1.5 senedir annemle görüntülü olarak konuşurduk, telefondan konuşurduk. Ama bu kucaklaşma her şeyden öyle farklıydı ki. Bu kucaklaşmada özlem vardı. Bu kucaklaşmada umut vardı. Bu kucaklaşma eşek kadar olsam da, boyumdan büyük işler yapmış olsam da yine de annemin küçük oğluşu olduğumun hatırlatıcısıydı bana. Annemle bir 3 dakika hiçbir şey söylemeden sarıldık. Sonra gözüm direkt babamı gördü. Kollarını kocaman açarak sarıldı bana. Tabi bu 3 dakika surmedi 30 saniye sürdü. Sonra abilerime ve ablama sarıldım. En son Lucifer ın annesi babasına sarıldım. Bir yarım saat anneme sarılarak oturdum, hasret giderdim. Sonra mangal yakmaya başladılar. Babam, Lucy nin babası Raziel amca mangalla uğraşırlarken annem, ablam, Och teyze masayla ilgilenmeye başladılar. Abilerim, ben ve Lucy de bir kenarda oturuyorduk.
"Cezan da bitti hadi yine iyisin." dedi büyük abim Ares.
"Asıl her şey şimdi başlıyor be abi."
"Bak yine melankoya bağladı ya. Gelene kadar götüm çıktı şunu güldürmek için Ares ya. Şunu bir dövde aklı başına gelsin özlemiştir dayaklarını."
"Seni dövücem şimdi Ares ne lan kaç yaş büyüğüm ben senden?"
"Tamam abi ya ne kızıyon."Bir süre sonra mangal ve masa hazırlanmıştı. Masaya yerleşirken tam merkezde bir sandalyeyi bana açtılar. 1.5 sene önce olsa her şeyin merkezinde olduğum için memnun olurdum. Göz önünde olmak, herkesin gözdesi olmak, dünyanın benim etrafımda dönmesi mutlu ederdi beni. Egomu tatmin ederdi merkezde olmak. Şimdi ise sadece kenarda olmak istiyordum. Sevdiklerimin yanında ama asla merkezde değil. 1.5 senede çok değişmiştim. Önceleri ailem olsun, arkadaşlarım olsun, hiç tanımadığım kızlar olsun çevremi geniş tutmayı severdim. Tam bir parti çocuğuydum önceden. Lucy ile sürekli bir haltlar yiyip fiziksel cezalar alırdık. Bu cezalar cidden canımızı yakardı ama sonunda bir içki içer birbirimize gülerdik. Eskiden yılda 1 kere annemle cezalandırırlardı beni. Onun dışında tüm sene güler eğlenirdim. Ama 1.5 senede çok değişmiştim.
Diğer abim Thanatos'un koluma vurup "Başlasana oğlum yemeye." demesiyle uzaklaştım düşüncelerden. Thanatos sessiz, sakin biriydi ama kimse onunla ters düşmek istemezdi. İsmi mahşerin Ölüm atlısı Thanatos'tan geliyordu. Normalde annemler tek çocuk düşünüyorlarmış ve ismini savaş tanrısı Ares'in ismini koymaya karar vermişler. Annem kazayla diğer ablama hamile kalınca dedem abimin isminin savaş tanrısı Ares değil de mahşerin dört atlısından Ares olmasına karar vermiş. Ve sonra atlıları tamamlamak için 2 çocuk daha yapmalarını istemiş. Eğer Ares ismi mitolojide 2 farklı kişiye karşılık gelmeseydi ablamın sırf bu isim saçmalığı yüzünden kürtaj yapılmasını isteyecekmiş dedem. Manyak herif.
Yemekler yendikten sonra hanımlar masayı toplarken babamlar da mangalı temizlediler. Biz de Lucy ile ağaca bağlı olan hamağa gidip sallanmaya başladık.
"Nasıl beklediğin gibi miydi?"
"Çok daha iyidi be."
"Ne bekliyordun kanka? Gelir gelmez sana ceza verip, niye yaptın diye hesap mı soracaktık? Az bile bu. Annen izin verseydi topluyordum kızları, bir havuz partisi içki, seks."
"Yalnızlığa alıştım kafam almıyor artık."
"Sikerler. Parti çocuğusun sen kendinde gel. Hiç mi özlemedin oğlum kızları."
"Düşünüyordum sadece be kanka. Filozof oldum amına koyayım."
"1.5 senedir hiç 31 de çekmedim de bana şurada bayılayım."O sırada annemler dışarı çıktı ve bizi çağırdılar. İyiki çağırdılar yoksa bu sohbet gittikçe iğrençleşiyordu. Annemin yanına gidince boynunu öptüm ve yerime oturdum. Kocaman kocaman tabaklarda bir sürü meyve getirmişlerdi.
"Hep oğluna yap zaten hanım. Biz niye hiç görmüyorduk bu hizmetleri?"
"Aynen annen ya 1 senedir mutfağa girdiğin yok her yemeği ben yapıyorum. Oğlun geliyor diye mutfağa almadın beni be."
"Ay susun! Yenrieth senin babanın saçma gelenekleri yüzünden kafamı kaşıyacak vakit bulamıyorum ki. Limos hanım sen de hiç konuşma. Yapıyorsun da bana mı yapıyorsun kendine kardeşlerine yapıyorsun. Oğluşumu yıllar sonra görmüşüm herhalde yapıcam." dedi ve boynumu öptü annem.
"Abartmadın mı anne ya yıllar diye çoğul konuşuyorsun." diye lafa karıştı Thanatos. Gülüp annemi öptüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kitabın İsmini Kitap Bitince Koyacağım
Science FictionHergün sınıfta, iş yerinde, mahallede sürekli gördüğünüz insanların aslında nasıl bir hayat yaşadıklarını düşündünüz mü? Hepimiz en büyük derdin kendimizde olduğunu düşünürüz ama aklımıza hiç gelmez çevremizde sürekli gülen, espri yapan insanların n...