En anaç ruh
en sadık
en sıcak
en ışık
her yaşı güzel kadın güneş
sıkılmadan günebakanların tenine değen
asi ama ipek kadın
kaç ruh doğurdun 6 milyon yıldır
terk etmeyen tek şey sensin
ruh bahşederken tanrı sana
durdu ve tek bir cümleyle yolcu etti seni
fısıldadı şairane ruhuna
her gün battığın gibi doğ
ve senin yüzüne bakarken kıskançlıktan yarattıklarım bile
gözlerini kıssın
kirli olanlara bile umut ol
tek kelime etme anaç kadın
her gün doğduğu yerden battığı yere kadar yolculuk yaptı
gökkuşağını doğurdu 6 milyon sene önce
ama her gün bir yerlerde ilk kez doğuruyormuş gibi
nacizane ıslak ıslak gülümseyerek bakıyor ona
küçük yaşta ölen çocuktu gökkuşağı
yağmur babası onu terk eder ve güneş anne kucaklar onu
gökyüzüne gömülü sanırız ama aslında topraktadır 7 bedeni
tanrı tek bir yasak koydu güneşe
her bir canlıya dokunacaktı
ama hiç kimse ona dokunamayacaktı
güneş defalarca aşık oldu bulutlara ve yağmura
güzel insan bedenlerinde bile aşkı tattı güneş anne
ama laneti kıramadı
devasa anaç kadın onu sevseler de sevmeseler de her gün ordaydı
tanrının bahçesinden küçücük bir papatyaydi güneş
tanrının bahçesi güneşi bir daha hiç görmedi
evrene hediyeydi güneş anne
sen tanrının bahçesindeki güneş görmeyen topraksın
ve güneş anne gökkuşağı çocuğunu her gün senin bedenine gömüyor
