Çömez

3.BÖLÜM

Hikayenin okunma sayisi arttikca sizin sayenizde mutlu oluyorum.Cooook tesekkur ederim. <3

  Zoraki buldum sinifi.Kapiyi calarak iceriye girdim.Hoca sempatik bir tavirla bana gulumseyince, sevindim.Dademin gordugum sey dogru mu?Hayir,olamaz!Hic bos yer kalmamis.Uf zuppe uf! Ben bu dusuncelere bogulmusken hoca eliyle bir sirayi gosterdi:

-Su arkadasinin yanina oturabilirsin.

  Ah tabii o sira bostu hemen gidip oturdum.Sag tarafimda oturan bu cocuga yan gozle baktim.Of ne kadar da yakisikliya! derken cocuk ifadesiz bir yuzle bana bakti.Ardindan simsicak bir gulumsemeyle onune dondu.Sanirim bende ayni sekildeydim.Ama umrumdamiydi?HAYIRR

  Hoca kendisini tanitmaya basladi:

-Adim Serpil.Turkce ogretmeniyim.Ayni zamanda bu sinifin rehberlik hocasiyim.

derken,gozleri isil isildi.Bu hocayla anlasacaga benziyorduk.İnşallah anlasiriz.

  Ardindan sirayla herkes kendini tanitmaya basladi.Sira bana geldiginde ayaga kalkarak:

-Adim İpek soyadim Sarı,15 yasindayim.Annem ve babam bosandi.(bu kadar detaya inmeye gerek yoktu ama agzimdan kacti iste ne yapayim?)Tek cocugum ve Balikesirliyim.

  Bana saskin saskin bakan gozlerle yerime oturdum.Sanirim anne ve babamin bosanmalari ilginc gelmisti.Ama sorun degil 5 yasimdan beri aliskinim bu bakislara.

  Babamla beraber kaliyordum.O benim biricik babamdi.Bana destek olan,yanlizligimi unutturan,kahraman babam.Evet, kahraman babam cunku her kiz icin babasi kahramandir,kizinin kahramani,Annem ise kendine Ankara'da cici babamla (!) yeni bir hayat kurmustu.Cocugu olmadi.Zaten bu yastan sonra ondan kardes dogurmasini beklemiyorum.

  Bu dusuncelerden siyrilip yanimda duran yakisikli cocugu dinlemeye basladim.Acik kahverenkli gozleri,uzun boyu ve sesindeki ergen tonlariyla cok tatliydi.

-Benim adim Emre soyadim Sağlam iki kardesim var Izmirliyim.

  Demek Izmirliydi,hos.

  Zil calar calmaz sinifta bir hareketlenme oldu.Emre de ayaga kalkinca, o devasa 1.85'lik boyunu gordum.Agzim acik bakarken,

-Pardon,gecebilirmiyim?

Sen yeter ki gecmek iste yerim seni ya!Ama hemen yol vereyimde yanlis anlamasin.

-Gecebilirsin

-Tesekkur ederim.

  deyince havalara ucacaktim neredeyse.Bana Ipege tesekkur etti ya!Ben bu dusuncelere dalmisken ne Emre burdaydi ne de bir baskasi.Herkez mi tenefuse cikar?Sinif bombostu.

  Sinifta melul melul otururken yok artik!Saskinlikla:

-Aylin?

-Evet bende bu lisedeyim tatlim.

  Dedi kipir kipir ses tonuyla cocukluk arkadasim.Ilkokul,ortaokul simdi de liseyi mi beraber okuyacaktik?Sevincten kucuk capli bir ciglik kopardim.

Bundan sonraki bolumlerde Ipek kendi ic sesiyle konusmaya basliyacak ortaya tatli ve bir o kadar da komik olay gelecegini simdiden sizlere haber veriyorum Bir nevi fragman :))