moonlight: Günden güne kendimi kaybederken camımın önündeki çiçekte soluyor
Ruhumu temsil ediyor
Etrafıma bakıyorum da
Arkandan acı çeken bir tek ben miyim?
Ölümünü kabullenemeyen?
İnsanlar hayatlarına devam ederken olduğu yere çakılan ben miyim?
Emimim onların ruhu plastikten yapılmadır
Mekanik bir hareketle atan kalpleriyle birlikte
