Forget our history! ~HarryStylesfanfiction

Hoofdstuk 10

Ik word wakker door de wekker die naar mijn gevoel veel te vroeg afging en ik geeuw diep. Ik heb geen zin in school. Soms vraag ik me af waarom school altijd zo vroeg moet beginnen, waarom begint school niet gewoon om 10 uur? Of zelfs 11 uur? Dat zou veel beter zijn! Maar ja, ik kan er niets aan veranderen. Ik ga rechtop zitten en wrijf de slaap uit mijn ogen. Ik kijk naar Niall die nog rustig ligt de slapen in het andere bed. Ik moet stil zijn, dan kan Niall blijven slapen. Ik wil hem niet onnodig wakker maken op zo'n vroeg uur als dit! Het is half 7, om 7uur ga ik ontbijten met Harry. Het is echt lief van hem dat hij mee wil gaan ontbijten. Hij doet echt zijn best om zijn fouten recht te zetten. Al weet hij zelf waarschijnlijk ook dat hij niet alles kan rechtzetten. Ik zal nooit vergeten wat hij heeft gedaan en ik zal hem dat ook nooit vergeven maar ik geef hem nog een kans, één kans, een allerlaatste kans en als hij die verpest? Dan kan hij oprotten! Ik stap voorzichtig uit het bed en ik loop naar de badkamer, daar kleed ik me om, poets ik mijn tanden en kam ik mijn haar. KOrtom, ik maak me gewoon klaar om te ontbijten. Wanneer ik op de klok kijk, zie ik dat het al tien voor 7 is. Ik ga even op bed zitten en check mijn gsm. Geen enkel bericht dus besluit ik maar om alvast naar het restaurant te gaan, het heeft geen zin meer om hier te blijven, ik zou Niall wakker maken dus ik kan maar beter gaan. Ik sluip naar de deur en open hem voorzichtig, de deur maakt een klein kraak-gteluidje en ik kijk verschrikt op naar Niall's bed. Geen beweging, OEF! ik sluip naar buiten en sluit de deur zachtjes. Ik heb alles mee dat ik bij had, eigenlijk was dat gewoon een handtasje met mijn portefeuille enzo in. Mijn rugzak voor school ligt nog thuis, misschien kan Harry mij zometeen even naar huis brengen? Ik zal het hem zometeen vragen. Ik kom aan in het restaurant en ik zoek een plaatsje voor twee uit. Al snel vind ik een plaatsje bij het raam en ik besluit daar te gaan zitten en te wachten op Harry.

"Hey", ik hoor een schorre stem achter me. "Hey", zeg ik wanneer ik Harry achter me zie staan. "Goed geslapen?" vraagt hij. "Ja, ging wel", "Heeft Niall weer eens gesnurkt?" zegt Harry met een grijns. "Oh nee hoor, ik heb hem niet horen snurken!" zeg ik op een doodnormale toon en Harry glimlacht. We staan allebei op van onze plaats en gaan naar het buffet. Op de tafel ligt er vanalles. Croissants, pistolets, gewoon brood, yoghurt, eieren (zacht of hard gekookt en een spiegelei!) en pannenkoeken. Dan ligt er ook nog vanalles van beleg. Ham, kaas, choco, confituur,.. Het ziet er allemaal superlekker uit! Ik weet nu al dat ik zometeen buikpijn ga hebben! Ken je het gevoel dat je niet kan kiezen wat je gaat eten? Wel dat gevoel heb ik nu.

Harry en ik zitten te eten van ons ontbijt, eigenlijk is het redelijk stil. Maar dan verbreekt Harry de stilte: "Euhm, hoe was het met Niall? Komen jullie goed overeen?", ik knik. "Ja, hij is erg aardig en hij is best leuk!" zeg ik en Harry glimlacht kort. "Oh ja, voor ik het vergeet, Harry zou je mij naar huis kunnen brengen zodat ik mijn rugzak kan halen?" vraag ik. "Ja, tuurlijk!", we zullen na het ontbijt meteen vertrekken!" ik knik. De rest van het ontbijt is weer stil. Wanneer we allebei klaar zijn met eten, pakken we onze jassen en lopen we richting de auto.

"We zijn er!", zegt Harry alsof ik zelf mijn huis niet kan herkennen. Ik stap uit en bedank hem voor de lift. Het is al redelijk laat dus ik zal me moeten gaan haasten als ik nog optijd wil komen op school! "Wanneer begint je school?" vraagt Harry alsof hij mijn gedachten kan lezen. "Binnen een halfuur," antwoord ik. "Dat haal je toch nooit?" ik knik kort. "Kom, ga je rugzak pakken, ik breng je naar school! Met de auto is het nog geen 10 minuten rijden!" Na even aarzelen besef ik dat dat het enigste idee is om optijd op school te komen dus ga ik op Harry's plan in. "Ik ben er direct! Ik ga mijn rugzak even pakken!" roep ik wanneer ik naar binnen loop. 

Harry en ik zitten in de auto. Het is weer redelijk stil maar dit keer is het een aangename stilte, het is niet zoals ernet, dat was eerder een 'genante stilte'. "Harry, je weet toch wel dat iedereen je gaat herkennen?" vraag ik en Harry knikt. "Maakt niet zoveel uit, ze mogen weten dat ik bevriend met je ben!" "Euhm Harry, ik heb nooit aan iemand verteld dat je mijn beste vriend was, enkel Lola weet het," "Oh, niemand weet dus dat wij een band hebben?" ik knik. "Oké, dan komen ze het nu wel te weten!", zegt Harry en ik knik zacht. 

Even later komen we aan bij mijn school. Ik voel me net zo'n kleuter die afgezet moet worden door zijn of haar ouders. Net alsof Harry mijn babysit is! DIt is absoluut geen fijn gevoel! Maar Harry wil het nu eenmaal zo, dus laat ik hem zijn gang maar gaan. Soms vraag ik me af hoeveel invloed Harry op mij heeft en elke keer besef ik dat Harry heel veel invloed op mij heeft. Het lijkt zelfs soms, dat hij me gewoon 'bezit'. Dat hij beslist wat ik doe en dat ik ook nog gewoon luister! Ik snap mezelf soms echt niet! We staan voor de schoolpoort. "Ga je echt mee naar binnen?" vraag ik aan Harry. "Ja, en ik ga niet van gedacht veranderen! Je kan me dus niet overtuigen om buiten te blijven!" ik knik zacht. Moet dit nu echt? Moet Harry me echt BINNEN afzetten? Nu ga ik constant omringt worden door directioners en gaan ze smeken om zijn nummer te geven! Ik wordt zo'n popu-meisje. Zo'n meisje dat superveel aandacht krijgt en die supermooi gekleed is en een perfecte glimlach heeft! Ik zelf noem popu-meisjes liever bitches. Niet dat alle populaire meisjes bitches zijn! Nee, integendeel! Maar de meesten wel. En ik wil dus absoluut geen popu worden! 

Harry en ik lopen de school binnen. Voor het eerst ben ik bang om bekeken te worden. Ik bedoel: je snapt toch wel dat iedereen je gaat aanstaren wanneer je met een wereldster je eigen school binnenloopt? Iedereen gaat je aankijken of jaloers worden! En iedereen gaat smeken voor een handtekening of foto! Wanneer Harry en ik in het zicht van de andere op school staan zie je al meteen jaloerse blikken van meisjes en zelfs jongens! Iedereen staart je met open mond aan. En al snel worden we bestormd door een heleboel fans!