Merhaba acım. Acım demek istemezdim ama acı vermekten başka bişey yapmıyorsun. Tabi ki gözlerine bakınca mutlu oluyorum. Tabi ki sesini duyunca kendimden geçiyorum. Yine de bu yaşattıkların, verdiğin acının yanında gözükmüyor. Zayıf yanımsın sen benim. Şu sıralar kapatmıştım duygularımı ben. Geldin ve dağıttın. Ne hissedeceğimi bilemiyorum artık. Gözyaşlarım izinsizce akarken sen, hiç olan bir kıza gülümsediğinde;canımın ne kadar acıdığını biliyor musun? Daha adını bile bilmezken sevmek nasıl bir şey hissediyor musun? Öğrendiğimde adını nasıl mutlu olmuştum oysaki. Ama bilirsin. En güzel ben severim zaten seni. En güzel bana güvenirsin sen. Peki söylesene. Biri bu kadar severken sen, arkanı dönüp gittin ya. Bu nasıl bir acıdır? Ne kadar acıtır? Tabi ki sensiz de yaşarım ben. Yaşıyorum da. Sen olmadan da nefes alabiliyorum. Gülebiliyorum. Ama güvenmiyorum işte. Ne yaparsam yapayım olmuyor. Ama biliyor musun? Hayatımda senden daha önemli şeyler var. Ailem var mesela. Kardeşim,Arkadaşlarım... Sen olmazsan olmaz demiyorum. Sen olursan daha güzel olur. Sen olursan daha güvenilir olur. İşte böyleydi bizim olamayan hikayemiz. Biz hiç 'biz' olmadık ki. 'Sen ve ben' dik hep. Zaten haberin de yok. Olmasın. Ben böyle de severim ki seni. Sen bilmesen de olur.
Şarkı: Nil Karaibrahimgil- Kanatlarım Var Ruhumda
Kitap: Eğer Yaşarsam- Gayle Forman
