A total of 7 years, 3 months, 2 weeks and 10 hours. 4 years na tayo when we got engaged and we are planning to get married by next year, pero anong ginawa mo? Hanggang ngayon nagtatanong ako, bakit?
Lahat ng pagtitiwala binigay ko. Never akong naging mahigpit sayo. Oo, we are having an argument pero hindi dahil sa kawalan ng tiwala. Literal lang na sometimes, shit happens, pero naaayos din naman natin.
June 2, 2017. You texted me na may lakad kayo nila Tita. Gusto mo pa nga akong isama pero sabi ko hindi kaya kasi may meeting ako. Nagtatampo ka pa pero sabi ko babawi ako.
8PM that night, na-traffic ako sa Eastwood so nag decide ako na mag vist sa condo na binili natin. Out of nowhere naisipan ko lang dumaan, Gusto ko lang makita kasi 1 month nalang, magkasama na tayong titira dun. Hindi pa kasi tapos yung bathroom kaya hindi pa natin matirhan. Nung nasa tapat na ko ng unit, I hear some moans, and ofc ng babae. Luckily, the door is unlocked. Natatakot pa ko, na baka may ghost or what. And the moment I switched on the light, para akong na-stroke. Kung totoo man na tumitigil yung oras, nag-freeze lahat, ganun. Yun yung naramdaman ko. I saw you, naked. With your childhood friend and She's fucking grinding on top of you. Kahit isang luha walang pumatak. Nung nilapitan mo ko, isang sampal lang nabitawan ko. Nandidiri ako. Sa inyo, sayo, pati sa sarili ko. Bakit mo ginawa? Sa dami ng pwedeng saktan, bakit ako pa? You even try to explain everything to me, pero sa tingin mo maniniwala ako? He seduce you?! Tangina mo, nagpa-seduce ka naman. Lasing ka? Eh amoy na amoy ko sa katawan mo yung pabango mo at yung mouthwash mo. Tinanong kita kung kailan pa may nangyayari sa inyo, sabi mo ngayon lang? Eh almost every week mo pinupuntahan yung condo for monitoring. Yun pala iba na yung minomonitor mo.
I gave you everything K, Lahat lahat. Halos wala ng matira sa akin. When I told my parents, I feel so empty na kahit sila umiiyak sa akin. Kasi alam ko sa sarili kong hindi ako mahina, pero pagdating sayo, tablado lahat. Ayaw mo pang sabihin kila Tita, pero sinabi ko. They will understand daw if i-cancel ko yung wedding but they hope na sana maayos pa kasi gusto nila ko para sayo, buti pa yung parents mo, nakita yung worth ko.
You begged in front of my family na wag kitang iwan. Umiiyak ka. Sad to say, I didn't felt the same way. Gustong gusto kita patawarin pero hindi ko alam kung paano eh. Lahat ng pagmamahal ko, effort ko, nawala lahat. Winasak mo. Literal.
Binalik ko sayo yung singsing, lahat ng gamit na binigay mo. Para wala kang maisumbat saken. Pinacancel ko na din yung planong kasal. I even accept the job offer from Moscow na matagal ng binibigay saken.
Salamat sa masasayang alaala. Not everyone deserves second chances. Hanggang dito lang siguro yung kwento nating dalawa. Good luck and I'm still hoping the best of you! Salamat sa pitong taon.
