The Police Girl

4. School - Ronald

Ik was op een school geplaats. Ik was nog nooit naar een middelbare school geweest. Ik wist niet hoe het eraan toe ging dus had een aantal films gekeken om te kijken hoe het eraan toe ging.

Omdat ik aan een vechtsport deed, zou ik een “loodleerlingen” zijn. Ik zou dagen of halve dagen missen van school om mijn sport te beoefenen.

Zover ik wist waren er groepjes op een school.

En ja hoor, Spencer zet me af en ik loop de school binnen.

De cheerleaders, de meiden op school die dezelfde pakjes droegen.

Ook de voetballers. De stoere jongens waarmee de cheerleaders gingen.

Dan had je de nerds en de snotapen. De verlegen meiden die in de bieb zaten en de normale kinderen. Ook de extreme emo’s.

Maar ik hoorde bij de normale kinderen. Een zwarte broek, een normaal grijs shirt en normaal make-up.

Toen de bel ging en ik eindelijk het lokaal had gevonden klopte ik op de deur.

‘Ja?’ Hoorde ik de lerares zeggen.

Ik doe de deur open.

‘Oh jij bent zeker Alice Heart.’

‘Dat klopt.’

‘Ga zitten, ik haal even je boeken.’

De vrouw loopt de klas uit.

Ik wist dat de jongen Ronald heette.

Ik kijk het klas lokaal rond.

Een stelletje cheerleaders zitten te lachen. Ik loop het lokaal binnen en loop langs ze heen. Bij het meest opgetutte meisje laat ik “per ongeluk” haar etui vallen.

Opvallen, zegt Spencer. Zo goed Spenc?

Ze staat op.

‘Pardon?’ Zegt ze.

Ik draai me om.

‘Wat?’ Vraag ik en ze laat haar ogen ongemakkelijk over mijn lichaam glijden.

‘Moet je niet iets oprapen?’

‘Je staat toch al?’ Vraag ik. De klas begint zachtjes te lachen.

‘Raap die etui op.’

‘Of anders?’

‘Of anders stuur ik hun op je af,’ zegt ze en wijst triomfantelijk naar het groepje jongens achterin zit.

Ik loop naar haar toe en ga dicht voor haar staan.

‘Ik ben niet bang voor jou of die snotaapjes van je. Ruim die etui zelf maar op anders zou ik jou oranje gezichtje en jou bodjes zelf wel breken.’

Ik draai me om en ga achterin zitten, in m’n eentje.

Geschokt raapt ze zelf haar etui op en blijft me even aankijken.

‘Is er iets, Ashley?’ Vraagt de lerares die de klas weer binnen komt lopen.

‘Nee, nee, ik verwelkomde onze nieuwe leerling.’ Zegt ze glimlacht.

‘Waarom vertel je niet wat over jezelf?’ Vraagt ze en grinnikt.

‘Ja, goed idee,’ zegt de lerares.

‘Ik ben Alice, en ik ben 16 jaar. Ik doe mijn eindexamen hier en ik doe aan Jui Jitsu waardoor ik regelmatig niet op school zal zijn.’

De ogen van Ashley worden groot.

Ik grinnik in mezelf.

Jammer dat ik niet echt op een middelbare school zit.

In de pauze loop ik het plein over, naar het grasveld. Ik had Ronald al gesignaleerd en zo te zien was hij een gewone jongen, niet gevaarlijk. Maar hij zou speciaal en illegaal drug bezitten.

Ik liep naar hem toe en trok hem uit zijn groepje.

‘Jij bent vast en zeker Ronald.’

‘Zo zo, jij moet Heart zijn. En wat heb je over mij gehoord?’

‘Genoeg,’ zeg ik en zet een zonnebril op.

‘Je had Ashley goed te pakken,’ zegt hij. ‘Athens, dat hoorde ik.’

Ik zucht luid en kijk hem aan. ‘Ja dat had ze nodig. Arrogant kind.’

‘Hmm ja, moeilijk te handelen, jammer genoeg is ze m’n vriendin.’

Shit. Dit ging moeilijker worden dan ik dacht.

‘Er word over je gepraat, Heart.’

‘Mooi,’ zeg ik.

‘Ik weet nou niet of ik mag of niet.’

‘Nou, ik dacht dat je goed spul verkoopt, maar goed, dan niet,’ zeg ik en draai me om.

‘Wacht!’ Roept hij. Ik draai me om.

‘Vanmiddag half vier om de hoek hier op school. Zorg dat je geld hebt.’

Triomfantelijk keek ik Ashely’s kant op die boos naar me keek. Dit gaat veel en veel beter dan ik dacht.

Om half vier was Ron me zonder iets te zeggen voorbij gelopen dus liep ik hem zwijgend achterna. We stoppen bij een oud en krakkemikkig huis, maar het was best groot.

Hij liep eromheen en achter hem stond een groot bos. Daar liepen we doorheen en kwamen we bij een huisje. Het huisje leek bewoond door hem.

‘Ik geef je nu maar 3 gram, minst zware drugs want ik weet niet hoe ervaren je ermee bent. Het kost 15 euro en pas later krijg je wat zwaarder spul. Neem de volgende week 20 euro mee.’

Ik knik en ik overhandig het geld. Hij geeft me het zakje met groen spul.

Ik loop richting van de deur.

‘Heart?’

Ik draai me om.

‘Ik mag je,’ zegt hij.

Ik glimlach en loop door deur naar buiten.

Zo deed ik dat dus.