Stajer

Stajyer-2

"Odanıza zorla girdi Simay Hanım cidden ben izin vermedim."

"Zaten güvenliklerimiz süstü bizim değil mi? Niye onları çağırmıyorsun?"

"Özür dilerim Simay Hanım"

"Tamam neyse olan oldu."diyerek odama yöneldim. Ne olduğu belli olmayan adamlar odama giriyor ve baya kuruluyor oraya. Peki benim çalışanım ne yapıyor? Hiçbirşey! Allahım yarabbim ya.

Kendime sakin olmam gerektiğini hatırlatarak odama girdim. Masamın önünde ki sandalyelerde arkası bana dönük bir adam oturuyordu. Ben masama ilerlemeye başladığım zaman ayakkabımın çıkardığı ses ile adamın dikkatini çektim. Ben masama geçtiğim de adam kafasını bana çevirdi. Kafasını bana çevirdiğinde yüzünü gördüğüm an dondum kaldım.

"Güzeldin çok daha güzel olmuşsun"dedi.

"Buyrun. Nasıl yardımcı olabilirim?"

"Gözlerin... Yine çok güzel bakıyor."

"Adınız neydi? Size hitap ederken daha kolay yardımcı olurum"

"Erkan. Ama sen eskisi gibi canım de"

"Eğer size nasıl yardımcı olabileceğimi söyler iseniz daha iyi olur. Yoksa odamdan çıkar mısınız?"

"Ah hadi Simay. Ne olur eskisi gibi olsak? Yine ben seni işten alsam beraber akşam yemeğine gitsek. Arada sırada işten kaçsan... Ah ah! Eski günler eski günler. Ne de güzeller değil mi?"

"Bakın Erkan Bey. Dikkatinizi çekerim Bey diyorum ki siz "Bey" kelimesinin "B" harfini bile haketmeyen bir insan olduğunuz herkesçe bilinen bir gerçektir. Burası bir işyeri. Hemde benim işyerim. Ve hatırlatırım ki sizin batırmaya kalktığınız bir şirket. Bu şirket sizin gibi ukala, kendini bir halt sananlardan yani sizin anlayacağınız kabaca zengin züppelerin oyun oynanacağı bir yer değil. Zaten yaşınız epey var bence oyun oynama yaşını geçtiniz. Ah pardon zeka yaşınız oyun oynamaya müsait, afedersiniz. Ama size şunu hatırlatmak isterim ki bizler yani bizler derken siz değil, bir şeyleri başarmak için çabalayanlar bizim tüm hayatımız olan, hayat güvencemiz olan işyerlerimizi sizin gibilere oyuncak etmeyiz. Şimdi rica ediyorum kapısından geri gelmemek üzere önce odamdan ardından şirketimden derhal gidin. Şirketim karakterli ve namuslu bir yerdir."

"Ah Simay ah!"diyerek ayağa kalktı ve bana doğru ilerledi. "Sen gerçekten değişmişsin. Karakter olarakta..." saçıma dokunarak devam etti "Güzeller olarakta. Yıllar değiştirmiş seni. Böyle güzel bir kadın olmak zor mu? Elbette zordur. Yani böylesine güzel.." cümlesini tamamlamasına izin vermeden sertçe bir tokat attım.

"Sen nasıl bir ukala birisin? Odamdan defolup gider misin artık?! Şirketim daha fazla senin gibi karaktersiz birini kaldıramayacak! Ayrıca bir daha sakın ama sakın bana dokunmaya kalkma!"

"Ah peki tamam. Sakin ol... Ben sadece eskisi gibi olmamız için gelmiştim. Şimdi sen bana kızgınsın halen daha. Sinirin geçince gelirim ben. Unutma bir telefon uzağındayım."diyerek kapıya doğru yöneldi.

"Sinirli değilim ben size. Gelmeyin ayrıca. Bakın Erkan Bey ben sizi hayatımdan çıkardım, sizde çıkarın. Telefon numaram değişti başka birinde sizde ki numara. Aramayın artık o numarayı rahatsız olduklarını ilettiler bana. Şimdi sizden rica ediyorum gidin ve bir daha gelmeyin. Odamdan normal bir görüşme yapmışız gibi çıkın ve şirketimi terk edin bir daha da gelmeyin." dedim. Erkan Bey uzunca yüzüme baktı ve birşey söylemeden çıktı. Hayatımızdan çıkarmak için binbir zahmet çektiğimiz insanları birden karşımızda görünce öylece kalmanız ne kadar zor.

Kapının tıklanması ile düşüncelerimden sıyrıldım. Kapıdan içeri Nergis girdi. Girerken çekinerek geldi.

"Simay Hanım iyi misiniz?"