Öncelikle bu benim wattpadde ilk hikayem İnşallah begenirsiz.Iyi okumalarr.
Burdan kitabin kapagini benim icin hazirlayan ireme(♥),vildana (adaşım, ayni zamanda hikayelerimi heyecanla dinleyen dostum), tosbik kafa senaya, özleme(özi) cook tesekkur ederim.Onlarin benim gercek dostlarim olduguna inaniyorum ve lafi fazla uzatmadan hikayeme basliyorummm...
Cigerlerimdeki nefesi bosaltarak okulun bahcesine adimimi attim.Kafami yerden kaldirdigimda gozlerime ilk olarak okulun şatafatsiz buyuk tabelasi takildi.'Özel Bilgen Koleji' tabelayi okumaktan memnun kalmis bir ifadeyle yurumeye devam ettim. Kalbim yerinden cikacakmis gibi hissediyordum.Cok calismistim ve bu okulu hakettigime inaniyordum.
Bu dusuncelerle okulun bahcesinde toplanan ogrencilerin yanina gittim.Bir dakika! Dademin gordugum sey dogru muydu? Resmen burda sakalli biyikli adamlar var ya! Bunlar mi ogrenci? Yolda gorsem universite ogrencisi sanip saygidan basimi one egerim (! ) Erkekler hadi neyse ya kizlar? Kizlara ne demeli o ne arkadas ya! Ben sadece goz kalemiyle yetinmisken lise 1ler disindaki con con kizlarin Maşallah'ı var yani.Her gün için makyaj seti alsalar anca yeter bunlara.
Gozlerimi dort acmis etrafa bakarken, arkadan kalin sesli biri bagirdi:
-Hey çöm!
Çöm ne ya? Liseye baslamadan once lise 1lere çöm veya çömez dediklerini biliyordum da özel okulda olmaz sanmıştım. Arkama dönüp tam " Sen kimsin de bana çöm diyorsun " diyecektim ki aklima onlara cevap vermememle ilgili okudugum yazilar geldi, " Ust siniflar sana çömez der ve sen susup gidersin " bu ne sacmalikti boyle? Ama dayandim ve soyleyecegim seyleri yuttum.Hic bir sey demeden bahcede beklemeye devam ettim.Ama o ses pesimi birakmadi:
-Hey sana diyorum çömez!
Kafami sertce arkaya cevirerek :
- Ne var?
diyebilmeyi basardim.Arkama dondugumde, sag omzuma kahverenkli uzun saclarim geldi.
-Evet ne var çöm çöm diye ortalikta bagiriyorsun?
Gercekten de bu soylediklerime inanamıyorum. Bu ne cesaret İpek! İçimden bunları dusunurken disaridan adeta ozguvenli bir prenses gibiydim.Prenses mi? Buna daha cok sey. ..
Icimdeki soz bolundu.
- Arkadaslar buraya gelin bizim çömez agir abla cikti.
Etraftakiler yanima toplanmaya firsat bulamadan mudiremiz konusmaya basladi. Evet mudurumuz bayandi.Herhalde eski okul mudurumuz kadar sert degildir.O degil de ben hala inanamiyorum ya! O cocuk bana nasil çömez der? Hangi cesaretle? Okuduklarim dogruymus megersem.
Ben sinirden delirirken adini bilmedigim züppe, ust siniflarin sirasina gecti.Bir yandan mudireyi dinlerken aslinda dinlemis gibi yapiyordum (! )Bir yandan da yesil gozlu o zuppeye bakiyordum.Aradaslariyla katila katila guluyordu züppe!
Etrafina bakinirken bir an gozleri bana takildi. Allah'ım ne yapicam simdi? Hemen utangaclikla ve sebebini anlamadigim sacma sapan bir gulumsemeyle basimi converselerime cevirdim.Dikkatle acik mavi rengine, koyu mavi bagciklarina odaklandim.Tam o esnada mudiremiz konusmayi bitirdi.Kafami, kaldirip yazdan kalma alışkanlıkla hafifce sallayarak percemlerimi geriye dogru ittim.Ardindan onun ukala gulumsemesiyle burun buruna geldim.
Yüzümde o ana kadar hic hissetmedigim bir heyecan patlamasi oldu. Bu arada bir dakika ya ben niye heyecanlaiyorum ki? Züppenin teki degilmiydi sonucta?
Bu dusuncelerle iceri girdim.Butun lise 1ler gibi uzun isim listesine gomulup ismimi aramaya koyuldum.O sırada arkamdan sicak bir nefes geldi:
-Tanisalim mi çömezcigim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çömez
Romanceİpek adlı liseye yeni başlamış bir kızdan bahsediyoruz.Açıkçası wattpaddeki hikayelerden farklı olarak,İpek plotonik bir aşık ve iç sesiyle başı son derece belalı.Okurken katıla katıla güleceksiniz... Not:Bu hikaye komedi ağırlıklı genç kurgudur.
