Kader Ne Söylüyorsa

Bölüm-1

Ben, Başak Kutsal.Babamla birlikte İzmir de güzel bir villa da yaşıyorum.Ama kaderiminde bu villa kadar güzel olacağını söyleyemeyeceğim.Çünkü ben iki gün sonra evleneceğim! Tamam şimdi size saçma gelmiş olabilir sonuçta evlenmek,bir aile kurmak güzel bir şey.Fakat sevmediğin ve daha ilk görüşte nefret ettiğin bir adamla evlenecek olmak güzel değil işte.Hadi onu bunu geçtim,daha sadece iki kere gördüğünüz,fazla tanımadığınız biriyle evlenmek zorunda olmak daha da kötü ve saçma.Onu da geçtim ben daha evlilik için kendimi hazır hissetmiyorum,sonuçta daha 21 yaşındayım ve eğlenmek,gezmek,hayatın tadını çıkarmak istiyorum.Ama hayat herkesin yüzüne gülmüyor işte lakin ben yinede hayatı zorlada olsa yüzüme güldürmek istiyorum.En azından buna hakkım var ve kaderimi değiştirmek istiyorum yani elimden geldiğince düzeltmek istiyorum.

Neden evlenmek zorunda olduğuma gelince benim sevgili babacığımın,1-2 sene önce şirketi batmak üzereydi hatta neredeyse iflas ediyordu.Bundan anladığınız gibi desteğe ve yardıma ihtiyacı vardı.İşte o sırada babamın yakın arkadaşı olan Selim amca babama yardım etti,onu batmaktan kurtardı destek oldu yani.Daha sonra da babamın işleri yoluna girdi.

Şimdiyse yine anladığınız gibi babam borcunu beni Selim amcanın oğluyla evlendirerek ödüyecek.Bunu Selim amca istedi.Neymiş,"Benim oğlum artık evlenip düzgün bir aile kurmalı,kendi işine,sorumluluklarına bakmalı.Yoksa elimde kalıcak bu hadsizlikleri ve çapkınlıkları yüzünden biraz değişmesi lazım evliliğin onun için yararlı olucağını düşünüyorum." muş muşta,ayrıca sonra,"ve de onun için en iyi eş olarak Başağı görüyorum.Başak çok güzel,çok akıllı ve çok iyi bir kız.Hem sende bana olan borcunu böyle ödemiş olursun,ne dersin Tuna?" diyerek beni konuya katmış oldu.Zaten Boğaç'ı sadece dediğim gibi iki kere gördüm,yani Selim amcanın oğlunu.İlk görüşümde babamlar hem bu konuyu konuşuyordu hemde bizi tanıştırmak istiyordu,o kadar korkutucu bakmıştıki bana direk benden nefret ettiğini anladım benden ondan nefret etmiştim gerçi.Babamlar bizim sözde tanıştığımızı düşünürken o bana,"Umarım benimle evlenmek isteyecek kadar salak değilsindir,benimle evlenirsen benim hayatım mahfolur.Eğer benim hayatım mahfolursa seninkide mahfolur." diyerek ukalaca sırıtmıştı.Bende ona."Hadi ya ben seninle evlenmeye meraklı değilim zaten,ukala pislik." demiştim sonrasınız boşverin.İkinci görüşüm tesadüfen oldu AVM de gördüm ama onu görünce direk çıktım zaten AVM'den.Aslında yakışlıklıydı ama her şey yakışıklı olmakla bitmiyo işte,ondan nefret ediyorum isterse dünyanın en yakışıklı erkeği olsun.Neyse,babamsa tabiki kabul etti,zaten babama güvenen aklıma tüküreyim.Böyle olacağını bilseydim şuan kesinlikle annemin yanında olurdum.

Bu arada annem ve babam 3 sene önce boşandılar.Tabi bende o zaman 18 yaşındaydım,yine de alıştığım bu şehirden,arkadaşlarımdan ayrılmak istemediğim için babamla kaldım mal gibi.Ama şimdiki aklım olsa annemle İstanbula giderdim,o şimdi teyzemle falan ne güzel harika bir şekilde ve yerde yaşıyor.Her neyse hala çok geç değil bir şeyler yapmalıyım.

Üzgünüm babacım ama artık borcunu başka bir şekilde ödersin çünkü ben sizin işleriniz yüzünden kendi hayatımı mahfetmiyeceğim o kadar salak değilim.Bana kimse ama kimse engel olamayacak hemen bu iki gün içinde ne yapacağıma dair bir plan yapmalıyım sonraysa doğru İstanbul'a.