O Sokağa Kimse Girmedi

ilk Gün

1 Yıl Sonra

Sabah istemeyerek sıcacık yatağımdan kalktım çünkü bu gün okulda ilk günüm ve gitmek istemiyorum. Yeni insanlarla tanışmak gerçekten çok zor. Allah'tan ortaokuldaki en yakın arkadaşımla aynı okuldayız. Hatta aynı sınıfta olmak için bayağı bir uğraştım. Aynı sınıfta olmasaydık sınıfa alışmak için çok zorlanırdım.
Hazırlanmaya başladım. İlk gün olduğu için kendime biraz özen gösterdim. Okul eteğimi giydim, okul kazağımın üstüne en sevdiğim mavi tonlu hırkamı giydim. Düz saçlarımın ucuna maşa yaptım. Tam dışarı çıkıyodum ki annem seslendi:

-Azra gidiyomusun?
-Evet anne.
-Kızım istersen baban bıraksın seni. Kaybolursun başına bir şey gelir , ne olur ne olmaz.
-Anne hayır ben kendim gidebilirim. Çocuk değilim.
-Tamam. Güzel git.
dedi ve heleşükür dışarı çıkabildim.

Annem ve babam 2 gün sonra İzmir'e geri dönecekler ve ben Istanbul'da tek başıma kalıcam. Ama şikayet etmicem İstanbul ' da okumayı ben istedim. Çünkü üniversiteyi burada okuyacağım için  onada hazırlık yapmış olurum diye düşündüm.Hem erkek kardeşim İzmir' de okuyor ve anne babamında işleri Izmir'de. O kadar şeyi bırakıp gelemezler. Zaten İstanbul'u az çok biliyorum. Hiç gitmediğim bir yer değil.
Bunları düşünürken okulun önüne geldiğimi yeni farkettim.