Forget our history! ~HarryStylesfanfiction

Hoofdstuk 3

"Wat?", vraagt mijn moeder geschrokken. "Je hebt me wel gehoord, Harry komt terug.", herhaal ik met gedempte toon. "Hoe bedoel je?", vraagt mijn moeder. "Hij komt een concert geven met zijn band, hier in Amsterdam. Binnen een maand treden ze op. En Lola en ik willen graag kaartjes kopen morgen.", vertel ik en bij die laatste zin kijkt ze me vreemd aan. "Ja, mams. ik wil Harry zien. Ik wil weten waarom hij zo is weg gegaan. Zonder iets te zeggen. En ik wil tenminste een deftig afscheid kunnen nemen.", leg ik uit en mijn moeder knikt kort. "Oké, als jij het wil. Eumh. Je vader en ik zullen je kaartje wel betalen. Je gaat tenslotte voor Harry en niet voor zijn band.", zegt mijn moeder en er verschijnt een klein glimlachje om mijn lippen. "Bedankt, morgen ga ik om half tien naar Lola. We gaa bij haar de kaartjes bestellen.", mijn meoder knikt en ik loop naar boven. ik heb nog huiswerk te doen, waar ik dus totaal geen zin in heb! Ik blijf maar denken aan Harry. Hoe het zal zijn als we elkaar terugzien. Als hij me nog kent. Want de laatste drie jaar heeft hij veel nieuwe meisjes leren kennen. Niet te geloven dat ik hem al drie jaar niet meer gezien heb! Ik slenter naar boven en begin dan maar aan mijn huiswerk. Maar mijn gedachten? Die blijven bij Harry.

Harry's POV

"Hey jij bent toch in Amsterdam opgegroeid?", hoor ik Niall vragen. Ik knik. "Ja hoezo?", vraag ik en Niall glimlacht. "Gewoon, je zal wel blij zijn dat je je familie nog eens kan zien. En oude vrienden en vriendinnen...", legt Niall uit; Bij het woord vriendinnen slik ik even. Niall kijkt me aan. Alsof hij me iets wil zeggen; "Wat is er Niall?", vraag ik aangezien hij niets zegt. "Ik was aan het denken, had jij geen vriendin? Die in Amsterdam woont?", vraagt hij, ik knik kort. "Ja, Jana. Ze was mijn beste vriendin en ik heb haar laten vallen. Voor jullie!", zeg ik. Dat laatste zeg ik onverstaanbaar. Soms heb ik spijt van mijn keuze. ik bedoel, dan denk ik aan hoe het zou zijn als ik nu bij Jana was. "Maar, je kan haar toch opzoeken? Niet? Ik bedoel. Als je nu eens met haar gaat praten? Misschien begrijpt ze het.", stelt Niall voor. "Niall, ze zal het niet begrijpen. ik heb niet eens afscheid van haar genomen! Ik had het wel moeten doen! Ik weet het, dan waren we nu nog vrienden geweest misschien. Misschien wil ze me helemaal niet zien. misschien is ze me vergeten!", zeg ik en Niall lacht. "Komaan Harry. Hoe kan ze je vergeten? Je bent op elke radio, je staat in elk tijdschrift en je bent op tv! Geloof me, ze ziet je nog elke dag!", zegt Niall. Daar heeft hij gelijk in. Misschien moet ik haar eens opzoeken op facebook of twitter ofzo. Ja, dat doe ik. Ik pak mijn gsm en ga op facebook. ik typ Jana's naam in en al snel ben ik op haar profiel. Ik tik op haar profielfoto en ik schrik me haast een ongeluk. "Wow", breng ik er uit. Niall kijkt me aan en dan besef ik dat ik het luidop heb gezegd. Ik gebaar aan Niall dat hij moet komen en hij komt meteen. ik laat hem de foto zien. "Wie is dat," vraagt hij verbaasd. "Jana..", zeg ik zacht. "What Harry! Heb je haar laten gaan? Ben je dom ofzo,", zegt Niall en ik glimlach. "Toen ik haar voor het laatst heb gezien was ze zwaarder, had ze kort haar en was ze 15.", zeg ik en Niall kijkt me aan. "Stuur haar een bericht. Zeg dat ze naar het concert moet komen. Dat je haar wil zien!", beveelt Niall me. Ik wil niet, maar Niall pakt mijn gsm uit mijn handen en begint te typen. "Als jij het niet doet, doe ik het!", zegt hij. "Oké, ik doe het! Geef m'n gsm terug!", beveel ik hem en Niall geeft me m'n gsm terug. Ik begin te typen:

Beste Jana, nee dat is niet goed. Hey Jana, nee ik moet iets anders vinden. Liefste Jana., nee ook niet. Ik besluit maar om het op Jana te houden. ik ga verder met typen:

Jana, 

ik weet dat je nu waarschijnlijk vreemd opkijkt omdat ik je een berichtje stuur maar ik wil met je praten. Misschien weet je het al maar ik kom volgende maand naar Amsterdam. Morgen begint de ticketverkoop. Ik zou echt enorm graag hebben dat jij erbij kan zijn. ik heb je heel wat uit te leggen. Maar misschien kan ik beginnen met dit: het spijt me. Voor alles. Ik had niet moeten weggaan. en al zeker niet zonder afscheid. Ik hoop dat je me ooit kunt vergeven. En ik hoop echt, dat je naar het concert komt. 

Harry

Ik wil het verzenden maar iets houd me tegen. Ik kan het niet. Ik kan het gewoon niet. Ik zet mijn gsm uit en denk na. Ik verstuur het vanavond wel. Of morgen, of gewoon niet.

Na zo'n halfuur nagedacht te hebben heb ik besloten om het niet te versturen. Misschien komt ze sowieso al. Of misschien niet. Maar ik waag het. Als ze er gaat zijn, zal ik blij zijn. Als ze er niet zal zijn, zal ik teleurgesteld zijn maar het begrijpen. Dan heeft ze me laten zitten. Net zoals ik bij haar heb gedaan.

Niall kijkt me aan. Hij wacht op het moment dat ik het bericht verstuur. "Ik kan het niet..",zeg ik. "Waarom niet?", vraagt hij verbaasd. "Als Jana mij echt terugwil zien, komt ze vanzelf wel. Als ze meniet meer wil zien, komt ze niet en laat ze me zitten. Net zoals ik bij haar heb gedaan, Niall.", leg ik uit en hij knikt begrijpend. "Misschien heb je gelijk, stuur maar niets naar haar. Als ze je mist, zal ze zeker komen! En anders.. is z-ze je ver-vergeten", brengt hij er moeilijk uit. ik knik kort maar die laatste woorden doen verschrikkelijk veel pijn. Stel je voor dat ze me echt is vergeten! Dat kan niet, dat mag niet. Ik heb de grootste fout ooit gemaakt, en ik ga die terug rechtzetten! Volgende maand ga ik al mijn fouten proberen recht te zetten. Het moet gewoon! Ik mag Jana niet kwijtgeraken. Wel, technisch gezien ben ik haar al kwijt. Maar ik wil haar niet definitief van me kwijtgeraken.