μα τι εννοεις;

Που οδηγουν τα ψεματα;

Η κολλητη μου, δυστυχως ή ευτυχως, δεν ηταν στο σχολειο μου. Για την ακριβεια ουτε στην περιοχη μου. Μενει σε αλλη πολη, παει σε αλλο σχολειο. Επρεπε σε καποιον να πω εκεινη την μερα που συνειδητοποιησα οτι μ'αρεσει ελαχιστα ο Γερασιμος, οτι μ'αρεσει. Και η Μαρινα δεν θα μπορουσε να βρεθουμε, οποτε... Μπινγκο! Νομιζα οτι βρηκα τον καταλληλοτερο ανθρωπο. Η Χριστινα. Πολυ ενταξει παιδι. Καλη μου φιλη πλεον. Οταν της το ειπα θυμαμαι ελαβα ενα κατεβατο, να μου λεει να προσεχω και να μην του το πω ακομα, θα ειναι δυσκολο για ολους μας. Δεν ξερω γιατι, αλλα την ακουσα. Μια μερα με πλησιασε η Χριστινα θελοντας να μαθει πως ειμαι, διοτι ημουν στα μαυρα μου τα χαλια, ομως κυριως για να αποσπασει πληροφοριες. Οταν της μιλαγα, μου πεταξε ενα "ο Γερασιμος, με ρωτησε αν σου αρεσει!". Εγω χαρηκα γιατι νομιζα οτι ηθελα να ψαρεψει γιατι του αρεσα. Μετα ομως συμπληρωσε "μου ειπε οτι προχθες του εστειλες μηνυμα πολυ αργα το βραδυ και μαλλον ησουν πιωμενη; Μα καλα τι του ειπες ρε Νεφελη;". Οντως, ναι ειχα βγει. Ειχα βγει με την αδερφη μου και θα εμενα εκει το βραδυ. Δεν το ειχα ελεγξει. Γιατι αλλωστε; Με την μανα μου δεν μιλαγα, αγορι να με παιρνει τηλεφωνο καθε εικοσι λεπτα δεν ειχα. Ποιος νοιαζοταν; Της εξηγησα και την παρακαλεσα να του πει οτι απλα ημουν τυφλα και δεν ηξερα τι εκανα. Ντρεπομουν να τον κοιταξω στα ματια. Μα που ειχες το μυαλο σου ρε Νεφεληηη; Οτι θα πεσει στην αγκαλια σου; Οτι θα τον μαγεψεις με το μηνυμα σου; "Γεια θου Γερασιμρ. Μσρεδεις ποοοοοολυ. Δρν σε βλρπψ δαμ γιλο". Μπραβο, οοοοχι μπραβο!! Ημουν να ανοιξει η γη να με καταπιει. Μεσα στις εξυπναδες, μπραβο. Εκεινη τη βδομαδα, η εκθεση ειχε αλλαξει μερα και θα καναμε Τεταρτη αντι για Τριτη. Ετσι εβαλα τα μεγαλα μεσα στο παιχνιδι: lies. Φωναχτοψιθυριστα (oh ελα τωρα, ολες το εχουμε κανει..) ειπα στην Χριστινα "ρε δεν σου ειπα.. μου ζητησε ο Οδυσσεας να βγουμε!" (αχ ο Οδυσσεας, πολυ κουκλος..). Με την Χριστινα συνεχιστηκε αυτο μεχρι που μας πεταξε θυμωμενα ενα χαρτακι στο θρανιο που ελεγε "χεστηκαμε για τον Οδυσσεα σου, μπορουμε να κανουμε μαθημα;". Του χαμογελασα αμηχανα, αν και δεν επρεπε καθως ειχα πετυχει τον σκοπο μου. Οταν τελειωσε το μαθημα, θα περιμενα τον πατερα μου να ερθει να με παρει γιατι ειχε πιασει μια βροχη, απαπα εγω δεν διακινδυνευα να χαθω πριν παω στο τρενο απο κανενα κυμμα. Προσφερθηκε να κατσει και να περιμενει μαζι μου αν και σαφως δεν επρεπε. Ημουν πολυ μη μου απτου μαζι του σημερα. Στην θεση του θα ειχα ηδη φυγει. Η Χριστινα καθως εφευγε μου φωναξε να της συνεχισω στο facebook για το love story μου με τον Οδυσσεα. Ο Γερασιμος, αφου πεταχτηκε σαν την τσουτσου ειπε "αχα ωστε θελεις ειδικη προσκληση για να στειλεις ενα μηνυμα;". Λογω του οτι ειμαι αντιδραστικη δεν το αφησα να περασει ετσι "Μα νομιζα οτι χερακια ειχες". Το μονο που εκανε ηταν να με αγκαλιασει και να μου ζητησει συγγνωμη για την συμπεριφορα του καθως οπως χαρακτηρισε 'δεν ειναι δουλεια του να μπερδευεται εκει που δεν τον σπερνουν και δεν ηθελε να με προσβαλει'. Με τα πολλα και τα λιγα με εκανε να αισθανθω ασχημα για το ψεμα που ειπα. Ομως η ζωη ειναι τοσο χαζη, που τα γυρισε και εγω οντως την αλλη βδομαδα ετυχε να βγω με τον Οδυσσεα. Θα αναρωτιεστε ποιος ειναι αυτος. Well, ειναι ο αδερφος του κολλητου μου, του Χρηστου. Και ειναι τοσο ομορφος, αλλα δεν ειμαι τυπος που κοιταει μοναχα την εμφανιση του αλλου- δεν φημιζομαι για τις επιλογες μου ναι😂. Βγηκαμε. Και ετυχε παλι, να βρεθουμε προσωπο με προσωπο με τον Γερασιμο. Πραγμα που εκανε το μυαλο μου να τρεχει με 1000 χλμ/ωρα. Ερωτησεις, κυριως ρητορικες, αρχισαν να κανουν την εμφανιση τους. "Τι εκανε εδω; Δεν ερχεται ποτε. Λες να ηρθε να τσεκαρει αν οντως θα εβγαινα; Μα η Χριστινα ειπε..πω ασε την Χριστινα τωρα. Λες να του αρεσεις; Και αν ειναι ιδεα σου; Οχι οχι, ιδεα μου θα ειναι. Ηρθε εδω γιατι εγω του ειπα οτι εχει ωραια κρασια και ηρθε με..με; Με ποιον;" και εκει ρωταω, "Λοιπον, εγω σου γνωρισα τον Οδυσσεα. Εσυ δεν θα μου γνωρισεις το ατομο ή τα ατομα που ειναι μαζι σου;" και παγωνει ο χρονος και για τους δυο μας. Και βλεπω απο πισω του να ερχεται η Λυδια. Η κολλητη της μιας συμμαθητριας μας απο το φροντιστηριο. Μα καλα τι κανει αυτη εδω; Λες να ηταν με τον..; "Γερασιμε μου, ηρθα." ,διακοπτει τις σκεψεις μου η Λυδια και με την εκφραση που ουτε να προσδιορισω μπορω της γνωριζω τον Οδυσσεα καθως εκεινος με σπρωχνει στο εσωτερικο του μαγαζιου κανοντας νοημα στα παιδια για καλο βραδυ. "Και τωρα οι δυο μας" ειπε ο Οδυσσεας και ακουμπαει το χερι του στο δικο μου, κανοντας τις σκεψεις μου να σκασουν. "θες να μου μιλησεις; Καταλαβα οτι κατι τρεχει με σενα και τον Γερασιμο, γιατι ησασταν και οι δυο τοσο τρομοκρατημενοι". Σιωπη. Σιωπη. Σιωπη. Μεχρι και το μυαλο μου δεν ειχε παραπονεθει εδω και πεντε λεπτα. "Νεφελη;", "Τι θες Οδυσσεα; Αφου καταλαβες. Μου αρεσει. Μου αρεσει πολυ. Οχι εμφανισιακα. Ειμαστε ιδιοι, στο τροπο σκεψης, στις μουσικες, μεχρι και στο χιουμορ και σε ολα. Το να τον δω με την Λυδια με κανει χαλια, γιατι δεν θελω να τον εχει αλλη. Οχι οσο δεν μπορω να τον εχω εγω. Εισαι εξυπνο και καλο παιδι. Ομως δεν μπορω να κανω οτι εκανα και στην περιπτωση του Φιλιππου. Δεν ειναι τοσο ευκολο. Δεν μπορω να πνιξω αλλο ενα απωθημενο. Ησουν εκει και με τον Φιλιππο και με τον Σωτηρη. Και βγηκα μαζι σου γιατι αν υπαρχουν ελπιδες κι αν υπαρξει περιπτωση να μου αρεσεις καποια στιγμη, θελω να το ξερω απο τωρα". Ολα αυτα τα ειπα με μια ανασα. Ανασαρα για την ακριβεια. "Θελω χωρο. Παω να πλυνω τα χερια μου". Το να βγω εξω με αυτον τον καιρο δεν θα ηταν η καλυτερη λυση τωρα. Πηγαινοντας στο μπανιο, νιωθω ενα ζευγαρι ματια να με καρφωνει αλλα δεν εδωσα σημασια και προχωρησα. Το μαγαζι αν και ειναι πολυ ωραιο, εχει ενα κακο. Εχει κοινη τουαλετα. Ετσι το μονο που εκανα ηταν να κοιταχτω στον καθρεπτη για λιγο και μετα να σκυψω κρατωντας το κεφαλι μου. Τι εκανα; Πληγωσα ακομη εναν ανθρωπο; Η κολλητη μου λεει οτι εγω ειμαι ασταθης στις σχεσεις μου, γιατι δεν αφηνω κανεναν να με πλησιασει και οταν το κανω με πληγωνει με τον χειροτερο τροπο. Εχει δικιο. Ειμαι κομματια.. Οταν ανοιγει η πορτα δεν ενδιαφερομαι ιδιαιτερα να κοιταξω ποιος ειναι, οποτε μετακινουμαι λιγο για να εχει χωρο ο αγνωστος μεχρι που νιωθω δυο χερια να τυλιγονται γυρω μου και εναν ανθρωπο να φιλαει το κεφαλι μου. Αυτο ηθελα; Μια αγκαλια; Χωρις να ανοιξω τα ματια μου τυλιγω και εγω τα χερια μου γυρω του και πλησιαζω το κεφαλι μου στο στηθος του, κοντα στην καρδια του. Και χτυπαει σαν τρελη.

b.

.