Sensizliğin Kor Gibi Elleri

başlangıç..

     Sıcak bir yaz sabahı ve ben yataktan zar zor kalkmaya çalışıyorum.Dün akşam hava epeyce sıcaktı ve hiç uyumamıştım.Gece boyu hiç uyuyamayınca sabah uyanmakta zor oluyor haliyle.Annemin kapıyı çalma gibi bir huyu yoktur.Açtı kapıyı girdi içeriye " hadi hanımefendi uyan artık,işe geç kalacaksın" diye söylenerek perdeleri açtı.Ben daha gözlerimi zor açıyorken annemin azarlamaları uyanmama yetti de arttı bile.Bıktırdı beni şu durduk yere bağırıp çağırmaları.Ne yapsam yaranamıyorum.Kahvaltı bile yapmadan apar topar hazırlanıp çıktım sırf azarlamalarını duymamak için.Saatte epeyce geç olmuştu.Sevim abla yine geç kaldım diye kızacaktı.Hızlı adımlarla dolmuş durağına vardım.Şansıma dolmuşta tam vaktinde geldi.Bindim biran önce dolmuşa,tam parayı muavine uzatırken telefonum çalmaya başladı.Arayan annemdi,sitem dolu bir edayla konuşmaya başladı ; "neden kahvaltı yapmadın,boşunamı hazırladım ben o kahvaltıyı ?" "Annecim işe gec kaldım,o yüzden acil çıkmam gerekti." " O kadar geç uyanmasaydın sende !" diye yine azarını eksik etmemişti."Neyse anne ben iş yerine geldim,kapatıyorum hoşçakal .." diyerek kapattım telefonu.Sonrada dolmuştan indim.Çalıştığım kuaförün olduğu sokağa doğru hızlı adımlarla yürüdüm.Sevim abla kapının önünde arkadaşlarıyla oturmuş sohbet ediyordu.Beni görünce hesap sorar gibi bir bakış attı.

Ben,sevim abla ve arkadaşlarına selam verip içeri girdim.Eda elinde süpürge yerleri süpürüyordu.Bana telaşlı bir ses tonuyla " Mevsim kızım nerdesin,Sevim abla çok kızdı.!" deyince bende telaşa kapıldım bir anda.Tam Eda'ya cevap verecektim ki Sevim abla " neden geç kaldın ?" diyerek içeri girdi.Ben birazcık ürkek bir sesle "uyuya kalmışım Sevim abla,afedersin.." Sevim abla tek kaşını kaldırarak "bu kaçıncı geç kalışın birdaha olmasın." diyerek masadaki gazeteyi alarak dışarıya çıktı.Benim üstümden koca bir yük kalkmıştı.Sevim abla iyi kadın neyseki çok kızmadı diye düşünürken Eda'nın " hadi kahvaltı yapalım " demesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.Beraber oturup bir güzel kahvaltı yaptık.Yaz mevsimi düğün sezonu açılması nedeniyle bu aralar işler çok yoğundu.Tabi birde Sevim ablanın kız kardesi Melda ablanın oğlunun 2 gün sonra düğünü vardı.Kahvaltımızı yapıp hemen işe koyulduk.Akşam yorgun argın  dükkanın kapısını kilitleyip tam giderken Sevim abla "Mevsim bu pazar Eren'in düğününe geliyorsun değİl mi ?" diye sordu.Bende biraz durduktan sonra "ablamla beraber geleceğiz " dedim.Aslında gitmeyi hiç istemiyordum .Çünkü pazar günü izinli günümdü.Evde ayaklarımı uzatıp dinlenmek varken düğüne gitmek zor geliyordu.Ayrıca içimde kötü bir his vardı.Sanki gitmesem daha iyi olacakmış gibime geliyordu.Ama gitmesemde olmazdı.Meral ablaya ayıp olurdu.