You need to choose

#3

Torres: Nora była bardzo zadowolona z przyjęcia! Bardzo chce Cię poznać. Może wpadniesz do nas na obiad/kolację? A tak przy okazji: Jak się czujesz?
 

Odczytałam wiadomość od chłopaka i odłożyłam telefon na szafkę nocną. Musiałam długo spać, gdyż słońce już znajdowało się za drzewami. Przeciągnęłam się i ziewnęłam w momencie, kiedy wstawałam z łóżka.

 Koszula nocna podwinęła mi się na tyle wysoko, że ukazała mój zaokrąglony brzuszek. Stanęłam przed lustrem i delikatnie gładziłam dłonią brzuszek, gdzie w pewnym momencie poczułam, jak mała się rozbudziła, gdyż zaczęła mnie kopać. Uśmiechnęłam się i zaczęłam cichutko śpiewać swoją ulubioną kołysankę z dzieciństwa.

- Wiki, jak się czujesz? Dzwonił do nas Fernando, że wczoraj gorzej się poczułaś.- Julie wstała od stołu, przy którym jedli śniadanie. Bardzo szybko do mnie podeszła. - Musimy jechać do lekarza, bo chcę sprawdzić, czy z małą jest wszystko w porządku.

- Jest lepiej, po prostu zrobiło mi się słabo. - Próbowałam ją jakoś uspokoić.

- Zjedz śniadanie dla dobra maluszka i pojedziemy.

Zjadłam śniadanie i tak jak zechciała Julie, pojechaliśmy do lekarza. Karol nas zostawił i pojechał gdzieś z Marcusem. Klinika była bardzo duża i na szczęście szybko znaleźliśmy odpowiedni gabinet. Kiedy nadeszła moja kolej to poprosiłam dziewczynę, aby weszła ze mną dla podtrzymania mnie na duchu.

- Z dzieckiem jest wszystko w porządku. Rozwija się prawidłowo. Czy jest pani narażona na jakiś stres? - Starszy mężczyzna popatrzył na mnie i podał mi kawałek papieru, abym mogła wytrzeć brzuch.

- Można tak powiedzieć. Jednak staram się nie denerwować - odpowiadałam zgodnie z prawdą.

- Będzie Pani musiała bardzo dużo odpoczywać i zmienić dietę. Zalecam dużo warzyw, owoców i unikać fast foodów. To byłoby na tyle, a w razie jakiś niepokojących objawów proszę natychmiast przyjechać. - Wzięłam od mężczyzny zdjęcie córeczki i życzyłam mu miłego dnia, po czym wyszłam z gabinetu.

- Wybrałaś już imię dla dziecka?- zapytała mnie Julie, kiedy chodziłyśmy między półkami z dziecięcymi akcesoriami.

- Myślałam nad Zoe lub Dianą. Pasowałoby już coś wybrać.- Cicho się zaśmiałyśmy i szukałyśmy dalej ubranek.

- Co powiesz o tym? Prawda, że słodkie? - Dziewczyna pokazała mi małe body z napisem "Mommy Girl".

- Bierzemy! - Wzięłam odpowiedni rozmiar i włożyłam do załadowanego do połowy wózka.- Chyba na razie nam wystarczy, więc możemy wracać. W domu poszukam jakiegoś wózka.

- Pomogę ci, bo nie wiem, kiedy chłopcy wrócą.

W domu byłyśmy po godzinnej męczarni w autobusie. Zmęczone położyłyśmy się na łóżku i rozmawiałyśmy o mało istotnych rzeczach. Nie wiem, w którym momencie zasnęłyśmy.

Śmiech dziecka przebudził mnie ze snu. Powoli się podniosłam i wychyliłam głowę za okno. Na dworze siedzieli Karol z Julie, Fernando, Antoine z żoną, a także Yannick i Koke. Natomiast dzieci zaczęły grać w piłkę. Poprawiłam trochę swój wygląd i zeszłam na dół.

-Cześć! - Przywitałam się ze wszystkimi i popatrzyłam w kierunku dzieci.- Noora to ta najwyższą, tak?- Zwróciłam się do Hiszpana.

- Hej, tak to ona.- Mężczyzna uśmiechnął się i kiwnął głową.

Podeszłam bliżej dzieciaków i oparłam się o drzewo. Już niedługo moja księżniczka do nich dołączyła, mimo że nie nastąpiło to dość szybko. Dodatkowo wystraszyłam się, kiedy poczułam na swoim ramieniu czyjąś dłoń.