Pişmanlık herşeyi geri getirebilir mi?
Yada bozulan birşey tamir edilse bile eski Yen'i sıfatını taşır mı?
Yaklaştı yanına Savaş
-özür dilerim gerçekten çok pişmanım.
Kız gözlerini dikti.
-artık çok geç
Arkasını dönüp giderken seslendi Savaş
-bi...
Herkese merhaba öncelikle söylemeliyim ki bu benim ilk hikayem ve profesyonel olduğumu söyleyemem ama kendimce burada birşeyler yapmaya çalışacağım isterseniz hikayeye geçelim
Ben savaş, savaş Atalay 11. Sınıfa gidiyorum ve bu sene 17 olacağım aslında 11. Sınıfda okul değiştirmek çok mantıksız biliyorum ama değiştiriyorum çünkü babamın işi için İzmir'e gitmek zorunda kaldık aslında bu şehiri ve yaşanmışlıkları geride bırakmak benim için hiç kolay olmayacak ama olmak zorunda çünkü babam için gerçekden önemli bir iş ve benim biraz ona insaflı davranmam gerek kitaplığımda ki kitapları da son kutuya yerleştirdikden sonra yatağımın üzerine oturdum ve 12 yılımı sadece 4 büyük koliye sığdırdığımı farkettim koskoca 12 yıl iyisiyle yada kötüsüyle 12 yıl 17 yıllık hayatımda ne yaşayabileceksem hepsini burada yaşadım ve şimdi bırakıp hiç tanımadığım bir yere İzmir'e gidiyordum kendimi teselli etmeye çalıştım belki de orada daha mutlu olurdum değil mi? Umarım öyle olurdum ben bunları düşünürken annem kapıyı tıklatıp odaya girdi -nasıl gidiyor oda toplama işi? -tam anlamıyla mükemmel benim için çocuk oyuncağı gibi dedim ve suratıma en tatlı gülümsememi yerleştirdim Annemde bana bakıp gülümsedi ve kapıyı tekrardan kapattı çocuk oyuncağı gibi öyle miydi sahiden çok mu kolaydı benim için birden silkelendim evet çok kolaydı öyle olmalıydı telefonun titremesiyle derin düşüncelerimden ayrıldım arayan semihdi görüp görebileceğiniz en iyi ve en cana yakın arkadaş ve belki de zamanla başkalarının en yakın arkadaşı olacakdı daha çok bekletmeden telefonu açtım ve enerjik bir ses konuşmaya başladı -kanka bugün buluşuyoruz değil mi? -evet kanka buluşuyoruz dedim ve buluşma yerini ayarladıkdan sonra kapattık Hızlıca üzerime bir tişört geçirdim ve evden çıktım evimizin yakınlarında ki bir avm ye gittim orada ki buluşma yerimiz olan kafede Semih'i beklemeye başladım yaklaşık 5 dakika sonra oda geldi ve bizim hiç bitmeyen sohbetlerimizden birine başladık konu ne zaman benim gideceğim gerçeğine gelecek merak ediyordum ve sonunda merak ettiğim konu semih tarafından açıldı -demek gidiyorsun ha Kafamı evet anlamında salladım oda sessizce kafasını eğdi biraz sessiz kaldıktan sonra çantasından bir poşet çıkardı ve bana uzattı -bunu al sakla benden hatıra kalsın ama sakın eve gitmeden açma dedi kafamı olumlu anlamda salladım daha sonra ayağa kalktı ve benim de kalkma mı bekledi bende kalkınca bana sıkıca sarıldı -beni unutma kardeşim gerçekden beni unutma Gözlerinin içine baktım onu gerçekden unutacağımı sanmıştı tabi ki de unutmayacakdım -asla dedim seni asla unutmayacağım Ve ayrılırken söylenen yalanlardan biri ne kadar kötü hissettirse de zamanla herkez birbirini unuttu ve zamanla sadece paylaşılan fotoğraflarla haberdar olmaya başladık birbirimizden ama o an sadece sözlerimizi tutacağımıza inandık ve ona göre davrandık sarılma işlemini tamamladıktan sonra ayrıldık ve o farklı yöne ben farklı bir yöne doğru ilerlemeye başladık daha sonra arkama dönüp baktım Semih küçük bir nokta olana kadar onu izledim ve daha sonra kayboldu oda zaten onu hayatımda son görüşümdü elimde poşetle eve doğru yürürken rotamı değiştirip sahile doğru gittim kayalardan birine oturdum ve poşetin içinde ki kağıdı aldım yakından bakınca onun kağıt değilde bir resim olduğunu farkettim resim 3 yıl önce yaz tatilinde bir sahil kenarında çekilmişti ben Semih ve hayat benim bir hatam yüzünden berbat olan harika günler ama şimdi bu konulara girmeye gerek yok sadece geçmişde pişman olduğum ve asla hatırlamak istemediğim bir hata diye adlandırıyorum üzerinden 3 yıl geçti ve ben nerdeyse toparlandım artık eskisinden daha iyiyim ve artık o hatalar bana gerçek bir ders oldu resmi bu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Resmi ortadan ikiye katladım ve cüzdanımın içine koydum emin olun ki bu resim bu cüzdandan kolay kolay çıkmayacak biraz daha sahilde oyalandıkdan sonra eve doğru gittim ve bu şehirde ki son günümü de güzel bir şekilde evde eşya toplayarak geçirdim
Öncelikle ilk bölüm biraz kısa olabilir ama ikinci bölüm bu kadar kısa olmayacak okuduğunuz ve vakit ayırdığınız için teşekkür ederim yorum yapabilirsiniz gerçekten düşünceleriniz benim için önemli bir daha ki bölüme kadar hoşçakalın ❤️❤️❤️❤️❤️
