Forget our history! ~HarryStylesfanfiction

Hoofdstuk 6

"Eindelijk!", zeg ik wanneer Harry, na 10 minuten, terug komt. "Sorry, ik moest wat dingen regelen.. Zoals het hotel enzo en de rest van de jongens moesten natuurlijk ook weten waar ik naartoe ging en Niall moest plots vanalles over je weten..," legt harry uit. "Niall? Wat vroeg hij?", vraag ik nieuwsgierig. "Gewoon, wat je hobby's zijn, je studierichting, op welk type jongens je valt, of je een vriendje hebt, of je leuke ouders hebt en wat me bezielde toen ik je achterliet," hoor ik uit Harry's mond komen. Wacht wat? Mijn ouders? Waarom vraagt hij naar mijn ouders en naar mijn liefdesleven? "Zullen we gaan?", vraagt Harry om de stilte te doorbreken. Lola heeft al heel de tijd niets gezegd, ik weet niet of dit positief of negatief is.. We lopen naar de auto en zien Lola's vader vreemd opkijken. "Wie is die jongen?", vraagt hij. "Harry, Harry Styles, een bandlid van One Direction," legt Lola uit. Dit is de eerste keer dat ze praat! "Wacht wat? Jullie gaan naar een concert van one Direction en komen terug met een bandlid van de band?", vraagt Lola's vader een beetje chagrijnig. "Euhm technisch gezien is Harry een oude vriend van Jana, ik heb het je nooit verteld omdat we Harry haatte maar nu is het terug bijgelegd, denk ik.," legt Lola uit. Harry kijkt me aan. Alsof hij gekwetst was omdat Lola zei dat we hem haatte. Lola's vader bekijkt Harry alsof hij een spook ziet. "Ik weet dat dit vreemd klinkt, Mijnheer, maar zou ik alsjeblieft mee mogen rijden naar Jana's huis?", vraagt Harry op een heel beleefde manier. "Eeuhm, ja, oke..," antwoord Lola's vader. We stappen in en Lola praat aan één stuk door! Over hoe cool ze het vind dat ze Harry (én Niall) heeft 'ontmoet'. Hoe leuk ze het vind dat Harry een week lang leuke dingen met Jana gaat doen en hoe blij ze is dat we naar het concert zijn gegaan. Wanneer de auto stopt zie ik dat we al thuis zijn.

"Wow, het is hier nog niets verandert!", zegt Harry meteen wanneer we uitgestapt zijn en Lola en haar vader bedankt hebben voor de lift. "Ja, het is nog steeds hetzelfde huis als 3 jaar geleden," harry blijft staan en kijkt naar het huis. "Zullen we naar binnen gaan?", vraag ik en Harry knikt. "Oké, ik wil wel weten hoe je moeder reageerd wanneer ze me terug ziet!", zegt Harry met een kleine trilling in zijn stem. Je ziet dat hij zenuwachtig is en misschien is hij diep vanbinnen ook wel een beetje bang. Ik loop naar de voordeur, gevolgd door Harry en ik steek mijn sleutel in het slot. Ik open de voordeur en loop naar binnen. "Ik ben thuis!", roep ik door het huis. "Hoe was het?", hoor ik mijn moeder vanuit de woonkamer roepen. "Goed!", zeg ik. "Heb je Harry nog gezien?", "Ja, meer nog, ik heb hem gesproken!", zeg ik en ik open de deur van de woonkamer. Ik loop naar binnen en harry volgt me. "Harry?", hoor ik mijn moeder verbaasd vragen. "Ja, Mevrouw," zegt Harry op een heel beleefde manier. Hij is waarschijnlijk zo beleefd omdat hij weet dat hij onvergetelijke fouten heeft gemaakt! "Ik heb Harry nog een kans gegeven.. We gaan de week dat hij hier is, leuke dingen doen en als het allemaal goed gaat, houden we contact ook al zit hij aan de andere kant van de wereld," leg ik uit. "Weet je het wel zeker? Je weet hoe depressief je was toen Harry weg ging! Ik wil niet dat je nog eens depressief wordt!", zegt mijn moeder die haar mening al duidelijk heeft gemaakt. Mijn moeder wil Harry geen tweede kans geven! "Ja ik weet het maar geloof me! Het komt wel goed," mijn moeder kijkt me aan en haalt dan haar schouders op. "Oké dan, als je Harry nog een kans wilt geven is het goed voor mij!", zegt mijn moeder en ik glimlach naar Harry die nu ook een big smile op zijn gezicht heeft staan. "Waar is paps?", vraag ik aan mijn moeder. mijn moeder verstijfd en kijkt me aan. "Euhm, die moest werken..", zegt ze. Ik kijk haar vreemd aan, haal dan mijn schouders op en loop naar de gang. Harry volgt me. "Ik geloof haar niet," zeg ik wanneer we in de gang staan. "Paps moet nooit werken op een zaterdag!" leg ik uit en Harry kijkt me aan. "Misschien moet hij iemand vervangen ofzo?", "Nee, er is iets! Heb je niet gezien hoe mijn moeder verstijfde toen ik achter papa vroeg?", vraag ik aan Harry en hij knikt. "Ik zag het ook, maar het komt wel goed! Er zal niets aan de hand zijn!", spreekt Harry me moed in en ik glimlach gemaakt naar hem. "Om hoelaat moet je in je hotel zijn?", vraag ik en Harry haalt zijn schouders op. "Wanneer ik wil, ik heb geen afspraken meer ofzo! Ik kan kiezen wanneer ik naar het hotel ga," zegt hij en ik knik. "Zullen we naar mijn kamer gaan?", stel ik voor en Harry knikt. "Oké, wacht! Ik wil eerst gaan! Ik wil bewijzen dat ik elke kamer in dit huis nog weet zijn!", Ik lach en keur het goed. "Wacht, er is toch niets verbouwd hé? Ofwel?", vraagt Harry. "Nee, alles is hetzelfde gebleven, buiten een opknapbeurt voor mijn kamer dan," zeg ik en Harry loopt naar boven. Ik volg hem en al snel staan we voor mijn kamer. hij wist mijn kamer blindelings te vinden. Ik open mijn kamerdeur en we wandelen naar binnen. "Wauw, het is hier verandert!", zegt Harry vol bewondering. "Ik zei het toch? Een opknapbeurt voor mijn kamer! Ik vond die roze muur die er stond maar niets, ik heb hem groen geschilderd zoals je ziet!", glimlach ik en Harry kijkt mijn kamer rond. Dan vallen zijn ogen op een poster in mijn kamer. (Drie keer raden wie er op staat) "H-heb je een poster van mij in je kamer?", vraagt Harry verbaasd. "Euhm.. ja," zeg ik betrapt en Harry kijkt me aan. "Why? Je haatte mij toch?", vraagt hij alsof ik gek ben. "Ja, maar ik miste je ook! En ik vertelde die poster alles, wanneer ik het moeilijk had, toen mijn opa stierf, ik vertelde je alles!", leg ik uit. Harry kijkt me aan. Een kleine glimlach siert om zijn lippen. "Ik haatte je! Geloof me! Ik heb je vaak utgescholden! Maar ik miste je ook.", zeg ik en Harry knikt. "Ik snap echt dat je me haatte! Ik was echt een eikel, maar ik ben u terug! En ik ben enorm blij dat ik hier terug ben!", ik glimlach naar hem en Harry komt dichter naar me toe. Hij geeft me een dikke knuffel. "Je kan niet geloven hoe hard ik mijn favoriete meisje heb gemist!", zegt hij en ik lach. "Ja tuuuuurlijk! Je favoriete meisje! Waarom zou ik je favoriete meisje zijn als je elk meisje kan krijgen die je wilt? En je kent zowat alle beroemde meisjes!", vraag ik. "Ja dat is waar maar jij weet wie ik echt ben! Jij weet hoe ik ben! Al die andere meisjes kennen me om de Harry die in een wereldberoemde band zit!", legt Harry uit. Hij heeft wel gelijk. Hij kan elk meisje krijgen dat hij wil, maar geen enkel meisje kent zijn echte persoonlijkheid! "Kom ga zitten en vertel me hoe het is om wereldberoemd te zijn!", zeg ik en Harry schiet in de lach. We gaan zitten op een zetel en Harry begint te vertellen. "Het is echt leuk om te doen! Maar alles heeft een positieve en nengatieve kant! Je wordt bijvoorbeeld altijd gefotografeerd, omver gelopen door hysterische fans en je moet heel vaak handtekeningen schrijven! Als je buiten wilt komen moet je je 'verkleden' en je moet altijd een bodyguart bij je hebben! Je ziet natuurlijk wel heel de wereld omdat je wereldberoemd bent maar je bent dus heel vaak onderweg en je mist thuis heel vaak!", Ik knik begrijpend. "Ik snap het wel, daarom ontsporen heel wat beroemdheden!", "Ja dat is waar maar met One Direction gaat het heel goed! Ik bedoel, we kunnen de stress en de druk aan! Je moet de rest van de jongens echt eens leren kennen!", zegt Harry en ik knik. "Ik wil ze heel graag leren kennen Hazz!", Harry glimlacht en er verschijnt een grijns op zijn gezicht. "Hoe is het in de liefde?", vraagt hij me. Hij overdonderd me een beetje want ik was tenslotte wel op hém verliefd, tot hij me verliet! "Euhm als je bedoeld of ik iemand heb gehad toen je weg was? Ja, eentje. Maar het ging gewoon niet meer dus ondertussen is het al een jaar uit.," antwoord ik. Het is waar, ik had een vriendje om Harry proberen te vergetn maar het werkte niet! Dus hebben we het na een tijdje maar uitgemaakt. "En nu?", vraagt Harry. "Nee, ik heb geen vriendje! En jij? Ik heb wel wat gehoord! Taylor? Kendall? Hoe komt het dat het uit is?", vraag ik. "Goh.. Het ging niet meer, ik dacht teveel na.," legt Harry uit. "Hoe bedoel je? teveel nagedacht?", "Ja, ik dacht gewoon aan iemand dus ja het werktte niet meer!", ik kijk hem vreemd aan. "Aan wie dacht je dan?", vraag ik. "Euhm.. Jana, Ik moet je wat vertellen over vroeger" zegt hij en ik knik. "Ik ben een lange tijd verliefd op je geweest, ook nog toen ik weg was. Ik dacht constant aan je! Ik ben ondertussen niet meer verliefd op je maar geloof me ik ben zwaar verliefd geweest! Vraag maar aan Niall! Hij heeft al die dingen over je moeten aanhoren! Hij kent zowat alle verhalen over ons! Ik bedoel dan bijvoorbeeld dat moment dat we in die boomhut zaten enzo" Ik verstijf een beetje! Wat zei hij nu? Was hij verliefd op mij? Kent hij ons boomhut-moment nog? Toen we in de boomhut van zijn buurjongen waren geslopen en dat we daar waren blijven slapen omdat we weg wouden van onze ouders.. "Hazz, ik moet je ook wat vertellen... Ik was ook verliefd op je! Totdat je me achterliet!", vertel ik. "Dus we waren beide verliefd op elkaar? Wauw dat wist ik echt niet!", zegt harry. "Ik ook niet! Ik dacht altijd bij mezelf: Wie wil mij nu? Ik was enorm dik, ik had een buiten beugel gehad en ik was zo ongelukkig met mezelf!", zeg ik en Harry kijkt me aan. "Hoe komt dat eigenlijk? Dat je zo fel vermagerd bent?", vraagt hij me. "Ik deed het voor jou.. Ik miste je dus toen heb ik bijna een week lang niets gegeten en toen zei ik tegen mezelf: Ik raak geen grammetje suiker of vet meer aan! Tijdens mijn depressie dacht ik zelfs een tijdje dat je bent weggegaan omdat je me niet meer leuk vond!", zeg ik. Oké, dit is mijn grootste geheim! Dat ik dacht dat Harry weg was gegaan vanwege mij! "Komaan Jana! Ik ben toch helemaal niet door jou weg gegaan? En ik vond je leuk zoals je was! Nu ook hé! Maar of je nu veel of weinig weegt, dat maakt me echt niet uit!", geeft Harry eerlijk toe. "Mag ik je gsm nummer?", vraagt Harry. "Ja tuurlijk! Geef me je gsm dan zet ik mijn nummer erin," zeg ik en Harry geeft me zijn gsm. Ik zet mijn nummer erin en geef de gsm terug aan harry. "Ik moet stilaan gaan... Het is al tien uur en morgen kom ik je ophalen want we gaan iets leuks doen!", zegt Harry. "Wat gaan we doen?", "Verassing! Maar ik weet zeker dat je het leuk gaat vinden! Zorg wel dat je morgen je bikini onder aan doet!", zegt Harry. "Euhm.. Oké" "En neem een handdoek mee!", "Oké zal ik doen!", "Ik stuur je nog wel een whatsapp vanavond! Dag Jana! Tot morgen!", hij geeft me een kus op mijn wang en gaat mijn kamer uit. Ik denk na over wat er allemaal gebeurt is vandaag en uiteindelijk ga ik slapen.