reality

~7~

'waarom ben ik bang je te verliezen wanneer je niet eens van mij bent'

Ik lees het appje wel 10 keer achter elkaar, maar begrijp nog steeds niet wat hier achter zit. Ik twijfel geen seconde en bel direct het nummer.

Na 4 keer over gaan neemt diegene op.

(Widad= W, Onbekend= O)

W: hallo?

*stilte*

W: Wollah me je bent grappig ga andere lastig vallen niet mi..

O: Wat als jij de reden bent waarom ik huil?...

gelijk na deze zin hangt hij op. Kippenvel verspreid zich over mijn lichaam. wie zou in hemelsnaam dit kunnen zijn? hoe komt hij aan mijn nummer? wat wilt hij van mij?

Duizenden vragen spoken door mijn hoofd maar niemand die ze kan beantwoorden.
Ik probeer het te vergeten en leg mijn telefoon op mijn nachtkastje.

Ik trek een sprintje naar de woonkamer en zie dat Bilal zijn ouders er nog zijn. Bilal is in ieder geval nergens te bekennen.

mijn maag knort ik heb amper kunnen eten in die restaurant door Aka Hajar. ze moet me ook nog een hoop uitleggen.

Ik loop de keuken in en zie dat mijn zus Inaya op het aanrecht zit met een zoenende Bilal tussen haar benen.

Ik probeer het te negeren maar toch dwalen mijn gedachtes weer af naar het verleden. het verleden waar alles nog perfect was.

*Flashback

Ik pak het stukje pizza van tafel en spring op het aanrecht. Ik kijk aandachtig naar het stukje pizza in mijn handen.

"heey schattebout jij komt zomenteen in mijn buik. lekker bij al jouw vriendjes" zeg ik tegen het stukje pizza in mijn hand

Ik neem een grote hap en observeer hoe Bilal de keuken binnen loopt.

"dikzakje je hebt die hele pizza opgegeten" Roept hij lachend

"Wat verwacht je zelf als je hier een pizza voor mij legt moet ik ermee gaan zoenen of wat" zeg ik terwijl ik de laatste hap doorslik

"het enige wat jij mag zoenen zijn mijn lippen" zegt hij quasi boos

"ik zit hier zo lekker kom naar mij dan kan je nog steeds weten hoe de pizza geproefd heeft" zeg ik met een ondeugende blik

hij komt naar me toe en schuift mijn dikke bos krullen over mijn schouders waarna hij rustig zijn lippen in mijn nek palmt. Hij laat een spoor van kusjes achter.

"Kan je het zien?" zegt een geïrriteerde Inaya.

Gelijk verdwijnen mijn gedachtes als sneeuw voor de zon. Ik kijk in de ogen van een boze Inaya en een verwarde Bilal.

Ik laat mezelf niet van de kaart brengen.

"Uhm sorry hoor dat ik jullie momentje verpest maar ik denk dat dit niet voor niks een KEUKEN heet dus kan je me excuseren en zulke dingens in niet-openbare plekken te doen want het was bijna en ik had ****** in mijn ogen" zeg ik terwijl ik Inaya met een bitchy blik aankijk

Gelijk daarna loopt Bilal de keuken uit.

"Bedankt voor het begrijpen" zeg ik er snel achteraan.

"Vertel me Widad wat probeer je nu te doen. Zie je niet in dat onze relatie niet te breken is wacht zij ik nou net relatie? Ik bedoel Widad zie je niet in dat ik bijna ga trouwen. Je moet het leren te accepteren dat ik Inaya El...... ga trouwen met Bilal Himouni. we zullen samen een bed delen. We zullen samen kinderen krijgen. We zullen samen oud worden en hij zou zelfs mijn man zijn in jannah. Luister lieverd hij zal nooit maar dan ook nooit meer de jouwe kunnen zijn het is over schat kom daar maar is over heen. Voor dat je van die kinderachtige streken gaat uithalen wat wij hebben is specialer dan wat jij ooit hebt gehad in jouw hele ****** leven" Zegt ze met een grijns op haar gezicht

Voor dat ik het wist heeft mijn hand zich op haar gezicht gepalmd. een rode handdruk is het eindresultaat.

"Vieze bitch" siste ze waarna ze op mij afsprong. We belandde allebei in een zwaar gevecht totdat ik mijn moeder in het Arabisch hoor roepen.

"heb ik jullie deze manieren aangeleerd?" roept ze bijna half huilend. Kort daarna voel ik mijn wang brandde. Heeft ze nou letterlijk mij geslagen bij het bijzijn van mensen?

Vol ongeloof staar ik voor me uit. Ik twijfel geen seconde en loop de gang op pak mijn leren jack waarna ik de deur uitloop. Waar ik heen ga? Allahu Alam (Alleen god weet)

Ik hoor nog mijn naam in de verte maar reageer daar niet op.

"Widad.. Widad wacht.." Hoor ik een uitgputte stem die ik uit duizenden ken.

'Bilal'

Met een ruk draai ik mij om.

"waarom ben je hier Bilal wat wil je? waarom ben je überhaupt terug in mijn leven gekomen? zie je niet in dat je me zo veel pijn hebt gedaan en eigenlijk nog elke dag doet? Ik heb weken zelfs maanden om jou gehuild. Ik heb mezelf proberen gerust te stellen. Je proberen te vergeten. Ik was er bijna en je was gewist uit mijn gedachtes. Het ergste van alles is dat je weer in mijn leven bent teruggekomen niet als ex maar als schoonbroer" fluister ik huilend.

"Ik.."

"Vertel me Bilal wat heb ik je ooit aangedaan je maakt alles zo onduidelijk? Wat was je reden? Waarom was je de dag voor dat je vreemdging nog zo lief? De dag erna zoende je met mijn zus terwijl je had beloofd dat ik altijd de enigste zou zijn? Wat is er die ene dag gebeurt Bilal leg me alles uit. Ik ben verward ik begrijp niks meer?" Zij is gebroken.

Ik draaide me om en liep van hem weg. Op weg naar een plek waar ik rust kan vinden en even alleen kan zijn.

Ping.

Ik pak mijn telefoon en zie dat ik een appje heb.

"Nsa li nsak" (vergeet wie jou vergeten is)