Sana da oluyor mu?
Karanlıkta gizlenmiş hissediyorum,
Küçük bir mum ışığı dengemi bozuyor,
Bir an da gelen değişiklikler,
Sen gibi.
Aklımla oynuyorsun,
Alışılmışın dışındasın,
Çizgimi geçiyorum,
Seninle özgür hissediyorum,
Dokunulmaz,
Umursamaz
ve utanmaz.
Duvarlarımı kırmaya çabalıyorsun,
Kiremitlerim bir bir gidiyorlar.
Çırılçıplak kalıyorum.
Ama sen gelip beni sarıyorsun,
Çelik yeleğim oluyorsun.
Sonra şimşek çakıyor,
ben etrafıma bakındıktan hemen sonra
Sen yok oluyorsun.
Savunmasız bir kedi gibi,
Geri çekiliyorum.
İnsanlar bana zarar veriyorlar,
Kırıp paramparça ediyorlar,
Ruhumu çalıyorlar.
Ve tek düşündüğüm ne biliyor musun?
'Ne zaman gelecek olman'
Duvarlarımı kırdın demiştim ya,
Doğruydu.
Benim duvarlarım acılarımdı.
Onlar beni koruyan tek şeydi.
Beni ben yapan tek şey.
Senin yaptığın ise,
Acıya bağışıklığı olan bir kızın,
O bağışıklığını koparıp almak.
Sana da oluyor mu?
Sokağın köşesinde,
Fahişelerin ve serserilerin olduğu o yerde,
Kendini bir hiç gibi hissettiğin oluyor mu?
Küçük çocukların o sevinçlerini,
Kahkahalarını yabancıladığın,
İki sevgilinin birbirini uzun süredir görmedikten sonra,
Sarılmalarına kendini gülümsemeye zorladığın oluyor mu?
Bana bu sıralar çok sık.
Şimdi bir evdeyim.
Rutubetini hislerim örtüyor.
Bu evin içinde bile şeffaf hissediyorum, bir ölü gibi.
Bilirsin,ölüler artık kendini belli ederler.
Mutlu olmak mümkün sanmıştım.
Bu dünya bana da güler,
Duvarlarımı yıkan adam,
Duvarım olur sanmıştım.
Hatırlar mısın bilmem.
Mutsuzken kulaklığımı takıp hayaller kurardım hep.
Şimdide..
Merak edersen,
Mekan morg.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CENNETTE YALNIZ
PoetryBurası benim cehennemim. Korkmayın, girin içeri. Size bir bardak acı koyayım. Oturun şöyle dikenin üstüne. Omuzlarınızda ki yükleri bana yaslayın. Korkmayın, içlesinler içime. Ben ACIDAN beslenirim.
