Luhan'a attığım mesajı beklerken içim geçmiş olmalı ki uyuyakalmışım.Pencereden gelen esinti tenime çarptığında göz kapaklarıma düşen ağırlıktan kurtulmaya çalıştım.Gözlerimi açtığımda bir ses duydum,telefonumun bildirim sesiydi.Hemen ayılarak dibimde duran telefonu elime aldım ve mesajı okudum.
'Sehun ? Sanırım yanlış numaraya mesaj attın.'
Ne? Bu numara kesinlikle Luhan'ın numarasıydı.
'Hayır,hayır bu Luhan'ın numarası eminim.Xi Lu Han? Burada değil mi?'
'Sehun...Delirdin mi sen!? Luhan'ın ölümünün üzerinden yıllar geçti ve sen benimle dalga mı geçiyorsun? Ha,bu arada ben annesiyim!'
Hayır,yalan söylediğine adım gibi emindim.Daha bir kaç gün önce buluşmuştuk! Ne yılları ne ölümü ne saçmalıyordu bu kişi?
•••••••
'SEHUN! BANA YARDIM ET!'
Ses,bir ses duydum.Çok tanıdıktı lakin bulanıktı.Yakına doğru ilerledim.
'SEHU..'
'Luhan? LUHAN BURADAYIM SEVGİLİM!'
Ne oluyordu bilmiyorum lakin acayip korktuğum ve endişelendiğim gerçekti.Sevgilim dediğime bile şaşıramayacak kadar titriyordum.Sabah,sabahki kişinin dedikleri..Gerçek olabilir miydi? Hayır tabiki de,deli miyim ben sanki! Luhan'ın sesine benzeyen sesin çığlıklarını duymamak için kulaklarımı kapattım,yere çömeldim ve bekledim,ses dinmedi ben ağladım.Ağladım çünkü korkuyordum,her ne kadar yalan olduğunu bilsem de korkuyordum.
Gözyaşlarım dere kadar hızlı akarken tek dileğim Tanrı'dan bunun bir hayal olmasıydı.
•••••••
Ellerimi sıkıca bastırdığım kulağımdan çektim,artık ne çığlık ne de ses duyuyordum.Tanrı'ya şükür bu lanet an durmuştu.
Ayağa kalkarak mutfağıma gitmeye çalıştım.Dizlerimin titremesine engel olamadığımdan tutunarak gittim ve bir bardak su aldım.Suyu bir dikişte bitirdim ve oturup düşünmeye başladım.
Luhan'ı arayacaktım.Cehennemde bile olsa onu bulacak ve sımsıkı sarılacaktım.
•••••••
Üstüme doğru düzgün bir şeyler geçirdim ve anahtarımı da alarak dışarı çıktım.Önce,onu trende gördüğüm zaman aklıma geldi,ne kadar zarif kitap okuyordu..Tren garına gittim,bütün trenlere binmek imkansız gibi bir şey olacağından garın her tarafına bakındım.Yok.
Sabahları gittiğim cafeye gittim,burada da yok.
Belki okul? Arkadaşlarının evi? Kendi evi?
Bakabileceğim her yere baktım.Ama salak gibi unuttuğum bir şey vardı.Çin'e gidecekti.Uçuşunun olup olmadığı için havaalanını aramalıydım.
Hemen internete girip numarayı buldum ve aradım
'Merhaba,yakınlarda Çin'e uçuş bulunan uçağınız varmıydı?Bir arkadaşım gidecekti lakin haber alamıyorum da.'
'Merhaba beyefendi,1 ay öncesinden sonra hiç bir uçağımız Çin'e kalkmadı maalesef.'
'Peki,teşekkür ederim'
Nasıl ya? Bugün bir şaka olmalıydı kesinlikle.1 Nisan'dan sonra bir şaka günü daha vardı da haberim yok?
•••••••
Bir kaç gün sonra:
Yoktu,gitmişti.Nereye bilmiyorum fakat gitmişti işte.Hayatımın aşkını göremeden duramayan ben,artık nerede olup olmadığını bile bilmiyordum.Belki cidden,ölmüştü? Hayır hayır,aklımdan bile geçirmek istemiyorum.Onun güzel yüzünün bende bir fotoğrafı bile olmadan nasıl yaşardım? Nasıl nefes alırdım? Sadece aklım ve kalbimde yaşamasını istemiyorum.
Sanki ölü gibiydim.Boğazımdan geçen lokmalar bana yasak gibi geliyordu.Kendimi suçluyordum işte,arada da onun sesini ve yansımasını hayalliyordum.Göz altına düşen kirpiğini dahi sevdiğim adam gidemezdi.Ben bu dünyadan göçmeden gidemezdi.Hepsinden önce o,benim Sonsuzluğum'du.Kendimi ona hapsetmiştim ve uçsuz bucaksız uzayda sürükleniyordum.Başımı döndürse dahi bundan şikayetçi değildim.
Onu sevmek güzeldi,güzel kalacak.
O güzeldi,güzel kalacak.
O,Sonsuzluğum'du,sonsuz kalacak.
O ruhumdu,ruhumda kalacak.
O,kalbimdi,kalbimde kalacak.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
SELAMMMMMM
NASILSINIZ BEN YANIYORUM VALLA
ACABA LUHAN ÖLDÜ MÜ LEN
SONUNU ÇOKTAN KURGULAMIŞTIM O YÜZDEN HAZIRIM EHEHEEHE
BU SEHUN MALLAŞIYOR BAKIN LUHANSIZLIK YARAMIYOR ÇOCUĞUMA
BU BÖLÜMDEN SONRA SON 2 BÖLÜM KALDI
SONRASINDA BELKİ YENİ BİR FICE BAŞLARIM CHANBAEK OLAN
BUNDAN SONRAKİ BÖLÜMDE OLAYLAR OLAYLAR OLACAK VOLLAH
ÇOK SAÇMA YAZDIĞIMIN FARKINDAYIM BU YÜZDEN OKUYUCULARIMA TEŞEKKÜR EDİYORUM NEREDEYSE 0,5 K OLACAĞIZ TEKRARDAN TEŞEKKÜR EDERİM HEPİNİZE
İ GÜNLER ÖPÜCÜK ÖPÜCÜK
