My trouble

Part 8

Part 8

-Ξερεις ποια ειναι η βλακεια?(με ρωταει)

-Οχι

-Δεν εχουμε ανταλαξει ακομα τηλεφωνα.

Ναι πραγματι εχουμε βγει ραντεβου και ακομα δεν εχουμε ανταλαξει τηλεφωνα.Ποσο πιο καμενοι?

-Λοιπον παρε το δικο μου και γραψε το κινητο σου και φερε το δικο σου να σου γραψω τον δικο μου αριθμο.(του ειπα ενω δωσαμε ο ενας στον αλλον το τηλεφωνο του)

-Λοιπον να σε αποθηκευσω πριγκιπισσα ή ομορφη?

-Melanie...(απαντησα καθως το ολο του αστειο δεν μου αρεζε καθολου)

-Εισαι τοσο χαζουλα που δεν μπορεις να καταλαβεις ποσο ομορφη εισαι.Ειδικα για μενα.(ειπε καθως με αγκαλιασε)

Τι ειναι αυτα που λεει τωρα?Πως πρεπει να απαντησω?Σκασε εαυτε μου απλα πραξε σαν ανθρωπος και αφησου στο αγκιγμα του.

-Εγω θα σε αποθηκευσω ηρωα.(απαντησα)

-Τι θα ελεγες για μια selfie?

-Ουτε κλαν.{αυτο ειναι λογοπαιγνιο της ταξης μου στο σχολειο}(ειπα και γελασε)

-Λοιπον,σε παρακαλω πολυ.(ειπε)

-Αμα βγαλουμε με το δικο σου θα βγαλουμε και με το δικο μου.

-Οκ

Η μια φωτογραφια εγιναν δυο,οι δυο,τρεις και ουτο καθ' εξης.Πραγματικα η επιδραση που εχει αυτος ο ανθρωπος πανω μου ειναι απλα....απλα...απλα δεν εξηγηται.

-Φτανει τοσες φωτογραφιες που βγαλαμε,κουραστηκα.(ειπε ο Zayn)

-Και εγω.(ειπα καθως ξαπλωνα οπως και ο ιδιος)

Μερικα λεπτα περασαν στην σιωπη.Κοιταζα ψηλα στον ουρανο τα αστερια.Κρυος αερας διαπερασε ολα τα κυτταρα του σωματος μου.

-Μel,κρυωνεις?(με ρωτησε)

-Οχι.(απανησα κατι που ηταν πραγματικα ψεμα)

Ανακαθησε στα ποδια του και εβγαλε το σακακι του,ενω στην συνεχεια μου το προσφερε.

-Δεν κρυωνω ειπα.(ενω πλεον και εγω ειχα ανακαθησει στα γονατα μου για να τον βλεπω)

-Μην προσπαθησεις να με ξεγελασεις,μικρη.Ξερω οτι κρυωνεις.(ειπε καθως μου το αφηνε στους ωμους)Ελα εδω.(συνεχισε ενω ανοιγε τα χερια του σημα για αγκαλια)

Οπως ειπα και πριν εχει μεγαλη επιδραση πανω μου,οποτε το μονο που εκανα ηταν απλα να "μπω"στην αγκαλια του.Ενιωθα την καυτη του ανασα να χτυπα τον λαιμο μου.Μια απο τις πιο ωραιες στιγμες της ζωης μου,η ολη κατασταση που βρισκομαστε τωρα!Τα ζεστα του χερια με γυρνανε περιπου για να μπορω να τον ακτικρισω.Η αποσταση μας μειωνεται ολο και πιο πολυ,μεχρι την στιγμη που τα χειλη του ακουμπουν τα δικα μου.Οι πεταλουδες στο στομαχι κανουν την εμφανιση τους.Τοσο γλυκο και ταυτοχρονα τοσο αγριο.Απλα καταπληκτικο.