Gdy usłyszałam, że Korra to kuzynka Damiana moje serce zamarło. Nie mogłam w to uwierzyć. Gdy Korra i Damian odeszli ja wyszłam z mojej kryjówki. Tylko się pokazałam memu bratu, a on powiedział: - To moja wina. Powinienem być przy tobie. Zawiodłem cię.- wyznał i opuścił głowę w dół. Podeszłam do niego i przytuliłam się do niego. Na mych włosach poczułam ciecz. Nie mogłam w to uwierzyć. Mój brat płakał. Powiedziałam: - Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Taka kolej rzeczy. A teraz uśmiech i idziemy do kuchni. Mój brat uśmiechnął się do mnie i pobiegliśmy przygotować coś słodkiego. Udało nam się zrobić tort czekoladowy. Zamknęłam oczy i zaczęłam wspominać Jasona i Jane... Tęsknię za nimi, za narzekaniem Jasona, że zwinęłam mu broń, za gonieniem za Jane, gdy zjadła nasze ciasto czekoladowe z truskawkami, nawet za uciekaniem przed nimi, kiedy stwierdziłam, że Dick był lepszym Robinem. Łzy mimowolnie zaczęły płynąć po moich policzkach. Sprawdziłam co robi mój brat i prędko pobiegłam do mojego pokoju. Wzięłam kartkę papieru i długopis. Napisałam:
Kochany bracie,
Przepraszam za to ale mam dosyć. Korra zniszczyła mi życie i nie chcę cię męczyć swoimi problemami. Dlatego odchodzę i idę przed siebie. Pamiętasz co dziś powiedziałam? "Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Taka kolej rzeczy.". Muszę się uspokoić i wyciszyć... Dlatego przepraszam, że cię zostawię ponownie. Zawsze będę przy tobie duszą i sercem.
Żegnaj braciszku
Roxanne"
Pozostawiłam kartkę na moim łóżku i zabrawszy plecak, zaczęłam pakować swoje rzeczy. Popatrzyłam na swój naszyjnik i ściągnęłam go. To będzie jedyna rzecz, która po mnie zostanie. Przebrałam się jeszcze w mój dawny strój, po czym wyskoczyłam przez okno.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
