Evet...Yine yalnızım.Dünden farkı yok,belli ki yarınım da böyle olacak. Oturmuş, içimdeki sesleri dinliyorum.İçimdeki sesler...Bir yanım git söyle diyor, diğer yanım ise arkadaşını hayal kırıklığına uğratma diyor. Ama şuan gidip onun kollarının arasında olmak, onun yanından hiç ayrılmamak istiyorum. Artık beni ister mi ? istemez mi? duygusunu bırakıp gidip söylemek istiyorum onu sevdiğimi.Tamam yetim olabilirim ama kalpsiz değilim. Yanımdaki insanları neden kendimden soğutuyorum ? Neden benim olduğum yerde ; durmak, kalmak, oturmak istemiyorlar? Bu soruyu kendime sıkça sorarım 'Ecrin neden bu kadar itici davranıyorsun ? ' diye. Ben, evet biraz insanları kendimden soğutuyorum çünkü bunun için gerekçelerim var. Elimden geldiğince onun yanında ; oturmaya, onun yanında olmaya çalışıyorum ama o benim yanımda asileşiyor, asabileşiyor. İçimden 'Eymen,seni seviyorum !' demek geçiyor.Ama yapamıyorum Azra için...
Ben genellikle dediğim gibi Azra ile takılıyorum. O da sessiz sakin bir kız. Astım hastası.O da onu seviyor ben de.Azra günde en az on beş yirmi defa söyler onu sevdiğini. İnsanın içindeki hissi söyleyememesi çok kötü bir şey. Hele arkadaşı için ise...
Azra'nın anne, babası ve kardeşleri var. Benim gibi yetim değil. Esmer fakat mavi gözlü. Bütün dikkatler onun üzerinde ama bütün dikkatlerin onun üzerinde olması iyi mi kötü mü ayırt edemiyorum. Bu sorun Azra'nın umurunda değil ki çünkü zaten o dikkat çekmeyi seven bir kız...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sustum İşte...-1
أدب نسائيBu yazdığım romanda gerçek hayatta olanları yansıtmaya dikkat etmeye çalıştım.Bu romanda Ecrin adındaki bir genç kız, onun en yakın ve en iyi arkadaşı Azra ve sevdikleri çocuk Eymen konu ediliyor.Ecrin ailesini kazada kaybettiği için yetimhanede k...
