag ik nogmaals, deze keer intimiderender. 'gewoon, een vriend' zegt ze stokstijf van de zenuwen. oke, er is echt iets als ze zo nerveus is. 'Shay...' ik begin naar der bed te lopen. gelijk deinst ze met haar telefoon naar achter waardoor ze van der bed afvalt. haar telefoon neemt een andere weg en blijft lichen op der bed. me gedachtes raken afgedwaald van de telefoon en gaan meteen naar Shay. 'gaat het?' vraag ik bezorgd. nog steeds pissig. maar bezorgd. nors kijkt ze me vanaf de grond aan. 'nee, ik ben van me bed afgekukeld' ik grinnik.

'Shay? hallo? ben je er nog? wat hoor ik allemaal?' mijn hoofd draait zich met een ruk om naar de telefoon die nog op het bed ligt. Shay haar hand glipt uit mijn handen. die stem.... die, die ken ik.... angstig kijk ik weer terug naar Shay. ze weet dat ik het weet. 'Charlie het is niet wat je denkt! we proberen gewoon vrienden te zijn!' kwaad grijp ik naar de telefoon en luister geen seconde langer naar Shay haar gepiep. boos, staar ik naar het scherm, waar Liam aan de andere lijn net zo naar me zit te staren. 'Charlie!? j-jij was toch op vakantie?' verbaasd kijk ik naar Shay, en dan weer naar Liam. 'vakantie!? oh nee hoor! ik weet niet wat Shay allemaal heeft gezegd, maar de helft is vast niet waar! je gaat nu opdonderen, en laat Shay met rust! ze is mijn vriendin! althans..... dat dacht ik....' dat laatste zeg ik met een andere, neerbguigende toon. ik ben zo teleurgesteld in Shay. waarom zou ze niet willen dat Liam wist dat ik hier was? probeerde ze een ander te chanten? 'Charlie...' hoor ik een snikkende stem naast me piepen. 'ach ga toch weg joh' zeg ik kwaad en loop naar de deur. 'laat het me uitleggen!!' jammert ze verzopen van de tranen. 'hoeft niet, ik begrijp het best' zeg ik met een fake glimlach. ja, ik begrijp het echt. niet te geloven dat ik de laatste ben die hier achter komt. 'je hebt niet genoeg aan 1 jongen Shay. je bent een HOER!' schreeuw ik, gooi de deur open, en stamp de trap af naar beneden.

met grote ogen staart iedereen me aan, als ik beneden kom in de tuin. verdorie! Shay der raam zit aan de kant van de tuin! ze hebben alles kunnen horen! 'Charlie.... ga maar even zitten' zegt Jim ineens. iedereen kijkt me moeilijk, angstig, of bezorgd aan. 'w-wat? waarom?' alles wat Jim doet is gebaren dat ik moet gaan zitten. aarzeland, neem ik plaats naast Robyn. ze legt haar hand op mijn knie. hij trilt helemaal. verbaasd kijk ik ernaar, en dan weer op naar Jim. oke, ze moeten maar snel gaan praten want hier kan ik echt niet tegen. 'i-ik weet wat jullie denken, ik was te hard voor Shay en-' 'Charlie stop' zegt Max abrupt. ik kijk hem met gefronste wenkbrauwen aan. 'weet je wel niet hoe lang het heeft geduurd bij jou?' vraagt Apollo. vragend kijk ik hem aan. 'wat? waar heb je het over?' 'jij was de laatste die het door had. en dat hadden we echt niet verwacht' verward draai ik me hoofd alle kanten op. 'jongens wees duidelijk! ik volg gier niks van' iedereen zucht moeilijk. 'we hebben ons allemaal 1 voor 1 vergist in Shay. ze is een typische aandacht vrager Charlie' zegt Dimitri. 'in minder dan 1 maand heeft ze met elke jongen hier in huis gehad! en dan liep ze ook nog te chanten met Harry Styles, en zoende ze met Liam...' 'ja, ze loopt nu weer met hem te chanten...' stamel ik. iedereen kijkt geschrokken op. 'houdt het dan nooit op?' zucht Olivia. moeilijk staar ik iedereen één voor één aan. 'en nu is Ty er....' begint Dimitri. iedereen begint al te zuchten. 'ze liet hem ook al zonder moeite binnen' zegt Damian. 'of Ty moet het huis uit of Shay' allemaal kijken we abrupt om naar Jessica. 'ben jij serieus aan het overwegen Shay het huis uit te schoppen!?' vraag ik opgefockt. ze haalt haar schouders op. 'we moeten toch iets' abrupt sta ik op en kijk Jessica strak aan. 'er wordt hier niemand het huis uit gezet! en al helemaal niet Shay! we hebben allemaal van haar gehouden, en we weten allemaal dat dit niet Shay is die ze eerst was! ze gaat een zware tijd door. ze staat op het punt haar vader te verliezen, en dan is ze een wees! we kunnen haar niet zo achterlaten alsof ze oud vuil is!' 'waarom niet?' vraagt Jessica, met een achterdochtige glimlach op haar gezicht geplakt. 'Jessica houdt je bakkes!' snauwt Jim naar der. aangevallen, doet ze een stapje terug. dankbaar knik ik naar Jim. '..... oke, ja jullie hebben gelijk. Shay is fout bezig. en ik vindt er geen zak aan. maar we weten allemaal dat dit Shay niet is. dus of we het nou willen of niet, we moeten haar steunen en haar laten inzien waar ze mee bezig is. zolang we haar niet laten vallen, kan zij niet gaan....' zo, daar is me adem wel even van op. eventjes is het een tijdje stil. iedereen heeft een mond vol tanden. een zachte zucht, hoor ik ineens naast me. het is Apollo. nerveus tikt ie met zijn hielen op de grond, en bijt constant op dat ene stukje van zijn lip. duidelijk zit ie ergens heel erg mee. 'Apollo?' zeg ik en kijk afwachtend zijn richting op. al snel staan zijn 2 strak blauwe ogen omhoog naar mij gericht. moeilijk kijkt ie me diep in mijn ogen aan. 'h-h...' probeerd ie. maar het wilt hem niet lukken. abrupt staat ie op, en gooit bijna zijn stoel omver. 'sorry' zegt ie bijna onverstaanbaar. en voor ik het weet rent ie de veranda af naar binnen. verward kijkt iedereen me aan. 'waar ging dat nou weer over?' vraagt Jessica. niks wetend haal ik mijn schouders op. 'pfff, ik denk dat ik toch maar wel even ga kijken' zeg ik dan maar. ze knikken instemmend. ik sta op, en loop stilletjes langs iedereen naar binnen. ik kijk om me heen, maar zie nergens Apollo. ik belsuit naar boven te lopen om op zijn kamer te kijken. onderweg naar zijn kamer, hoor ik ineens iets. het zal ook eens niet..... het is Shay. en ze huilt. twijfelend loop ik richting haar deur die op een kiertje staat. ik wil de deur verder open doen. maar dan, hoor ik dat ze niet alleen is. tenminste, soort van. ongelofelijk, ze praat gewoon vrolijk door met Liam!? met woede in me loop ik snel weg bij der kamer. nors kijk ik nog 1 keer achter me. pfff, wat moet ik hier nou mee? uiteindelijk heb ik Apollo gevonden. ook huilend op zijn kamer. en ik zal je vertellen, als Apollo huilt, is er iets ernstigs. voorzichtig open ik de deur. al snel kijk ik weer in zijn strak blauwe ogen. maar nu, zijn ze betraand. je kan bijna doorweekt zeggen. 'Apollo?'...... geen antwoord. 'yo, wat is er nou man?' langzaam, draait ie zijn hoofd naar me om. 'h-het, het spijt me. het spijt me Charlie!' met gefronste wenkbrauwen, neem ik plaats naast hem op zijn bed. 'wat spijt je dan?' ik merk dat ie even moed moet verzamelen om verder te praten. 'v-voor, voor het verkloten van Shay!' bij die zin begint ie meer te huilen. verbaasd kijk ik hem aan. ik schrok me dood van wat ie zei. omdat Apollo de eerste was waar Shay mee had in dit huis, denkt ie dat het gedrag van Shay zijn schuld is.... 'wow! wat zeg jij nou?' 'doe niet alsof je niet weet waar ik het over heb! jij weet ook dat ik nooit met Shay iets had moeten beginnen. het was jij Charlie, altijd al! ze zoende met mij om jou! om haar verdriet weg te stoppen. later na mij merkte ze dat het niet werkte bij mij. steeds kwam ze weer terug bij jou maar je werkte niet mee. ze vond het handig haar verdriet bij mij weg te stoppen, dus deed ze dat vanaf toen iedere keer. bij iedereen. totdat jij het toeliet.... ik heb haar laten weten, hoe het is om aandacht te krijgen. ze hoeft maar eventjes zielig te doen en ze krijgt alles wat ze al die tijd al wilde. en dat allemaal door mij! ik heb haar gewoon-' 'nee! nee zeg niet nog eens dat je haar verkloot hebt!' 'waarom niet!? het is de waarheid!' hoe meer ik Apollo zo overstuur zie, hoe emotioneler ik wordt. enkele tranen ontstaan in mijn ogen. 'het is jou schuld niet.... het is gewoon niet jou schuld. het is, het is gewoon pech dat dit haar overkomt' hij is even stil. ik heb dit nog nooit mee gemaakt met 1 van mijn vrienden. dus ik heb geen idee hoe ik hiermee moet handelen. hoe doen die meiden dat toch? wacht.... dat is het! dat is precies wat we nodig hebben! 'Apollo. veeg je tranen nu meteen weg. trek die kast van je open en trek je meest hipster outfit aan! wij, gaan iedereen mee nemen een avondje uit. als afleiding. en we laten Shay hier maar eens even beseffen wat er nou mis is' Apollo kijkt me even raar aan. maar dan zie ik toch stiekem een glimlach verschijnen.