Apocalypse

Yeni Bir Görev

Neden ben giderdim ki acemi birini almaya, neymiş efendim "sen onunla yaşıtsın,okulda da yakın olabilirsin ". O acemi için liseye gitmek... Şimdiden biraz nefret etmiştim ondan. Tam çantamı hazırlarken arkamdan biri "Hey Phoenix bekle !" dedi. Dönüp baktığımda beni büyüten ,eğiten ve bana babalık yapmış kişiyi gördüm:Klaus. Kendisi tipik bir ingilizdi.Sarı saçları ,mavi gözleri ,kirli bir sakalı ,çenesindeki bıçak yarası.Bunlar onun göze çarpan özellikleriydi.Geniş omuzları ve uzun boyu ile kapıyı tamamen kapatmıştı ve bana ciddi bir şekilde bakıyordu. Genelde benimle güler yüzlü konuşurdu,şimdi ise gerçekten soğuk kanlı ve ciddiydi.Bu beni biraz korkuttu ve endişelendirdi.Sorar gözlerle ona baktım.Yanıma geldi ve yatağıma oturdu ,ardından "Dinle bu görevi sana vermelerinin bir sebebi var , sana güveniyorlar ve senden beklentileri büyük.Bu beklentileri boşa çıkarma." Tam ben onaylıcakken elini kaldırıp sözümü kesti.Kafasını bana çevirince o sert görünüşlü adamın gözlerinin dolduğunu gördüm.Istemsiz bir şekilde benimkiler de dolmaya başladı.Lanet olsun ne zaman biri ağlasa benim de hemen gözlerim dolardı.Sözüne devam etti "Dinle bu sadece üstlerdekilerin isteği ,sen ise kendi isteğini yap.Sonuç aynı kalsın yeter.Ve Phoenix seni sınırlandıracağım bir nokta var:Kendi hayatını her ne olursa olsun tehlikeye atma.Gençsin ve önünde yaşayacağın uzun bir ömürünvar.Orada karşına cidden tehlikeli şeyler çıkabilir ve sen eğitimlerindeki gibi soğuk kanlı davran.Şunu unutma :duygularını bu işe asla sokma !." Son cümlesini bastıra bastıra söylemişti ki bu da odamda yankılanmaya neden oldu.Hiç beklemediğim bir anda bana sarıldı.Bunu cidden beklemiyordum.Biraz aşırı tepki veriyordu.Sadece bir göreve gidiyordum; tek farkı farklı bir ülkeydi bu.Daha önce de yurtdışında bulunmuştum.Amerikaya ilk defa gidecektim sadece. Ya da ben hatırlamıyorum. Keşke geçirdiğim kaza sonucu hafızamı kaybetmemiş olsaydım.Neyse ki bazı kaynaklar sayesinde bir kaç bilgi edinebilmiştim geçmişim hakkında...