Kόκκινη Λύτρωση

3

Η ώρα είχε πάει δύο, σε λίγο η νύχτα θα έφευγε παραδίδοντας την θέση της στον ήλιο. Ο Μάνος σηκώθηκε με πολύ αργό ρυθμό από το γραφείο του, πλησίασε το παράθυρό, το άνοιξε, κοίταξε τον ουρανό και προσευχήθηκε.«Θεέ μου σε παρακαλώ βοήθησέ με να βγάλω μια άκρη με αυτή την υπόθεση, σε παρακαλώ!» Φώναξε ικετευτικά, κοιτάζοντας ψηλά. Αφού ολοκλήρωσε την προσευχή, εισέπνευσε βαθιά, έκλεισε το παράθυρο και ξανά κάθισε στην πολυθρόνα. Η κούραση τον είχε κάνει να μην μπορεί να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά γι' αυτό το λόγο, τον ενοχλούσαν όλα. Τα σκορπισμένα χαρτιά της υπόθεσης, το δυνατό φως από την κολώνα του πεζοδρομίου, όλα! Ο ήλιος μπήκε από τις περσίδες και κατάφερε να ξυπνήσει το Μάνο. «Αχ ξεκουράστηκα, αλλά πιάστηκα κιόλας.» Μονολόγησε, ανοίγοντας το φάκελο της υπόθεσης. Όπως έψαχνε μέσα στο φάκελο βρήκε την ιατροδικαστική έκθεση, την διάβασε, στάθηκε όμως στο σημείο που περιέγραφε σε τι κατάσταση βρέθηκε το θύμα. Αφού το διάβασε δύο- τρεις φορές και δε μπόρεσε να βγάλει άκρη, αποφάσισε να βγει να πάρει ένα καφέ.

Το τελευταίο πρωινό του Μαρτίου βρήκε το Σταύρο ξαπλωμένο σε ένα ξύλινο, φθαρμένο παγκάκι, στο λιμάνι. Όταν κατάλαβε που βρισκόταν γονάτισε στην ευθεία του σημείου που είχε ακούσει ότι βρήκαν τον Όθωνα, έπιασε στο τσιμέντο και ένιωσε μια ανατριχίλα Δεν έκανα εγώ το φόνο, τώρα είμαι σίγουρος γι' αυτό, αυτός όμως που το έκανε είναι δικός μου άνθρωπος. Αφού μίλησε με τον εαυτό του, μπήκε στο Super market, να πάρει ένα γάλα και ξαφνικά τον φώναξε η ταμίας γιατί τον ζητούσαν στο τηλέφωνο. «Παρακαλώ» Είπε με σοβαρή φωνή

«Καλημέρα σας, ο κύριος Παπαναστασίου;» ακούστηκε απ' την άλλη γραμμή

«Μάλιστα, εσείς ποια είστε;»

«Έλσα Γαλαθινού, εργάζομαι στο πολεμικό ναυτικό και έχω μπει στο νοσοκομείο, γι' αυτό θα ήθελα να σας συναντήσω. Είναι πολύ σοβαρό. Είμαι στο Ναυτικό νοσοκομείο Αθηνών, μην αργήσετε να έρθετε»

Πριν προλάβει να απαντήσει ο Σταύρος, η γραμμή είχε κλείσει. Τι ήταν τώρα κι' αυτό; Βγαίνοντας από το μαγαζί, κατευθυνόμενος προς για το κέντρο, άρχισε να αισθάνεται ένα ολικό ηλεκτροσόκ. Στην αρχή πήγε να πανικοβληθεί, έπειτα πήρε τρείς βαθιές ανάσες και αφέθηκε στην θέληση του κορμιού του. Ένας παππάς σταμάτησε να δει τι συμβαίνει. «Σας παρακαλώ πολύ πάτερ, την ευλογία σας, βοηθήστε με.» Είπε, κάνοντας μια προσπάθεια να σηκωθεί και αφού δεν τα κατάφερε συνέχισε να μιλά στον παππά. «Με κατηγορούν για φόνο, ένα φόνο που ποτέ δεν έκανα»