reality

~5~

Stil. Het enige wat je hoort is de ademhaling van Bilal.
"Bilal habitiii" krijst Inaya in de gang.
Bilal laat gelijk los en loopt naar Inaya toe.

Ik zie hoe ze haar lippen op zijn lippen drukt en mij vals aankijkt.
Bilal doet mee en dat eindigt in een heftige tongzoen waarbij ook lichaamsdelen worden aanraakt.

"Wat kijk je kleuter zie je niet dat we bezig zijn?" Roept Inaya boos.

Mijn maag maakt letterlijk een salto. Ik versnel me de keuken uit en loop mijn kamer in. Ik laat me op het bed vallen en laat de tranen over mijn wangen rollen.
Ik mag er niet meer tussen komen. Het gaat echt zijn.

Inaya wordt de vrouw van Bilal en Bilal wordt de man van Inaya.
Als ik er al aan denk begin ik veel harder te huilen.
Hajar komt de kamer binnen gestormd.

"Schatje toch wat is er gebeurt?"

Ik zit recht overeind en veeg de tranen ruw weg.

"Bi..l..al g..aat tr..ou..w..en m..et.."

Ik barst weer in tranen uit en hajar komt naast me zitten en haalt me in haar knuffel.
Bilal. Ik heb zo veel herinneringen met hem. Ik kan het maar niet vergeten.

"Kom schat we gaan naar beneden" sust Hajar in mijn oor.

Ik sta op en loop de trap af.
Ik zie Bilal een ring om haar vinger doen en iets in haar oor fluisteren. Mijn moeder en zijn moeder beginnen te joelen en te dansen. Stuk voor stuk dempt het geluid in mijn hoofd.

Flashback***

"Bilal hahaha wat doe jee" roep ik hard. Hij tilt me op en loopt met me naar beneden.
"We gaan naar de stad hayati"
"Maar dat is zo druk" zeg ik met een pruillipje.
Hij draagt me tot de busstation en gelijk wanneer we er zijn is de bus er.
De bus is leeg. We nemen helemaal achterin plaats.

Hij pakt mijn hand en samen lopen we een drukke straat in.
"Kom we gaan hierin" en trekt me een hoog gebouw in.
Voordat ik iets kan zeggen heeft Bilal me al de lift in geduwd.

Het leek wel uren te duren.
"Welke verdieping gaan we Bilal en wat doen we hier?"

"Verdieping 23 het dak" zegt hij hees.

Hij pakt me van mijn heupen en drukt zacht zijn lippen op de mijne. Ik zoen hem terug waardoor er een heftige zoenpartij onstaat. Todat de liftdeuren opengaan.

De wind waait door mijn haren en doordat het donker is zie je de autolichten erg duidelijk.
We hebben een uitzicht over heel de stad. We zijn alleen met boven ons de maan. En naast ons de wind. Ik zou hier uren naar willen blijven kijken.

Ik wordt uit mijn gedachtes gehaald door 2 sterke armen die op mijn heupen rusten.
"Widad"
Ik draai me naar hem om en gelijk hurkt hij op een been. Hij haalt een doosje er bij en pakt mijn hand.

"Widad ik zou niks liever willen dan met jou mijn leven delen. Met jouw elke dag slapen en opstaan. Ik wil dat mijn kinderen jouw mama zullen noemen en dat we nog alleen achterblijven en samen sterven en na de dood nog samen in Jannah gelukkig kunnen zijn."

Hij opent het doosje en pakt de ring en schuift het om mijn vinger.

"Widad dit is alvast een belofte"

Ik leg mijn hand op mijn mond en laat de tranen rustig hun gang gaan. Ik voel de stevige armen van Bilal om mij en zou willen dat die voor altijd om mij zullen blijven.

Einde Flashback***

Ik kijk naar mijn ring die Bilal me had gegeven en sinds die ene dag nog nooit heb afgedaan.
Ik staar doelloos voor me uit.

Het gaat een zware tijd worden maar het is denk ik tijd dat ik Bilal uit mijn hoofd moet zetten.

Ik pak Hajar mee naar buiten en haak mijn arm in haar arm. Samen lopen we naar een snack.

"Widad ik kan echt niet kiezen het is allemaal zo lekker en het liefst wil ik alles nemen. Wat denk jij dat ik moet nemen? Want je weet mijn buik is groot en daar moet veel in dus kies iets groots. Meskien mijn man later ik ga hem blut maken en ik ben 3awed nog ook ongesteld"

Ik leg mijn hand voor mijn mond en begin zachtjes te lachen omdat een groepje jongens achter ons alles hebben gehoord en nu allemaal omgekeerd zitten.

"Youssef ik heb je vrouwtje denk ik gevonden" roept een van die jongens door de snackbar.

"Ze is mooi en ze houdt van eten wat is daar mis mee a za3kof" zegt die ene die Youssef noemt.

Hij staat op en loopt naar Hajar toe en trekt haar van haar stoel.
Hij fluisterd iets in haar oor waardoor ze moet giegelen.

Samen lopen ze de snack uit en laat Hajar mij daar achter met denk ik 6 jongens.
Op dit moment kan ik dat wijf wurgen maar ik houw te veel van haar.

4 van die jongens komen rond mij zitten.

"En hoe mag deze mooie dame zich noemen" zegt een van de jongens.

Ik durf ze niet aan te kijken en antwoord er niet op.
Ik zal Bilal kwetsen.
Ik zucht en kijk voor me uit waarom denk ik nog aan hem als hij mijn ex is?

"Hey hey zehma highclass?"

Ik wordt uit mijn gedachtes gehaald door de jongens die al langer tegen mij praatte.

"Laat haar is met rust" zegt een bekende stem achter de jongens.

Hij hoort blijkbaar bij hun.

"Ben je hier alleen?" Vraagt hij.

Ik kijk in de mooiste groene ogen...

Ik heb tot nu toe niet echt veel lezers maar idc, Ik houw er gewoon van om te schrijven.
Maar diegene die mijn verhaal wel lezen laat een ⭐en 💭 achter.

Xx