Vahide'nin hayatı

HASTALIĞI KABULLENMEME

Annem sonucu doktora göstermiş, doktor sonucu görünce ''Haklısın kızım, kızınız duymuyor ya  Adana'ya ya da Ankara'ya götür bebeklere yapılan  işitme testinden  yaptır'' demiş.Bu işin peşini bırakma çocuğun duyuyor diyene kadar annem ne yapacağını bilememiş, köylerinde büyüdüğü için sevk nasıl yazılır, büyük hastaneye nasıl gidilir bilemiyormuş. Ağlayarak teyzemin yanına gitmiş. Teyzeme duymadığımı söylemiş, ne yapacaklarını bilemeden ağlayarak eve dönmüşler. Eve döndükten sonra annemin aklına gelmiş, ''doktor sevk yazalım'' demişti diye düşünmüş. Beni teyzeme bırakıp hastaneye gitmiş. Doktora yetişememiş tekrar teyzeme gelmiş. Oturup konuşmuşlar benim için ne yapabilecekleri hakkında. Teyzem ''Ben bir şey yapamam, gerekirse seninle gelirim ama benim de küçük kızım var.'' Kuzenim benden 6 ay büyük. Annem zaten kuzenim erken konuştuğu için benim duymadığımdan şüphelenmeye başlamıştı. Sonra beni alıp eve gitti. Babama duymadığımı söyledi ve ''Kim ne yaparsa yapsın ne konuşursa konuşsun yalnız da gitsem kızımı Ankara'ya götüreceğim'' demiş. '' Bundan sonra Vahide'm hariç  hiç kimse ve hiçbir şey benim umrumda değil. Sen gelirsen gel gelmezsen sen bilirsin, sen bile umrumda olmazsın'' demiş babama. Babam ne yapacağını bilememiş. Çok düşündükten sonra ''Sen bilirsin'' demiş, sonra işe gitmiş. Annem bütün gece uyuyamamış, bana bakıp bakıp ağlamış. Ertesi gün sabah erkenden kalkmış. Babam eve gelince ''Doktorla konuşalım'' demiş. Sonra babam ''Sen git ben gelemem çok yorgunum'' demiş. Annem beni alıp hastaneye götürmüş. Doktora ''Sevk nasıl yazılır? , nasıl hastaneye gidebilirim?'' diye sormuş. Doktor sevk yazmış, bu kağıda Ankara Hacettepe Hastanesi'ne gidebilirsin demiş. Annem beni alıp eve geri dönmüş. 3 gün içerisinde Ankara'ya gitmemiz gerekiyormuş, babamı uyandırıp söylemiş. Babam ''Nasıl gideceksin? Elimizde para yok hiçbir yeri bilmiyorum'' demiş. Ertesi gün karar vermişler beraber gideceklermiş. Biletleri almışlar, otobüse binip gitmişler...