Ang Magulong Mundo Ni Rejie

Chapter 7: Normal Day

Ilang linggo na ang lumipas matapos ang pagtama ng lindol, bumalik na sa normal ang lahat at unti unting bimabangon ang mga taong biktima ng lindol. Balik iskwela ang mga estudyante, balik trabaho ang mga tao. Kahit may bakas pa ng nakaraang lindol, magsimula at bumangon muli...

Si Rejie naman, bumalik na din sa dating siya.. Oo tama.. Tahimik at walang kaibigan, walang kinakausap at ayaw makihalubilo, may ibang nagtataka kung anong nangyare bakit tila bumalik nanaman siya sa pagiging tahimik, marami din ang kinakabahan na baka mag umpisa ulit siyang mang bully ng kaklase. Kahit magkatabi si Rejie at Erina, hindi sila nag uusap, maski isang salita, isang tingin, isang paramdam...

Ang pagiging mag kaibigan nila ay naglaho nalang ng parang bula. Habang si Asia naman au madalas silang pag masdan dahil pakiramdam nito ay kasalanan niya kung bakit sila nag kaaway. Kahit na mag kaibigan parin sila ni Erina hindi niya parin maisip na sinabi ni Erina lahat ng masasakit na salita na sinabi niya kay Rejie...

Break time, bumaba si Erin papuntang canteen para bumili ng pagkain. Habang si Rejie naman ay nanatili sa loob ng classroom. Sinamantala naman ni Asia na lapitan at kausapin si Rejie.

Asia: Rejie...

Rejie: hmm?? Bakit?

Asia: ano kase.... Ahmmm...

Rejie: Huwag kang mag alala Asia, hindi ako galit at wala ka din naman kasalanan..

Asia: Hindi iyon.. ano kase... Nanghihinayang lang kase ako..

Rejie: Nanghihinayang saan??

Asia: Sa lahat, kasi.. ano.. ahmm.. nagbago ka na kase, Naging mabait, friendly at nakakabiruan ka na, pero.. kase... Parang..nawala yung Rejie na nagbagong buhay, para bang.. patay at walang emosyon ka na ulit ngayon gaya ng dati, tsaka baka kasi bumalik ka sa pagiging bul......

Rejie: Pagiging bully?.. wag ka mag alala hindi ko na ulit gagawin yun, maaring galit ako sa mundo pero di na ako magiging bully gaya nung mga nakaraang taon..

Asia: ahmm...ga.. ganun.. ba... nakakamiss lang kase na makita na masaya at ngumingiti ka habang nakikisalamuha sa iba ,.. Sorry... Sige na balik na akl sa upuan ko.

Bumalik si Asia sa kanyang upuan, bakas sa mukha niya ang lungkot. Ilang minuto ang lumipas, pumasok ng classroom si Erina. Umupo sa upuan niya na kung saan katabi niya si Rejie.. Si Rejie naman ay tahimik na sinasagutan ang assignment niya sa math, para wala na siyang sasagutan pag uwi niya sa apartment.

Habang si Rin naman ay pasimpleng tinitignan si Rejie, Feeling of Guilt ika nga, dahil pakiramdam niya, masyado niyang nasaktan si Rejie.. At balak atang makipag ayos..

Rin: ..ehh.. ehem.. ehem... Re...Re.. Rejie..

Rejie: hmm??

Rin: tsskk... Wag na nga...

Rejie: hmm?? Okay...

Hindi naipahayag ni Erin ang kanyang gustong sabihin, kay Rejie..

Uwian na..

Sinundo ni Vergie si Erin, habang si Rejie naman ay dumaan lang sa kanila at para bang wala lang nakita si Rejie. Bakas naman sa mukha ni Vergie ang pagkayamot dahil hindi padin siya nakaka ganti sa ginawa sa kanya ni Vergie. Maya maya pa si Asia naman ay sinundan so Rejie... At sumabay pauwi..

Rejie!! Rejie!!

Rejie: hmm??

Asia: Ahmm sabay na ako sayo pauwi..

Rejie: okay... Pero alam ko may gusto ka nanamang gawin.. wag ka mag alala wala akong galit kay Rin, at sayo... Gusto ko lang mapag isa..

Asia: hmmm.. alam mo... Kahit na di mo sabihin, alam ko nasaktan ka tlga sa mga nangyare.. kaya..