უნდა გიკბინო!

ნაწილი 4

- ეი ბაეკ, აქ არ გვინდა რა.. - ვეცადე აღშფოთება გამომეხატა, როდესაც ამ სულელმა ბიჭმა ხელი ჩამავლო და სუპერმარკეტის ტუალეტის ერთ-ერთ განყოფილებაში შემათრია.

- რა მნიშვნელობა აქვს? - კარები შიგნიდან ჩაკეტა და თავისი მუქი-ალუბლისფერი თვალებით მომაშტერდა.

- როგორ თუ რა მნიშვნელობა აქვს? ძალიან დიდი! აქ ხომ ანტისანიტარიაა!

- ფიქრობ, რომ არ ასუფთავებენ? - ოდნავ მოწყენილი სახით მკითხა.

- შეიძლება ასუფთავებენ კიდეც, მაგრამ არამგონია ეს რამეს შველოდეს. - ამ სიტყვებთან ერთად შევეცადე უკან დამეხია, მაგრამ ადგილი აღარ იყო. ფეხებთან თეთრი უნიტაზი მედებოდა.

- ეგ უბრალოდ წვრილმანებია. მე მინდა აქ და ახლა! - მან მოუთმენლად გამოსწია ხელები ჩემსკენ, რის გამოც შევკრთი.

- ბეკი, კაი რა.. - თითქოს თავი შევაცოდე.

- უცებ ვიზამთ, გეფიცები.

- უცებ? უკვე ყელში ამომივიდა შენი "უცებ"!

- ჩანნი.. - საწყალი თვალებით შემომხედა. - ძალიან მინდა...

- სულ რაღაც ერთი კვირა გავიდა. - ვუპასუხე და ვეცადე მისი სახისთვის თვალი ამერიდებინა.

- სულ რაღაც? ეს ხომ მთელი კვირაა! შვიდი დღე! - წამოიყვირა მან.

- ჩუუ! მარტოები კი არ ვართ. რა გაყვირებს?!

- გთხოვ.. - ბაეკმა ისევ მოწყენილი ლეკვის სახე მიიღო და შეუძლებელზე ახლოს მომიახლოვდა. მის სუნთქვას უკვე ყელთან ვგრძნობდი.

- აიშ! ჯანდაბა, კარგი. - დავნებდი მე. - ასე საწყლად ნუღარ მიყურებ.

- საუკეთესო ხარ!

მე დავიჭყანე და წამის შემდეგ მაჯაზე ბასრი ეშვები ვიგრძენი.