Mijn liefelingspaard, Beauty

Het zakgeld

Ze schreeuwde keihard "NEE". Dit was de vreselijkste dag van mijn zusjes leven.

Het was een gewone schooldag. Dinsdag, gelukkig. We hadden Frans, Engels, Gym en Geschiedenis. Ik ben giechelend met Rosa naar huis gefietst. Er was nog niemand thuis. Mijn ouders waren nog op het werk en mijn zusje nog op school. Rosa ging met mij mee huiswerk maken. Ongeveer om half 3 kwam mijn zusje thuis en snel daarna mijn ouders. Rosa ging naar huis en mijn moeder kwam me roepen voor het eten. Aan tafel zei mijn moeder serieus "Senna en Lola we moeten jullie wat vertellen". Mijn vader ging verder "We moeten jullie zakgeld verlagen". Mijn zusje vond dat natuurlijk vreselijk, want zij leeft voor shoppen van haar zakgeld. Eigenlijk vond ik het ook een beetje stom, want ik leg elke maand een stukje van mijn zakgeld weg om later een paard van te kopen. En dat zou nu langer duren. Lola watsappte meteen al haar vriendinnen om om medelijden te vragen. Ik ging naar boven, naar mijn kamer. Ik dacht na hoe erg mijn leven is veranderd in een paar jaar. Eerst reed ik 2 keer per week paard. Nu mag ik maar 1 keer per week rijden. Ik ben best wel jaloers op Rosa, want die rijdt wel nog 2 keer per week. Op woensdag en op vrijdag met mij. Ook werd mijn zakgeld steeds lager net zoals vandaag weer. Gelukkig maakt 1 ding in mijn leven alles weer goed, Beauty.