Vahide'nin hayatı

Annemin duymadığımı öğrendiği an

2000 yılında dünyaya geldim. Annem ben 6 aylıkken duymadığımdan şüphelenmiş. Doktora gitmek için babaannemle büyükbabamla beraber gitmek istemiş. Ama onlar izin vermedikleri gibi ''çocuğunu engelli çıkartmaya çalışıyorsun'' demişler. Günlerce evin içinde arkamdan son sesle televizyon açmış, radyoyu açmış, hiç dönüp bakmamışım. Böylece bir ay sürmüş. Sonra akrabalar annemin üzüldüğünü görünce hareketle ses çıkartmaya başlamışlar ben hareketlere güldüğümde duyduğumu sanmışlar. Annem çok ısrar edince ''tamam doktora gideriz'' demiş babaannem. Sonra ''yarın gideriz, öbür gün gideriz'' diye oyalamışlar. Annem isyan etmiş ''siz gelmiyorsanız ben ablamla giderim'' demiş. Ondan sonra babaannem ''tamam tamam pazartesi günü gideriz'' demiş. Pazartesi günü olmuş, sabah erken annem babaannemin yanına gitmiş. Heyecanlı ve çok korkuyormuş, ''şüphelerim doğru çıkarsa ben ne yaparım'' diye düşünüyormuş. Babaannem ''tekrar bugün gitmeyelim yarın gidelim'' demiş. Annem hiçbir şey söylemeden babamı denizden çağırmış. Ve ''git yol parası getir, kızımı doktora götüreceğim'' demiş. Babam patrondan para getirmiş,''benim işim var sen kimle gideceksin yalnız gidemezsin''demiş. Annemde karaduvarda oturan teyzeme gitmiş.''ne olur abla benle gel'' diye yalvarmış, teyzemle doktora gitmişler. Doktor ''çocuğunuz neyi var'' demiş, annemde''duymadığından şüpheleniyorum'' demiş. Doktor anahtarları cebinden çıkartıp yan taraftan sallamış. Bende dönüp gülmüşüm. Doktor  ben gülünce ''bu çocuk gülüyor'' demiş. Annemde çok sinirlenmiş '' ben size duymadığını söylüyorum, gülmediğini değil'' demiş. Doktorda '' burda bebeklerin işitme testi yapacak cihaz yok isterseniz büyüklerin cihazdan yaptıralım'' demiş. Yaptırmışlar öğleden sonra sonuç çıkmış.