YER ALTI

Bölüm 1

Anne!' Koşuyordum çok hızlı koşuyordum ama o benden daha hızlıydı.'Anne dur! Yavaşla!' neden gülüyordu. Neden durmuyordu?

'Hadi Angel!' Bir anda annemin görüntüsü kaybolmuştu. Ve kendimi başka bir yerde bulmuştum. O her anından nefret ettiğim odada bulmuştum kendimi. Ve o nefret ettiğim insan karşımdaydı yani üvey annem.'Angellica neden yaramazlık yapıyorsun?' yaramazlık falan yapmamıştım.'Benim adım Angellica değil Angel! Ve yaramazlık yapmadım.'Senin adın Angellica. Ayrıca bir daha sözümün üstüne söz söylersen-'

'N'olur söylersem beni de Amy gibi sokağa mı atarsın!'

'Hayır tatlım. Senin krolosfobin vardı öyle değil mi? O zaman bodruma inmek istemezsin küçük fare!' Bana tiksintiyle bakıyordu. Yanağımda hissettiğim acıyla yere kapaklandım.

'Hayır ne olur ne olur beni oraya gönderme yalvarırım! Amy nerde onu nereye gönderdin?'

'Merak etme küçük sıçan baban geldiğinde Amy de gelecek fakat sen babana Amy ile ilgili en ufak bir şey bile söylemeyeceksin anladın mı!'

'tamam Elizabeth!

'Ben senin neyinim?'

'A-annemsin.' sesimi kendim bile duymamıştım.

'Neyinim!'

'Annemsin!' bu sefer avazım çıktığı kadar bağırmıştım.

'Öğreniyorsun küçük fare.'

Kan ter içinde yatağımdan kalkmıştım. Saate baktığımda gecenin dördüydü. Yine o lanet kabuslardan görmüştüm. Bir daha uyuyamayacağımı bildiğimden lavaboya gittim. Avuçlarıma suyu doldurduktan sonra yüzüme fırlattım. Ellerimi lavabonun iki yanına yerleştirdim. Aynaya baktığımda saçlarımın terden ıpıslak olduğunu gördüm. Duşa girmenin iyi bir seçenek olduğunu fark ettim. Suyun altına geçtiğimde kendime düşünmek için zaman tanıdım. Artık bu rüyalardan kurtulmam gerekiyordu. Ama bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum. Başımı taşa vurup hafızamı kaybetmeyi bile düşündüm. Buna kendim bile gülmüştüm. O kadar cani değildim. Yani sanırım.

Duştan çıktıktan sonra üstümü giyindim ve salona ilerledim. Ev sessizdi. Ve ben sessizliği sevmezdim. Ondan dolayı televizyonu açtım. Kanalları gezdikten sonra pek de güzel bir şey yoktu. Hoşuma giden bir müzik kanalında durdum. Mutfağa geçip kahvaltımı hazırladım. Saate baktığımda yediye geliyordu. Hızlı hızlı kahvaltı yaptım. Ve odama geçtim. Giyindikten sonra babetlerimi ayağıma geçirdim üstüme de gri bir ceket aldım ve evden çıktım. İş yerime vardığımda saat sekiz buçuktu. Mesai dokuzda başlıyordu. Asansöre bindim ve çalıştığım katın numarasına bastım. 22. Katta olduğundan her zaman ki gibi oldukça uzun sürmüştü. Sonunda asansör çalıştığım katta durduğunda masama geçtim ve bilgisayarımı açtım. Masamın üstü dosya doluydu. Bunları bugün nasıl bitirebileceğimi merak ediyordum. Sanırım evde de mesai yapacaktım. Yan masada bir hareketlilik hissettim.

'Günaymış Angel!'

'Günaymış Tom!' Tom benim en yakın arkadaşlarımdan birisiydi. Espritüel bir çocuktu. Gözlerimde soğuk eller hissettim.

'Sana da günaydın Amy!'

'Her seferinde nasıl anlıyorsun merak ediyorum Angel!'

'Meslek sırrı ahbap' dedim o karşımdaki masasına otururken. Onu soğuk ellerinden tanıyordum. Ama onun bunu bilmesine gerek yoktu. Amy ile eskiden aynı evde yaşıyorduk. Babam annem öldükten sonra Elizabeth ile evlenmişti. Ve ben babam ile iki ay hiç konuşmamıştım. Aslında babam bunun 1pek farkında değildi. Çünkü sürekli iş dolayısıyla yurt dışına çıkardı. Amy de Elizabeth'in kızıydı aslında Elizabeth ikimizi de hiç sevmezdi Amy onun öz kızı olmasına rağmen ondan nefret ederdi. Nedenini bende bilmiyordum. 16 yaşımıza geldiğimizde Amy ile evden ayrılmıştık. Önce ki birikmiş paramızla bizi iki ay idare edebilecek bir pansiyon bulmuştuk sonrasında okuldan sonraları kafede, hafta sonları sabahları spor salonunda, öğleden sonraları da bir mağazada çalışıp idare ediyorduk. Babam ölmeden önce ara sıra para da gönderiyordu. Mezun olduktan sonra da bir şirkette işe başladık. Bir süre daha aynı evde kaldıktan sonra bir apartmandan iki tane daire kiraladık. Ve oralarda kalmaya başladık. Ayrı ayrı daha rahat ediyorduk. Tom ile de iş yerinde tanışmıştık. Sonra birlikte takılmaya başladık ve harika bir üçlü olduk.