The Police Girl

6. Ashley - Ronald

Haai liefste lezers!

Het spijt me super, dat ik jullie gewoon een MAAND land heb laten wachten op het volgende hoofdstuk! Dat is eigenlijk schandalig! *schaam schaam*

Hierbij, dus een extra lang hoofdstuk! Ik hoop dat ik het hier goed mee maak!

MonkeyMountain.

'Weet je al wat het is?’ Vraag ik aan Spencer als ik weer een van mijn strakke jurkjes aantrek.

‘Het is cocaïne. Maar er zit sowieso nog wat anders in. Ja poedersuiker, maar nog iets. Ik zal het moeten laten onderzoeken.’

Op dat moment gaat mijn telefoon af, mijn school telefoon.

Een onbekend nummer. Ik kijk Spencer aan.

Spencer pakt een andere telefoon waarmee hij ons kan afluisteren en knikt dan.

Ik neem op.

‘Hallo?’

‘Hallo, met Ron,’ hoor ik aan de andere kant van de lijn.

‘Hoe kom jij aan mijn nummer?’ Vraag ik.

‘Dat doet er niet toe,’ zegt hij en ik voel  een grijns door de telefoon.

Dat is slecht, niet goed in ieder geval.

‘Kom je vanavond chillen?’ Vraagt hij. ‘Ik wil je voorstellen aan wat vrienden.’

Weer kijk ik Spencer aan. Dit zou een grote kans worden, ook al is dat misschien best vroeg.

Spencer knikt weer heftig ja.

‘Oké,’ zeg ik toch nog een beetje twijfelend.

‘Top, dan zie ik je hier over een uurtje in mijn tuinhuis,’ zegt hij lachend, het klonk bijna grijnzend.

Ik hang op en kijk Spencer met gefronste wenkbrauwen aan.

‘Ik weet dat het vroeg is, maar als hij zegt “vrienden” betekend dat vaak dat het zijn connecties zijn,’ zegt Spencer.

Ik knik bedenkend.

Dus pak ik maar mijn telefoon van Zack.

‘Met Zack,’ zegt de lage stem.

‘Ja, met mij. Ik ben pas vanavond laat thuis. Ik moet nog wat regelen voor Afrika, er zijn wat dingen mis gegaan. Het spijt me, maar dit moet even,’ zeg ik nors.

‘Maar, lieverd, ik wilde wat leuks doen.’

‘Het spijt me,’ zeg ik en zucht.

Het vervelende van mijn werk is, dat er dingen vaak onverwachts gebeuren.

En dan moest je je veroorloven, aan 1 of 2 anderen jongens.

Dus reed ik maar weer naar Ron zijn huis.

Op een halve kilometer afstand parkeerde ik mijn auto en liep met mijn – voor mij doen – slonzige kleden naar zijn huis.

Ik druk klop ik op de deur van het houten schuurtje. Ik was eigenlijk harstikke moe.

De deur word open gedaan door een knappe en charmante jongen. Hij keek naar me, lang. Hij neemt me in hem op. Het was een vervelende en ongemakkelijke situatie. Ik werd gekéúrd.

Ik stapte naar voren, drukte de deur een stukje verder open en glipte naar binnen.

Ik liep door het gangetje door naar waar de stemmen vandaan kwamen. Ik stapte binnen en het werd stil.