easy too forgive, hard too forget

easy too forgive hard too forget || six

'Liam!?' roep ik angstig. ik wil opstaan om weg te rennen. maar zijn gebaren weerhouden me daarvan. met stevige passen komt ie op me af. wow, wat is hij veranderd zeg. en nee, niet positief. hij was al niet positief. maar wow, dit is een heel nieuw persoon. Liam, is een junk. hij draagt een zwarte Bulls snapback, en een wijd lang vest. met vieze witte Nikes, en daarboven een half uitgescheurde broek. hij is zelfs lek geprikt met piercings in zijn wenkbrauwen en oren. hier en daar, komt er een tattoo onder zijn kleding vandaan. en natuurlijk om niet te vergeten, rookt ie. een beetje verwalgd, kijk ik hoe die voor me gaat staan. maar die blik, die is ook nieuw. 'h-hoe is het? i-ik dacht, dacht dat je in Italië zat?' ongemakkelijk knik ik. 'ja, zat ik. maar, mijn uuh, vader heeft een auto ongeluk gehad. e-en dat gaat erg slecht' geschrokken kijkt ie me aan. hij grijpt naar mijn hand en houdt hem stevig vast. ik schrik ervan, en trek hem bang bij hem weg. 'waar was dat voor nodig?' 'ohw, sorry, i-ik dacht dat je wel uuh, over onze ruzie heen zou zijn....' zegt ie teleurgesteld. 'er overheen? het is nog niet eens 4 maanden geleden! what the hell verwacht je!? dat ik ineens beste maatjes met je wordt omdat ik een tijd weg ben geweest? no way! ik ben nog altijd boos op je, e-en bang.... bang voor je...' dat laatste zeg ik bijna onverstaanbaar. maar aan Liam zijn gezicht te zien hoorde hij het prima. bezorgd kijkt ie me recht in mijn ogen aan. ik voel me er niet fijn bij. zijn prachtige licht blauwe ogen omringd door donker bruine wimpers, lijken niets meer dan grouwe kille ogen, die bijna grijs lijken, met donkere verwarde wimpers eromheen. er is niks meer om in te verdwalen. 'Shay. i-ik... het spijt me zo verschrikkelijk erg!' begint ie dan. ineens ontglippen een paar tranen zijn ogen. Liam, Liam die huilt? heeft ie gevoelens dan? 'Shay echt elke dag nadat je weg was bij mij ben ik gebroken! en ik wist niet hoe ik dat moest genezen. ik zocht een uitweg om me hart te luchten. maar die uitweg heb ik nooit gevonden. alleen maar donkere dagen in donkere doolhoven waar geen uitweg van bestaat. ik heb te lang die dag herhaalt. en ben vergeten door te gaan! toen ik die poging opnieuw wilde doen, alsnog een nieuwe start. was het al te laat. ik ben verpest Shay!....' verwalgd van zichzelf, met een kwade blik grijpt ie naar zijn hart. '....mijn leven, h-het is weg. gewoon weg! ik heb mijn leven weggegooid! en ben doorgaan stervend van de pijn. stervend aan drank, drugs, sigaretten en seks! iedereen haat me behalve de mensen die om me geven om wat ik doe. en dat zijn junks Shay! ik ben uit huis gezet door me vader, veracht door me eigen broer Johnny, en wordt afgensnauwd en zwart gemaakt door Leon en Alex. ik ben niks en niemand meer. ik heb niks en niemand meer. en dat komt omdat ik jóú, jou zoveel pijn en ellende heb bezorgd! ik kan het mezelf nooit vergeven. en jij ook niet..... maar Shay! alsjeblieft geef me een laatste kans! ik zal de beste kant van me laten zien, die zal ik weer tevoorschijn halen. ik beloof het je! Shay, ik ben erachter dat er echt een uitweg is. dat ben jij!' vol verbazing staar ik naar de smachtende blik van Liam. mijn hart gaat tekeer. mijn benen zeggen dat ik weg moet rennen! maar mijn hoofd wat anders..... 'L-Liam, i-ik ben geschokt....' hij knikt begrijpelijk. 'j-ja, dat snap ik. uuhm.... weet je wat?' hij grijpt naar zijn zakken en haalt er pen en papier uit. wie heeft dat nou standaard bij zich? 'hier! mijn nummer. ik ben 24/7 bereikbaar en zal me geluid vanaf nu altijd aan hebben. nu heb je de tijd om erover te denken. álle tijd!' met een freaky klein glimlachje pak ik het blaadje aan. 'dankje' mompel ik terwijl ik hem in mijn zak prop. ongemakkelijk schommelen we heen en weer op onze voeten, niet wetend hoe we verder moeten. 'nou, ik uuh, ga maar weer eens' zeg ik dan maar. hij knikt instemmend. 'japs, me 2' 'okay dan, byee' zeg ik nerveus, en loop met trillende benen naar Roscoe. ik geef hem een schouderklopje. 'oh Ros, waar ben ik nu weer in beland'

- aankomst thuis -

in rustige draf plaats ik Roscoe in de wei een kilometer of 2 van het huis af. met het zadel en hoofdstel op me armen loop ik naar het hek. 'jij was lang weg' 'oh!' ik schrik me rot als ik een stem naast me hoor. 'haha, liet ik je schrikken?' ik grinnik, en geef Ty een treiterige trap tegen zijn been. hij zit tegen het hek aan, met zijn cowboyhoed over zijn ogen te relaxen. 'hoe kom je aan die hoed? niet echt iets voor een Amsterdammer' hij kijkt me nep beledigd aan. 'Amsterdammers mogen ook dromen toch?' 'en waar droom jij dan van?' vraag ik terwijl ik het zadel begin te poetsen. 'ik droom van een succesvolle rodeo carriére, en een lekkere chick aan me zij. oh, en ik wordt aanboden door iedereen' zegt ie met een voldaande blik. 'uhu, never in your wildest dreams' zeg ik lachend. maar die lach verdwijnt al snel als ik wéér aan One Direction denk. ik merk dat Ty me vragend aanstaart. 'ik heb nog nooit een meisje zo snel van stemming zien wisselen. is er iets?' ik haal me schouders op. dan voel ik ineens zijn hand de mijne pakken. ik schrik er eerst van, maar iets in me zegt dat het wel oke is. 'je kan me alles vertellen hoor. houdt er niet zo van als meiden zich niet fijn voelen. dan wil ik helpen. zo ben ik dan wel weer' ik gniffel. dat is dan wel weer lief van hem. 'mag ik erbij?' hij gebaart dat ik ernaast moet zitten, en dus dat doe ik. 'dus, vertel' ik zucht even. 'ik mis iemand gewoon heel erg' hij knikt begrijpelijk. 'jaa, dat gevoel ken ik' ik kijk hem vragend aan. 'oh, bij wie dan?' hij kijkt moeilijk de andere kant op. stiekem weet ik dat ie het vervelend vindt erover te praten. 'me ouders....' zegt ie dan met een trilling in zijn stem. ik draai wat meer naar hem toe om hem recht aan te kijken. 'ik durf eigenlijk niet te vragen waarom' hij grinnikt. '3 jaar geleden. mijn ouders gingen een avondje uit. tot ze betrokken raakten bij een schiet partij.....' enkele tranen zie ik bij hem ontstaan. '..... ze waren op slag dood. bam, weggevaagd uit mijn leven' niet wetend wat te zeggen, aai ik over zijn arm heen. 'nou, dan hebben we tenminste iets gemeen' zeg ik chagrijnig. 'ohja?' ik knik. 'mijn moeder is aangereden toen ze dronken was door-....' ik wil verder praten, maar bedenk me dan dat ik misschien beter niet alles moet vertellen. dus ik brabbel maar wat verder. '..... door een dronken automobilist. nog geen jaar geleden volgens mij. en mijn vader.... heeft paar dagen terug een auto ongeluk gehad. hij ligt nu in een diepe coma...' met grote ogen staart Ty me aan. 'wow, wat hefig! en dat allemaal bij elkaar? plus het feit dat je misschien zwanger bent? mede-' 'how wat!?' zeg ik abrupt. hij kijkt me vragend aan. maar ik schrik nogal. hoe weet hij in 1 dag hier zijn dat ik misschien zwanger ben?? 'hoe weet jij nou weer dat ik misschien zwanger ben?' meteen kijkt ie geschrokken weg. 'i-ik.... ik hoorde, hoorde ze praten...... sorry als ik je beledig!' zegt ie snel. ik schud me hoofd. 'nee dat niet, wilde gewoon niet dat je het zou weten' 'waarom niet?' ik zucht vermoeid. 'je zult nu wel van me denken!' snauw ik en trap een takje weg. 'welnee! jij kan er toch ook niks aan doen dat het net niet veilig is gegaan? het is normaal dat je perongeluk zwanger wordt. alleen niet zo fijn' 'nee joh, je meent het' hij grinnikt. 'sorry, was domme opmerking' 'nee, was wel humor. kan ik wel gebruiken' we grinniken allebei. 'tja, soms moeten we iemand missen. maar daar is altijd een reden voor vindt ik. je krijgt er altijd weer iemand voor in de plaats. en Shay, het voelt alsof jij dat bent. ik kan echt mezelf zijn bij jou.....

Ty POV 

'........ik kan echt mezelf zijn bij jou' haha, geloof je het zelf. ik? mezelf zijn bij een meisje? nee joh! Shay trapt er gladjes in. die blik, zo liefdevol. en zoooo dom! ik snap niet dat meiden zoiets niet doorhebben. als een meisje zo slijmerig bij mij zou doen zou ik echt denken "what the hell probeer jij!?" meiden zijn gewoon zo naÏef. handig. 'weet je Ty, ik snap niet dat mensen zo snel oordelen op jou. je bent een te gekke gozer, met alleen maar goede bedoelingen! ben blij dat ik eindelijk iemand heb om me hart bij te luchten. en, misschien is wat jij zegt wel waar. misschien kan jij de leegte vullen die ik voel van mijn ouders' ahhh, oke. je moet je nu voorstellen, dat je met je vriendin in de klas zit, en de grootste lol hebt, maar je mag niet lachen omdat je dan straf krijgt. zo'n moment heb ik nu! ik moet moeite doen me lach in te houden! oh Ty.... je bent verschrikkelijk. 

Charlie POV 

- in de avond na het eten. iedereen is thuis -

met mijn ogen half open zit ik bij het zwembad met Damian en Jessica een biertje te drinken. 'yo, Charlie!' roept Jessica dan. ik grinnik. 'jaja, zit met me gedachte beetje ver' 'noshit Sherlock' lacht ze. 'kom op man, beetje lol doet je goed' 'lol? ja toch. en dat terwijl ik al de hele dag wordt genegeerd door Shay' 'zeikwijf' snauwt Damian. ik kijk hem chagrijnig aan. 'pff, ga weg. ik heb helemaal geen zin in jullie' zeg ik nors, pak me biertje en vertrek. 'ey, Charlie kom op nou. doe nou niet zo' 'je brengt me hier zelf toe Damian!' roep ik vanuit het huis. lekkere vrienden. je moet niet met me sollen op zulke momenten. het lopen naar mijn kamer, wordt onderbroken, door druk gelach vanuit een kamer. maar wacht.... dat is Shay haar kamer. is ze nu ineens vrolijk? nou die had ik niet verwacht. met stevige passen loop ik erheen, pak de deurklink, en trek hem abrupt naar beneden. 'Shay wat-..... ohw'

jajajaja, hoofdstuk 6! wat denken jullie dat Shay aan het doen is?? zet in comment ben benieuwd wat jullue denken!! ^^

en wat vinden jullie nu van Liam? hoe denken jullie over hem? ik wil alles weten wat jullie van dit hoofdstuk vinden!!

duuuusss

vote&comment

Xx Chrissy