Kelimelerin Rengi

Yaşarken ölmek olur mu?

Sesini duydum gene,

Kaybolmuş aranan şarkılar gibiydi

Içimi ısıtırdı.

Sonra beni kavurur yakardı,

Canım yanardı içim kanardı,

Dilim dolaşır sesim kısılırdı,

Ne sana söyleyecek sözüm vardı ne de bakacak yüzüm.

Seni her gördüğümde elim ayağım dolaşır,

Geceler gündüzlere katılırdı

Dakikalar yıllarla yarışırdı

Zaman sadece bana ağlarken gülmeyi,

Bize yaşarken ölmeyi öğretmişti.

Zaman ilaç değildi sadece dakikalarımı haps ederdi.

Ellerimi mahkum gözlerimi infaz ederdi.

Sesini duyduğumda,

Tenim yanardı kalbim sıkışırdı.

Duvarlar ağlamaya diye bağırır sokaklar bana acırdı.

Ay ışığında son sözlerini harcadı akşam

Hoşçakal zaman sesini unutma,

Hiçbir zaman...