reality

~9~

Duister maakt plaats voor licht. Voorzichtig open ik mijn ogen. Met lood in mijn schoenen stap ik uit bed. Het liefst wil ik blijven liggen in bed maar na gisteravond oftewel nacht moet ik mij wel vertonen. Mijn irritante zus mag niet denken dat ik bang voor haar ben.

Met een fake ass smile loop ik de trap af. Ik zie het eten al op de tafel liggen. Ik twijfel geen seconde en begin al aan het eten. Mijn moeder komt op dat moment naar binnen.

"Ya rabbi wat voor een dochter heeft u mij gegeven?" Ik besluit om de opmerking te negeren. Inaya komt vrolijk te woonkamer binnen en komt precies tegenover mij zitten.

Ik weet dat zij dit expres doet ze zit altijd schuin tegenover mij. Ze gunt me een vieze blik en begint uitgebreid over haar henna feest te praten. Over welke jurken ze wilt en wie ze op haar bruiloft wilt en zo kan ik maar veder gaan. Het is raar jouw ex. Waar je vroeger zo verliefd op was heeft je bedrogen en trouwt nu met je zus?

Ping*
Ik kijk op mijn telefoon en zie een berichtje van Nabil.
- goedemorgen, heb je gister nog problemen gekregen?
Zelf had ik niks door.. '3lash ket da7ki?'(waarom lach jij?) vraagt mijn moeder.

Ik zie me vader gelijk op kijken en zie hem me met een vragende blik aankijken hij wilt net zijn mond open trekken maar Inaya is hem al voor. 'Misschien wordt het tijd dat Widad gaat trouwen?'

Ik val mijn zus gelijk aan.
'Hallo ik ben 17 en ik ga wel mijn studies afmaken ik denk nog niet aan trouwen. Ik wil een goeie toekomst en heb geen man nodig die me moet onderhouden. Ik wil niet de fout maken die jij zal begaan'
En wijs naar Inaya.

Ik zie dat mijn woorden haar raken.
Ik keer me naar me moeder en zeg dat ik naar Hajar ga.
Ze zegt dat het goed is. Ik reageer op Nabils appje en loop dan naar de bus. Aangekomen klop ik op haar deur. Ze doet gelijk open.

"Widaad kom snel naar boven!"
Ze rent de trap op. Ik loop rustig de trap op. Ik zie Ahmed (de broer van Hajar) naar beneden lopen zonder shirt en als elk ander meisje kan ik mijn ogen niet van zijn buik houden.

Aangekomen in Hajars kamer beginnen we te praten over koetjes en kalfjes tot we bij het onderwerp Nabil stoppen.
"Djamila is helemaal over haar oren verliefd op Nabil die nieuwe"
Ik slik de brok in mijn keel weg en probeer zo onopvallend te reageren?

"Echt? Is het wederzijds?"
Hajar kijkt op en begint dan een beetje te grinniken
"Nou, weet je wat Djamila mij heeft verteld. Ze heeft me verteld dat hij altijd naar haar kijkt en soms seint hij met zijn wenkbrauwen of met zijn mond...."

Waarom doet het mij toch zo veel ik zal toch niet verliefd zijn op Nabil? Nee dat kan niet ik houw van Bilal toch? Of is dat weer is verleden tijd? Ik word gelijk uit mijn gedachtes gehaald.

"Aarde aan Widad"
Zegt Hajar terwijl ze met haar hand voor mijn gezicht zwaait.
"Ja wat is er?"
"Aan wat moest jij denken?"
"Ik dacht weer aan Bilal en aan onze leuke tijd"
Hajar pakt een kussen en gilt er in
"Wanneer ga je hem nou vergeten???"

Of ik hem ben vergeten? Ik weet het niet meer zo goed. Het lijkt precies alsof het stukje in mijn hart dat hij in beslag heeft genomen steeds kleiner wordt en Nabil die overneemt.
Ik trek Hajar uit bed.

"Kom schat we gaan frisse lucht scheppen"
Gelijk schiet mij het onderwerp van haar en Youssef binnen.
"Hajar je moet me nog vertellen hoe het gister is gegaan?"
"Ahaha jaa, we hebben gekust, geknuffeld en nog een paar andere kleine dingen?" Zei ze op een fluistertoon bang dat haar broer Achmed het zou horen.

Deze meid he 😂
"Wees specifieker, wat is 'andere kleine dingen'?"
"Gewoon uhm hoe ga ik dat noemen. Handwerk"
Oke vies. Daar zou ik dus nooit aan doen maar ja iedereen zijn eigen ding.

"Kom laten we naar Djamila gaan" bied Hajar aan.
Ik laat een zucht
Het is niet dat ik niet naar Djamila wil gaan maar het eerder het feit dat ze Nabil leuk vindt. Terwijl ik misschien iets voor hem begin te voelen.

Aangekomen bij Djamila vliegt ze ons allebei om de hals. "Ik heb jullie het hele weekend niet gezien dat is niks voor mij" zegt ze luid.
Ik geef haar een scheef lachje
Natuurlijk zou hij haar eerder willen kijk met wat voor een schoonheid zij rond loopt en dan moet.

"Morgen is het weer school. Ik heb echt geen zin" vertelt Hajar met een pruillip
"Nou, ik wel want ik zie mijn prins op het witte paard" zegt Djamila giechelend
Ik luister al niet meer naar hun gesprek. Ik denk aan dat ene woordje wat Djamila zei. 'Mijn' prins.

Ik word uit mijn gedachtes gehaald door mijn telefoon die afgaat. Ik kijk op mijn scherm en mijn hart maakt een sprongetje bij het zien van Nabils naam. Ik open gelijk het berichtje:
Nabil ❤️: Widad, ik vroeg me af of je vandaag wilt afspreken?
X Nabil

Ik begin te typen maar ik stop al gelijk als ik 4 ogen naar mij zie kijken.
"Wie is dat?" Vraagt Hajar
"Mijn ouders, ze willen dat ik baar huis kom" lieg ik
"Als dat jouw ouders waren waarom lach je dan?" Vraagt Djamila nieuwschierig
"Ik moest lachen omdat die me nodig hebben terwijl die me eerst wegstuurde naar jou" en wijs naar Hajar
"Ah oke" zeggen ze allebei ongelovig
"Nou dan ga ik maar" besluit ik te zeggen.

Ik pak mijn leren jasje en loop naar beneden. Ik groet de moeder van Djamila en loop dan de deur uit. Ondertussen weten we waar we gaan afspreken. Bij het bankje van gister. Ik zie hem al zitten op het bankje. Het is hier zo stil.
"Hey Widad, ik zag je niet" zei Nabil zonder zijn ogen van het meer te houden.

"Hey"
"Kom zitten" zegt Nabil
Het is ondertussen al schemerig geworden.
Ik neem plaats naast hem. We praten over van alles tot we bij het onderwerp 'liefde' zijn gekomen.

"Ik ben nog nooit verliefd geweest, heb meisjes alleen als lust gebruikt"
"Oww" zeg ik met een zucht.
"Ik weet niet hoe het voelt om verliefd te worden. Ik miste altijd al iets in mijn leven, 'liefde'
"Als je verliefd bent dan kan je alleen maar denken aan een persoon. Hij is altijd in jouw hoofd. Zelfs bij de les ben je er niet bij. Altijd als diegene je aanraakt snak je alleen maar maar zijn aanrakingen. Maar deze persoon is de gene die je het hardst pijn kan doen."

Ik stop even, want ik voel de tranen een beetje opkomen.
Gelijk voel ik een hand om mij heen. Ik verberg mijn hoofd op zijn borstkas. Hij slaat beide armen om mij heen. De tranen hebben inmiddels al een uitweg naar beneden gevonden.

"Je hebt geluk Nabil, liefde zal je verslinden tot er niks meer van je over is"
"Het is het niet waard... "