Kırıldık.
Kendimizden çok karşımızda ki insanları düşündüğümüz için kırılmadık mı ? Aman o üzülmesin , aman o mutlu olsun , ben ona kıyamam bu tür cümleleri kurarak kendimizi kırdık aslında. Neden biliyo musunuz ? Çünkü karşımızda ki insan bizim onu düşündüğümüz kadar bizi düşünmedi. Hata yaparken , konuşurken acaba kırılır mı ? üzülür mü ? diye düşünmediler. Ve biz kırıldıkça kaybettiğimizi , yorulduğumuzu , insanlara güvenemeyeceğimizi hissetmeye başladık. Ama hepimiz yanıldık. Aslında biz kırılanlar olarak çok şey kazandık. Kırıla kırıla olgunlaştık. En azından bizler iyi niyetimizden kırıldık. Sorduklarında ben elimden geleni yaptım diyebildik. Evet farkındayım hepimiz değer verdiğimiz insanların bizi kırdıkları için üzdükleri için pişman olmalarını , geri gelmelerini veya bizi anlamalarını istedik. Kimi anladı , kimi iş işte geçtikten sonra anladı , kimi anlamadı. Bazısı geç kaldı , bazısı tam zamanında anladı bazısı ise tamamen kaybetti. Biz değil onlar kaybetti. Belki ömür boyu geçmeyecek kırgınlıklarımız vardır. Hayal kırıklıklarımız vardır. Ama bunların hiç bi önemi. Şimdi gülümse ve hayatın tadını çıkar. Dolu dolu yaşamaya bak. Bırak seni kıranlar seni kaybettikleri için üzülsünler.
