Kader Ne Söylüyorsa

Bölüm-2

Başak üstte,keyifli okumalar!

Yarın düğün günü ve ben hala bir plan yapamadım! Ne yapmam gerektiğine bir türlü karar veremedim ama eğer biran önce bir şey düşünmezsem yarın hayatım mahfolucak.
Odamın kapısı çalınca elimle saçımı düzeltip,"Gel." dedim.
"Başak hanım gelinliğinizi getirdim,ancak bugüne yetişebildi." Birde özel tasarım bir gelinlik! sanki çokta umrumdaydı zaten gelinliğe baktıkça aklıma Boğaç geliyor ve benim içim kararıyor.
"Tamam çıkabilirsiniz." diyerek görevliyi gönderdikten sonra yatağımın üzerine bıraktığı gelinliğe baktım.Güzeldi ama ben evlenmeyeceğim için umrumda değil.Peki ya başaramazsam İstanbul'a gitmeyi? ya o Boğaç denilen psikopatla evlenmek zorunda kalırsam? hayır Başak hayır,kötü düşünme.Sen evlenmeyeceksin onunla bu düğünden kurtulucaksın.Keşke babamla konuştuğumda benim düşüncelerimide dikkate alıp ,"Hayır Başak karar verilmiştir,Boğaçla evleneceksin." demeseydi.Herneyse babamdan umudu kestim zaten kesmeliyim de şimdi tek yol annemin yanına gidebilmek.

Çalan telefonla kendime geldim,
"Alo anne?" anneme durumdan bahsetmiştim.
"Başakçım sana bilet aldım,uçağın yarın saat 18.00 da." ve düğünün başlama zamanıda o civarda.
"Saol anne ama nasıl gidicem havaalanına ne yapacağımı bilmiyorum." cidden bilmiyorum.
"Merak etme illaki bir şey bulursun sen sadece o uçağa bin ve sonrası muhteşem bir hayat." şuan kendimi daha mutlu hissetmiştim.
"Tamam anne görüşürüz."
"Görüşürüz tatlım."
Yarın hayatım ya mahfolucaktı ya da kurtulucaktı.
***

İşte o gün sonunda gelmişti,kurtuluş günü mü desem mahfoluş günü mü desem bilmiyorum ama hayatımı mahfetmemek için elimden geleni ardıma koymayacağım.Başkalarının kuklası veya oynayabileceği bir oyuncak değilim ben,babasının borcunu ödemek için kullanacağı bir mal hiç değilim.
Saat 16.00 olmuştu ve ben kahvaltıdan sonra odamda tur atıyordum hala.Ama bir şey bulamadım,aklıma ne yapacağım gelmiyor.Evden saat 17.00 de çıkmazsam uçağa yetişemem of! ne yapmalıyım?
"Efendim sizi hazırlamak için geldik." bir siz eksiktiniz zaten.
"P-peki." hazırlayıp biran önce defolup gitsinlerde bende kaçış planımı yapayım.Neden heyecandan bu kadar çok titriyorum? yoksa korktuğum için mi?
Gelinliğimi giydikten sonra önce saçımı yaptılar sonrada makyajımı ve şuan hala yapıyorlar .Bence bu kadar yeterli,allah aşkına beni boya küpüne mi çevirmek istiyorlar?!
"Tamam bu kadarı yeterli,çıkabilirsiniz." dedim emin ve itiraz istemez bir sesle.Daha fazla zaman kaybedemezdim.
"Ama efendim daha allığını - " derken makyaj yapan kız,sabırsız bir sesle,"Ben hallederim,çıkabilirsiniz dedim." diyerek toparlanıp çıkmalarını sağladım.Saate baktığımda iyice telaşlandım saate 16.50 ve ben daha evdeyim.10 dakika içinde çıktım,çıktım eğer çıkamazsam bittim ben.
Derin bir nefes aldım,yapabileceğim tek şey gizlice evden çıkmaktı ama nasıl? Birden gözlerim odanın penceresine kaydı,hemen gidip açtım ve yüksekliğe baktım.Bu gelinkle imkansızdı buradan atlamak.Saat 16.53 en iyisi odamdan çıkıp arka bahçeye gideyim,en azından orada beni kimse görmez.

Merdivenlerden aşağı inerken görevlilerden biriyle konuşan babamı gördüm.Ona görünmeden inmeyi başardım ve tam kapıdan çıkarken,
"Başak,kızım nereye gidiyorsun? buarada çok güzel olmuşsun." diye seslenince babam,mutlu görünmeye çalışarak ona döndüm.
"Saol babacım,ben hava almak için bahçede durucam biraz.Sonuçta bu evden gideceğim değil mi?"
Babam gülümseyip,"Peki ama az sonra geri gel." diyince"Tamam." diyip çıktım kapıdan.
Şuan arka bahçedeyim tabiki düşündüğüm gibi kolay olmadı.Nasıl çıkıcam buradan? saat 16.55 birden etrafa bakarden bahçe duvarının o kadar yüksek olmadığını farkettim.Hem buradan çıkarsam beni göremezler bunu yapmak zorundayım tek şansım bu.
Gelinliğe aldırmadan duvarın üstenden atlamaya çalışıyordum.Derin bir nefes alıp,"Hadi Başak,geleceğin için." diyip tüm gücümle birkere daha denedim.
Oldu! dışardayım bunu başardım tabi yere düşünce kolum çizildi ve şuan sızlıyor ama değer.
Saat 17.00 ve ben gelinliği iki elimle tutup koşmaya başladım,gerçekten mutluydum ve kahkaha atarak koşuyordum.Uçağın kalkmasına 1 saat vardı,yetişmeliyim!

Evden uzaklaşmıştım iyice yolun karşısına geçicekken bir taksiyi durdurup bindim,Hayret! şans benimle ayrıca neyseki evden çıkmadan önce yanıma biraz para almayı başarmıştım.
"Beni yarım saat içinde havaalanına yetiştirebilir misiniz?" dedim heyecanla.Havaalanı o kadarda uzak değildi birde anayola gelmiştim,yetişirdim ya yetişirdim.
"Elimden geleni yapacağım efendim." diyip havaalanına doğru sürmeye başladı taksici,neyseki hızlı sürüyordu.
Telefonum çalınca biraz endişelendim açıkçası ama açmadım tabiki arayan babamdı.
"Daha hızlı lütfen."
14 dakikam vardı uçak için.İçimde hem korku hem de kaçabilmenin verdiği mutluluk vardı.

Taksi havaalanının önünde durunca hemen parasını verdim ve koşarak havaalanına girdim.Tam 5 dakikam vardı,kontrollerden geçtikten sonra hızla uçağa doğru ilerlemeye başladım.İnsanların gelinlikli olmama şaşırmış bakışları umrumda değildi,başarmıştım başardım.

Umarım beğenmişsinizdir,votelemeyi unutmayın:)