***
Michael's POV
Sabi nila tita pparating na daw ang sasakyan nila. kaya nagsiayos na ang mga bisita... Ewan ko pero nung makita ko siyang naglalakad sa aisle. parang lahat ng bagay sa paligid ko ang tahimik, lahat tama...
Nakikita ko pa ren yung ngiti niya sa ilalim ng veil... Parang ang saya-saya niya... Parang tulad den ng nararamdaman ko. Si tito na kasama niyang naglalakad ay proud sa anak niya... Tapos tumutugtog pa ang kanta na Thousand Years by Christina Perri...
Nang makalapit na sila sa akin... Inilahad ko yung kamay ko sa kanya na pinatungan den niya ng kamay niya...
Nagsalita ang pari... "I do father..." sabi ko... Tapos nagsalita ulit siya...
"I--- ---I d-- do." medyo nauutal pa siya hindi ko alam kung bakit...
"And now you may kiss the bride." sabi nung pari, humarap kami sa isa't isa, tinanggal ko yung belo... Nilagay ko yung kamay ko sa waist niya at inilapit siya sa akin... At hinalikan... Mabilis lang, nakakhiya kinila tito eh...
Tapos sa reception okay naman, everything did go well... Pero laging matamlay si Mich, nakaupo siya ngayon sa gilid. Lahat ng tao nagsasayawan...
Nilapitan ko siya at hinawakan yung kamay niya, nakaluhod ako ngayon sa harap niya... "Mich are you okay?" tanong ko sa kanya...
"Not really, eto yung pinakamasayang araw ko wala naman ang bestfriend ko..." malungkot niyang sabe...
"Nandito naman si Nicnic aah?" sagot ko...
"Hindi, si Nariyoung bestfriend ko..." sagot niya... Hindi ko alam kung sasabihin ko ba o hinde...
"Tutulungan kitang hanapin siya!" wait! SAY HUUUUWWWAAAT??? Nadulas ako dun aah?
"Talaga?!" masay niyang sagot... Napatyo siya syempre ako den...
"Aa- aah , oo!" medyo naiipit ako sa sitwasyun ei...
"Thank you!" sabi niya sabay yakap sa akin...
PATAY...
BINABASA MO ANG
Si Half-Japanese Na Sungit!
Teen FictionIsang kabaliwan ng baliwbaliwan na author. Makisama na lang po... Sensya na lang po kung may mali, or whut. Sorry lang. (^_______________________^) V
