Vatanım Sensin

Her Son Bir Başlangıçtır

"Yıldız ! Kızım nerden geliyorsun yine sen ?!"
"Neden bu evde bir tek bana hesap soruluyor? Neden Hilal'in hergün Nereye gittiği , Ali Kemal'in nerede olduğu merak edilmiyor?!"
"Kızım. Bunu bana neden yapıyorsun zaten vaziyet belli. Onların nerede olduğunu biliyorum. Ama sen sürekli kayboluyorsun ortadan aklına bir şey gelir diye ödüm kopuyor"
"Neyse bak gördüğün gibi İyiyim işte "

Merdivenlerden Ali Kemal Aşağı iner.

"Tamam anne. Bundan sonra küçük hanımın peşine takılacağız demek ki."
"Ya sen ne hakl.."

Yıldız sözünü bitiremeden evin kapısı hızla çalındı. Bu da neydi ? Ev ahalisi ürktü. Ali Kemal hızla kapıya yöneldi.

"Ben bakarım geri çekilin."

"Azize! Bu çocuklara sahip çıkamayacaksan gönder Yunan karargahinda ben göz kulak olayım!"

Cevdet'in arkasında Hilal duruyordu.

"Bu yaşlarına gelene kadar sen mi vardın da şimdi bana ahkam kesiyorsun. Defol evimden."
"Hilal 'in o devrimci kılıklı insanlarla ne işi var? Buna sen mi izin veriyorsun?"

Ali Kemal sinirlendi. Burnundan soluyordu.

"Anneme ettiğin laflara dikkat et seni asla uyarmam . Hadi çekil git."
"Evet beyefendi. Sen de abilerisin bu kızların değil mi ? Senin yediğin haltlari sonra konuşacağız!"
"Cevdet çabuk bu evi terket bir daha çocuklarıma asla sesini yükseltme"

Azize sinirle kapıyı Cevdet'in yüzüne çarptı. Yıldız alaycı bir gülümseme ile yukarı çıktı.
Ali Kemal de aynı hısımla merdivenleri koşarak Yıldız 'in odasına yöneldi.

"Gel buraya!"
"Odam da ne işin var çık çabuk!"

Ali Kemal , Yıldızı kolundan çekip içeri çekti ve kapıyı kapattı. Kolunu bırakmadan duvarı doğru hızla yasladı. Artık nefesi Yıldız'in alnına çarpıyordu.

"A.Ali Kemal ne yapıyorsun canım acıyor."
"Seni bir daha Leon denilen şerefsizin yanında yakınında görmeyeceğim."
"Bu seni ilgilendirmez."

Ali Kemal dişlerini sıkarak tısladı.

"Bir daha uyarmam canını yakarım."
"Sanane he sanane ! Istediğim yere giderdim sanane!"

Kendini hızla duvar ile Ali Kemalin arasından kurtardı. Hızla yatağın öteki tarafına geçti.

"Odamdan çık biri gelecek."

Ali Kemal dinlemedi. Adımlarını Yıldız'in üzerine doğru yönlendirdi.
Yıldız 'in kaçacak yeri kalmamıştı.
Ellerini yumruk haline getirip Ali Kemal'ı itti. O esnada entarisine bastı ve beraber yatağa düştüler. Yıldız , Ali Kemal'e baktı. Gözlerinin güzelliğine. Saçlarına. Tenine. Kalbi hızla atmaya başladı. Çünkü şu an abisinin üzerine düşmüş idi.
Ikiside sustu. Hareket etmiyordu. Kalplerinin atış hızları odada yankılanıyordu. Ali Kemal elini Yıldız'in beline doladı. Anı bir hareketle çevirdi ve üste çıktı. Yıldız'in kulağına eğildi.

"Aklını başına topla. Asla seni uyarmayacagim."

Ve kalkıp odayı terk etti. Yıldız yaşadığı şokla kendine gelmeyi bekliyordu. Odaya Hilal girdi.

"Bir şey mi oldu abla?"
"Evet oldu nerdesin Sen babamı neden kızdırıyorsun?"
"Tek derdin Babam ve o Yunan askeri değil mi ?"
"Teymeni mi kast ediyorsun?"
"Ha rütbesine kadar inceledin öyle mi?"
"Hilal!!! Düzgün konuş. Şu saçma sapan işlerinden vazgeç artık. Başımızı belaya sokacaksın."

****

Ali Kemal odasına girdiğinde yasadiklari sahne aklından çıkmıyordu. O güzel yeşil gözler başkasına bakmamaliydi... Bu Düşünceler ile uykuya daldı..