tell me why • cheolchan

038

»Because you exist I exist
and
because I exist you exist«

🍀🍀🍀🍀

NANG makita ni Cheol ang chat nila lalo na ang pangalang chinat ni Mingyu sakanya ay agad syang nahimasmasan. 

Sht!  Ang tanga ko! 

Hindi kaya ako ang seatmate na sinasabi ni Chan na gusto nya?  Hindi kaya ako yung taong kinwento nya dati na mahal nya daw?

Sht!  Bakit ngayon ko lang nalaman?!  Ang tanga ko!  Ang tanga tanga ko! Ang manhid ko!  Nakakainis. 

Napasabunot nalang sya sa buhok nya, Tumayo sya kahit ang totoo ay hindi nya alam ang gagawin nya.  Dali dali syang lumabas. Kailangan nyang puntahan si Chan.  Kailangan nyang malaman kung totoo ba lahat. 

Pero pano si Jeonghan? Hindi kaya,  infatuation lang ang nararamdaman
nya kay Jeonghan? 

Argh bakit ganun ang gulo ang gulo gulo!

Naglakad sya ng mabilis para mapuntahan ang bahay nila Chan.

Takbo na bhe. 

At dahil qt si otor tumakbo si Seungcheol ng mabilis.  Wala syang pake kung may mabangga man sya.  Gabi narin at hindi na nya masyadong makita ang nasa daan. 

Hintayin mo ko Chan. 

Ng makarating sya agad syang kumatok. Agad namang nagbukas at bumungad ang isang kabayo- charot lang si Dokyeom.

"Doks!  Asan si Chan?!" tanong ni Cheol habang nakahawak sa magkabilang balikat ni Dokyeom. 

"Hala ano?!  May andoks daw? " Tanong ni Seungkwan na bumungad din sa pinto. 

Hala bhe.  Andoks,  Masarap kahit walang sauce. 

"Tanga hindi.  Basta pagkain eh no!  Dun ka na nga Kwan!  Usapang tao to" sabi ni Seokmin

Hala Seoks.  Tao k b?

"Bakit?  Ano ba ko sa tingin mo?! " tanong ni Seungkwan

"Biik ka.  Kaya dun ka na"

"PUTANGAMA!  SI CHAN ASAN?! " tanong ni Seungcheol kaya nagulat si Dokyeom. 

"Hyung teka kumalma ka lang" sabi ni Dokyeom at pinapasok si Seungcheol sa ano...  sa loob ng ano..  sa loob ng bahay hehe. 

"Wala na si Chan hyung- Uuwi sya sa lola nya sa Busan" sabi ni Dokyeom. 

"Hala sige salamat! " sabi ni Cheol at tinapik ang balikat ni Dokyeom.  Tumakbo sya papunta sa train. 

Wala syang pake kung sumakit ang paa nya gusto nya lang ay mapigilan ni Chan.  Gusto nyang sabihin kay Chan na mahal nya rin to. 

Incoming call from Jeonghannie. . .

Call Connected

"Cheol"

"Han! May sasabihin ako"

"Alam ko na Cheol,  Sige okay lang.  Puntahan mo si Chan"

"Sht Han!  Sorry!  Salamat talaga"

"Walang anuman"

"Thank you bye! mwah! "

Call End

Napakalayo pa ng tatakbuhin ni Seungcheol pero okay lang.  Para daw kay Chan.  Kasalanan naman daw nya eh.  Manhid sya kaya dapat di rin nya maramdaman ang sakit ng paa nya.

Ng makarating sya sa station.  Ay agad nyang hinanap sa mga nakaupo si Chan pati narin sa mga nakatayo.

Nakita nya ang train na kakaalis lang. 

Sana hindi nakasakay dyan si Chan. 

"Sir,  anong oras po yung alis nung train paputang Busan?" tanong ni Seungcheol sa bodyguard. 

"Ah sir. Kakaalis lang po,  lahat ng Busan passengers nandoon na lahat sa train na yun" sabi nung guard. 

Nanlumo si Seungcheol.

Hindi sya makakaalis.  Dahil una wala syang perang dala,  pangalawa hindi nya alam ang bahay na pinuntahan ni Chan. 

Umalis nalang si Seungcheol sa station at umuwi ng malungkot. 

Ang tanga ko.