Please don't ~Ashton irwin fanfic~

#4 morning after

(A/N: het boek is gewoon nu al zo slecht, zo veel spelfouten en grammaticale incorrecties, ik zie wel wat het word😂)
______________________________________

P.O.V. Ashton.

Het is ondertussen 7 uur S'ochtends, nadat ik Lily in de logeerkamer had gelegd ben ik zelf in bed gekropen. Ik heb elk half uur een wekker gezet ok haar pols te checken. Gelukkig is hij stabiel gebleven. Calum heeft me laten beloven dat ik haar vandaag mee neem naar het ziekenhuis. Volgens hem is dit gekkenwerk. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat het dom van me is dat ik geen ambulance heb gebeld, maar soms is het slechter om mensen, die in zo'n staat zijn. Naar een ziekenhuis te sturen. Een paar uurtjes slaap en wat liefde zal veel meer voor ze doen.

Ik druk de wekker weer uit en stap uit bed om Lily weer te checken, als ik bij de logeerkamer aan kom zie ik dat ze rechtop in bed zit. "Hey, je bent wakker" zeg ik met een schorre stem. Ze knikt een beetje en houd de dekens stevig tegen zich aan. "Het is oke" zeg ik zacht "herinner je je iets van gisteren?" Ze knikt en kijkt weg. "Hey, Hey it's okay" zeg ik op een vriendelijke toon en kniel langs het bed neer. "Mag ik je een knuffel geven?" Ze knikt weer zachtjes en begraaft haar gezicht in mijn borst zodra ik mijn armen om haar heen leg.

Ondanks dat ik het gevraagd heb deinst ze toch een beetje terug als ik mijn armen open, ik kom voorzichtig een beetje dichterbij en sla mijn armen om haar heen. Ik houd haar zachtjes vast, ik voel haar ribben door de trui heen. Wat heeft dit meisje met zichzelf gedaan? Na een tijdje laat ik haar voorzichtig los. "Heb je pijn?" Vraag ik, ze haalt haar schouders op "mag ik naar je arm kijken?" Ze steekt haar arm aarzelend uit en ik pak hem voorzichtig vast. Ik stroop de mouw op en begin het verband er af te halen, "waarom" fluistert ze na een tijdje stilte. Ik begin nieuw verband om haar arm heen te wikkelen "waarom wat?" "Waarom hield je me vast en heb je me niet gewoon laten vallen", de woorden zijn zacht en breekbaar, ze slikt na de zin en wend haar ogen nog verder van me af dan ze eerst deed. Ik maak het verband weer vast en sta op "omdat ik je begrijp" haar blik verlaat langzaam de muur en ik zie haar vanuit haar ooghoeken naar me kijken. Ik steek mijn hand naar haar uit en geef haar een scheve glimlach "kom, dan gaan we iets eten"

P.O.V. Lily.

Nadat ik een paar hapjes van een cracker had genomen, een glas water heb gedronken en ashton me meerdere blikken heeft toegeworpen zijn we in een discussie beland. "Ik ga niet naar het ziekenhuis" "Lily ze moeten je onderzoeken" "ik ga niet" ik loop naar de voordeur van het huis "bedankt voor de hulp" zeg ik zacht en stap de voordeur uit. Ik laat Ashton verbaasd achter als ik de straat uit loop en de hoek om ga.

Na vijf minuten lopen komt er een jongen naast me lopen "Hey" zegt hij, ik ga een beetje harder lopen maar ook hij versnelt zijn pas. "Hey" zegt hij opnieuw, maar ik negeer het. Dan grijpt hij mijn hand en draait me om, ik kijk recht in 2 paar bruine ogen "ga please mee naar het ziekenhuis" ik kijk hem verward en een beetje bang aan. "Oh.. sorry" zegt hij. "Ik ben Calum, een vriend van Ashton en zijn huisgenoot" ik knik dat ik het begrijp "hij probeert alleen te helpen, hij heeft je gister niet naar het ziekenhuis gebracht omdat hij deze reactie verwachtte, hij weet hoe het voelt Lily. Ik heb hem laten beloven dat hij je mee zou nemen"