Sensizliğin Kor Gibi Elleri

ne oluyor bana böyle ?

onun kim olduğunu merak etmiştim doğrusu.Uzaktan bizi gördü ve gülümsemeye başladı.Yanlarına vardığımızda ablam Murat abiye selam verdi. 

-"murat abi naber,nasılsın ?"

-"iyiyim Buse sen nasılsın ?"

-"iyiyim hayırlı olsun." dedikten sonra ablam benim kim diye düşündüğüm çocuga çevirdi başını.

-"Aaa Efecim sen nasılsın,ne zaman geldin ?" Efe ablama gülümseyerek konuşmaya başladı.

-"iyiyim Buse teşekkürler,daha 2 gün oldu geleli ama artık temelli burdayım."

-"hı ne güzel iyi bakalım hakkında en iyisi olsun." Efe ablamın elini sıkmayı bıraktıktan sonra gözlerini bana çevirdi ve elini uzatarak "hoşgeldiniz " dedi.Bende elini sıkıp,hafif gülümseyerek hoşbuduk diyebildim.İçimde bir kıpırtı olmuştu,heleki elimi tutunca kalbim daha hızlı çarpmaya başlamıştı.ablam beni kolumdan tuttu ve salona doğru yürümeye başladık.Ama benim aklım hala Efe'deydi.Bir anda merakımı yenik düşüp ablama

-" kimdi o?" diye sordum.Ablam bana dönerek:

-"kim kimdi Mevsim ?"

-"O Efe denen çocuk kimdi ?"

-"Haa o mu ,o Sevim ablanın oğlu bilmiyor muydun ?" Şaşımıştım doğrusu.Sevim abla Muğla'da bir oğlu olduğundan bahsetmişti ama ne adını biyiyordum ne de kendisini görmüştüm.Düğüne geleceğinden bile haberim yoktu.Gerçi bu normaldi,işe başlayalı henüz 1 hafta olmuştu.Ben Sevim ablanın yanında çalışmadan önce ablam  çalışıyordu.Bu yüzden Sevim abla hakkında benden daha çok şey biliyordu.Ablama biraz şaşkın bakarak ;

-"hadi ya  bilmiyordum." dedim.

-"neyse Mevsim,bundan sonra tanırsın artık çünkü temeli kalmaya geldim dedi ,duymadın mı?"

-"boşver  ya bizene .." diyerek geçiştirdim konuyu.Ama aklım hala ondaydı.Takım elbise ne kadar yakışmış diye geçirdim aklımdan.Gözleri,gülüşü,konuşma tarzını hepsini sırayla hayal ediyordum.Sonra  kendime geldim "Mevsim ne oluyor sana böyle,sakin ol!" diye kendime kızmaya başladım.Bu halim akıl almazdı.Düğün boyunca aklımdan çıkmamıştı bir türlü.Etrafta sürekli onu arıyordum.Çoğu kızın gözü benim gibi Efe'nin üstündeydi.Kalkıp hepsini tek tek yolasım gelmişti.Ne oluyor lan bana,niye kıskanıyorumki bu çocuğu ? Manyakmıyım ben ,kafayımı yedim ? diye sorguya çektim bir an  kendimi.Çocuk nereye gitse gözümlü takip ediyordum.Bir ara onunda gözleri bana kaydı.Ben hemen ne hikmettir bilmem gözlerimi kaçırdım.Saat 11'i gibi çıktık düğün salonundan.Ben biraz kızgın bir sesle

-"abla niye erken kalktık ki,ne güzel eğleniyorduk?".

-"Aaa senmi egleniyordun Mevsim,hayret hiç fark etmemişim kalkıp oynamadın bile?"

-"oynayasım yoktu,ama eğleniyordum ben. "

Aslında düğün falan umurumda degildi.Ben Efe'yi gördükten sonra daha saatlerce kalabilirdim o düğünde.Şimdi onu buradaki süslü kızlarla  baş başa bırakmak olmazdı.Gerçi benim tipim  pekte iyi sayılmazdı.Ablamın rüküşsün demesine bile aldırmayan ben,şimdi bu tiple nasıl geldim düğüne diye düşünmeye başlamıştım.Ne oluyordu bana ya,bir gecede bütün düşüncelerim değişmişti.Duygularım tarif edilmez bir hal almıştı.Düğüne ablamın zoruyla gelmiştim ama şimdi gitmek istemiyordum.Kendime yine kızmaya başlamıştım."Kendine gel mevsim,saçma sapan davranmayı kes!Bir çocuk seni böyle bir anda sarhoş edemez.Aptal gibi davranmayı bırak ! " diye kendi kendime söylenirken ablamın dürtmesiyle içimde çıkardığım savaşa ara verip dış dünyaya döndüm.Eniştem arabasıyla gelmiş bizi bekliyordu.Ben etrafta gözlerim Efe'yi araya araya yürümeye başladım.Ama nafile Efe'yi göremeden bindim arabaya ve uzaklaştık.Ablam ve eniştem beni eve bırakıp sonrada gittiler.Yol boyunca aklımdan çıkmamıştı ve hala aklımdaydı.Resmen aklımın her köşesini işgal etmiş gibiydi.Onu düşünmeyi bir türlü bırakamıyordum.Nasıl işti bu ,bana ne oluyor böyle ?