SON DOKUNUŞ

● | 9 | ●

SİNEMİN AĞZINDAN;

Bugün tam 1.senemiz! Acısıyla tatlısıyla 1 senemizi tamamlamıştık. Çok mutluyum... Beni herseyimle seven bir adama aittim.

Bugün Batuhanın işi vardı. Kutlayamacaktik. Illa kutlamasakta olur. Birlikte olalım yeter.

Saatin 15.21 olmasına rağmen hala yataktaydım. Hiçte kalkasım yok..

Tanımadığım bir numara arıyordu.

"Buyrun?"

"Hanımefendi,size birşey söyleyeceğim."

"Tabikii buyrun."

"Bugün sevgiliniz Batuhan Bey, ciddi bir trafik kazası sonucu hayatını kaybetti. Hastanemize kişiyi teşhis etmeye gelir misiniz? Prosedür gereği."

Öl... Öldü mü dedi o. Benim Batuhanım.. Şaka ya beni bırakmaz ki o.. Usulca damlalar akıyordu gözlerimden.

"T-tamam... H-hangi, H-hastane?"

".............. Hastanesi."

Pantolarimi nasıl giydiğimi,taksiye nasıl bildiğimi, hastane koridorlarina ne zaman ayak bastığımı bilmiyorum.

Bu ölüm denen ilet bir benden Batuhani almamıştı. Allahım ben onunsuz bu hayata nasıl katlanabilirim.

Bankoda duran hanımefendiye durumu anlattım. Oda 5612 dedi. Nasıl yani ölü ama hala odada mı tutuyorlar.

Morgda olması gerekmiyor mu? Demekki birinin Tehşis etmesi gerekiyor.

Kapının önünde duran Sarışın bayanın yanına ilerledim.

"Merhaba, sinem hanım. Batuhan bey içeride. Tehşis ederseniz Morga götürülecek. Siz içeriye girin. Belki söylemek istediğiniz şeyler vardır."

"Teşekkür ederim."

Odanın kapısını açtım ve kafasına kadar çekilmiş çarşafın altında yatan sevgilim vardı. O ara sanki tüm dünya durmuştu..

Çarşafı yavaşça açtım. Onun yüzünü görmem ile çığlık atıp o yaralı olan her yerini öpmeye başladım.

"Beni bırakmış olamazsın sevgilim."

"Şimdi ayağa kalksan bana sarılsan herşey şakaydı demen için dünyaları verirdim."

"Son bir kez gözlerine bakmak için öldürdüm."

"Bana sevgilim demen için herşeyi yapabilirdim."

"Bir avuç toprak Senide benden aldı. Sence ben şimdi yaşayabilir miyim?"

"Bu yaralar,bu izler ne sevgilim? Neden yüzündeler? Biliyor musun sana hiç yakismamis."

Gülerek vücuduna akan gözyaşlarımı ellerimle sıvazladım. Sonra ellerim gözlerine gitti.

"Ne yani şimdi bana bakamayacak mısın? O koyu kahve gözlerin gözlerime değmeyecek mi? O gözler ile aklımı başımdan almayacak mısın?"

"Sana yakışmıyor. Senin gibi birine hiç yakışmıyor."

Hiçkırarak ağlamaya başladım ve yüzüne yaklastirdim kendimi.. Gözyaşlarım yüzünü düşüyordu.

"Bir daha beni öpemeyecek misin? Sana yemin ediyorum bu dudaklara başka hiç kimse dokunmayacak. Başkalarının tadını tatmayacak."

Dudaklarına hafif hafif öptüm. Oturduğum yataktan kalkıp kapıya ilerledim.. Arkamı dönerek..

"Hoşçakal sevgilim,sevdiğim.."

Kapı kulubunu aşağıya inidremedim bile;

"Sinem?"

Arkamı döndüğümde Arkasına yaslanmış, elinde yüzük kutusu ile duruyordu.

"Euzubillahi.. Tövbe yarabbim."

Içimden bildiğim bütün duaları okudum.

"Benimle evlenir misin sevgilim?"

Yataktan kalkıp yanıma doğru gelmeye başladı. Bu hayal ya tövbe yarabbiiiii.

"Gelme. Hoşt hoşt çık sevgiilmin içinden pis hayalet."

Kahkaha atarak,beni kollarının arasına sardı. Kalp atışlarını duyunca, bende onu sardım. Ne yani hepsi yalan mıydı? Aklım çıktı.

"Hepsi şaka mıydı?"

"Evlilik teklifi için oyundu diyelim."

"Allah belani versin. Gelirken kaç tane intihar düşündüm biliyor musun?"

"Tövbe dee. Ee soruma cevap alamadım."

"Bir ömür bu odunu çeker misin?"

"Çekerim..."

Boyunaa atlayıp heryerini öptüm. Dudagima değen yara dikkatimi çekti.

"Peki ya bu yaralar?"

"Usta bir makyöz desem."

Tekrardan sarıldım.

"Ee hadi tak artık yüzüğümü,sende durduğu yeter. Parmağımda olmasi gerek."

"Seve seve."

"Ohaaaa! Ebenn yani Batuhan... Bu kocaman,kafam kadar.."

"Daha büyüğü yoktu."

"Birde olsaydı."

Tekrardan boynuna atladım.

Başı çok çok çok kötü olsada sonu mükemmel bitmişti.