Kόκκινη Λύτρωση

4

Η ώρα ήταν δύο. Η Μαρία μόλις είχε ενημερωθεί από την Λυδία ότι ο Σταύρος είχε μάθει για τον γιό του, αλλά δε φοβόταν. Ήξερε πως το παιδί της δεν ξεσπούσε τα κρατούσε όλα μέσα του και αυτό την ηρεμούσε. Κι' αν μια στις χίλιες ξεσπούσε εκείνη μπορούσε να τον χειριστεί. Κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα, άνοιξε την μπαλκονόπορτα να ώστε να ανακυκλώνεται ο αέρας ,πήρε το βιβλίο που διάβαζε αυτή την εποχή και ξεκίνησε να διαβάζει... Μέσα στους συγγραφείς που προτιμούσε βέβαια δεν ήταν ο γιός της, πράγμα παράξενο για μια μάνα που λάτρευε το παιδί της. Μισή ώρα πέρασε καθισμένη εκεί, με την σκέψη ενωμένοι με εκείνη των ηρώων της ιστορίας. Το θυροτηλέφωνο χτύπησε και της διέκοψε την ανάγνωση με βίαιο τρόπο, μιας και το βιβλίο της έπεσε από τα χέρια. Από την ταραχή που της προκάλεσε ο ήχος, δεν πρόλαβε να κοιτάξει ούτε την θυροτηλεόραση. Με το που άνοιξε την πόρτα μια έκφραση θαυμασμού ήρθε να καλύψει τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Μα τι όμορφη κοπέλα, σα' μοντέλο σκέφτηκε

«Καλημέρα σας, είστε η κυρία Μακρή, Παπαναστασίου;» ρώτησε πολύ ευγενικά η κοπέλα

«Μάλιστα» απάντησε εκείνη σχεδόν μαγεμένη

«Ωραία. Να περάσω;»

«Μα φυσικά και με συγχωρείται που δε σας το είπα νωρίτερα.» Απολογήθηκε «Μοιάζετε με άγγελο το ξέρετε; Αλήθεια πως ονομάζεστε;» την ρώτησε

«Evelin Meletopoulos. Βλέπετε ζω χρόνια στο εξωτερικό και ενώ έμαθα τα ελληνικά το ονοματεπώνυμό μου όμως δυσκολεύομαι πολύ να το πω»

Όσο η κοπέλα μιλούσε, η Μαρία την κοιτούσε από πάνω ως κάτω. Η οικογένειά της πρέπει να ήταν πάμπλουτη, δεν εξηγείται αλλιώς τέτοιο αρχοντικό παρουσιαστικό. Ντύσιμο στην τρίχα, μαλλί επίσης. Κορμός ορθός, στήθος στητό πόδια... πανύψηλα! Το άσπρο φόρεμα της, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το τεχνητό μαύρισμα του υπόλοιπου σώματός της. Η συγκεκριμένη κοπέλα ακόμη κι' αν ήθελε δε μπορούσε να περάσει απαρατήρητη, είχε το ταλέντο να σε μαγνητίζει άτομα ασχέτως φύλου, είχε αυτό το "κάτι."

Ο Σταύρος με την Κασσάνδρα είχαν βγάλει εισιτήρια και με το επόμενο πλοίο έφευγαν για την Αθήνα, με σκοπό να ξεκαθαρίσει μια και καλή με την μητέρα του. Η ώρα πια είχε πάει τρείς παρά και το καράβι το πολύ σε ένα τέταρτο αναχωρούσε. Η Κασσάνδρα δεν είχε προλάβει να ντυθεί όπως ήθελε, το ίδιο και ο Σταύρος. Και έτσι, αποφάσισαν αυτές τις τέσσερεις ώρες του ταξιδιού να μείνουν σε καμπίνα, ώστε να μπορέσουν να αλλάξουν.