Si Half-Japanese Na Sungit!

Chapter 43

Michelle's POV

Yung iyak ko napalitan ng ngiti, yung luha ko napalitan ng kilig at tuwa...

Alam mo ung feelng na 1st time mo magka-crush, magkatanggap ng love letter, first time mong magkaroon ng first kiss! At kung anu-ano pa! Basta sobrang kinilig ako! Haha

>////<

"Nariyoung..." sabi ko sabay close nung notebook at tumingin sa kanya na naka-indian sit lang sa kama. "Oy!" sabi ko. 

Nakayuko lang siya at nakapikit. Hala? Tulog ba toh?? "Michael." sabi ko ulit. Napangiti lang ako, ng makitang tulog na tulog sya. Haha.

Pumunta ako sa likod nya at dun umupo. Niyakap siya ng sobrang higpit. "Hmmm.?" sagot nya. "Galit ka pa?" tanong nya. "Alam mo Michael, magagalit talaga ako kasi, una!" sabi ko, narinig kong nag exhale sya ng napakalalim. 

"nalaman kong ampon lang pala ako. Tapos tinago niyo pa saken yun for how many years. Pangalawa. Nalaman kong ikaw at si Nariyoung eh iisa. Pangatlo, nakita ko kayo ng babitang yun sa mall tas ang sweet nyo pa, para na kayung dadapuan ng hantik sa sobrang sweet nyo!" sabi ko. pero nakyakap pa ren. 

"Well, sorry... Sorry dahil itinago ko yung truth about sa tunay mong magulang. Then sorry den about dun sa pagkatao ko, Mich. Alam mo yung feeling na natatakot ka na baka magalit sayo yung isang tao pagnalaman niya ang isang bagay tungkol sayo?" sabi niya. 

"Uhuh." sagot ko. "See? ANung gagawen mo? dba itatago mo ren?" sagot nya. "Nga naman." sagot k ren. "And about kay Shiela---" sabi niya nang bigla ko siyang hampasin sa likod.

"ANO! TOTOONG BABAE MO SYA NOH?! KAW TALAGA! ANG DAYA MO! BINIGAY KO PA NAMAN SAYO LAHAT LAHAT!" sigaw ko. Bigla syang humarap saken at hinalikan ako. Tapos nang maghiwalay na kami agad syang nagsalita. "Babe, lam ko naman na ikaw lang ang mahal ko at wala ng iba, saksak mo yan sa kokote mo!" sabay turo sa noo ko. "Pati na ren tong baby sa tyan mo." sabi niya sabay hawak sa tummy ko.

>///<

"Kamatis... Sorry ha?" sabi niya. "Okay na eh! Tapos may kamatis pa!" sabi ko, " Hhaa. joke lang! Basta Mich. Wag ka na magalit please. Ayokong mawala ka ulit saken. Ikaw lang ang buhay ko Mich, pagmawala ka para na akong mamamatay." sabi niya. Niyakap ko na lang sya... 

"Michael..." naramdaman kong nabasa yung balikat ko. Naiyak ba sya??? "Michael. Wag ka na umiyak. Promise hindi kita iiwan!" sabi ko. sabay higpit ng yakap sa kanya. "Alam mo Michael. Pag ako iniwan mo... Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Parang ewan na siguro ako ngayon kung wala ka saken." sabi ko. 

Humiwalay sya sa pagkakayakap ko... Ngumiti sya napangiti na ren ako. "I love you." sabi niya. "I love you too..." sabi ko ren. Niyakap niya lang ako ng mahigpit at humiga na siya. well ang pwest anmin is... Uhhh... Ako yung nasa taas na nakapatong sa kanya... Habang yakap yakap niya ako... Grabe, I feel at home and so safe in his arms. 

"I miss you... Kahit ilang days lang yun noh!" sabi niya. "Sorry den ha. Hindi kasi ako, you know... Hindi kasi ako nakinig sa mga explanations mo..." sabi ko. Ngumiti lang sya. "Tulog ka na nga. Baka mangayayat ka." sabi niya. "haha." sagot ko tapos umayos na kami ng higa tapos yun, natulog na ren. 

Nagising ulit ako ga 3 AM... Naramdaman ko kasing nawala sa tabi ko si Michael. 

"Michael?" tawag ko. 

"Michael!" iniratble kong sabe...

Bigla namang bumukas ang pinto,  "Babe. Gusto kang kausapin ng mommy mo..." sabi nya...

Yung inis ko nawala... Naglaho an parang bula... 

"Mo-mommy?" tanong ko ulit. Tumango lang si Michael at ngumiti.